Οικογένεια Παφλαγόνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Παφλαγόνες ήταν βυζαντινή, μη αριστοκρατική οικογένεια, που αναδείχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία τον 11ο αιώνα, αναδεικνύοντας δύο αυτοκράτορες, ενώ έπειτα χάθηκε από τα ανώτερα αξιώματα κι έμεινε στην αφάνεια.

Γενάρχης της οικογένειας ήταν ένας Παφλαγόνας χωρικός, άγνωστου ονόματος, που είχε πέντε γιους και μία κόρη[1]. Οι γιοί του αναφέρεται στην Κωνσταντινούπολη ότι ασχολούνταν με τοκογλυφία και άλλες τραπεζικές συναλλαγές όπου απέκτησαν πολλά πλούτη[2],

Οι γιοί του ήταν: ο Ιωάννης Ορφανοτρόφος, ευνούχος, αρχικά αυλικός που ανέβηκε σε πολλά υψηλά αξιώματα κατά την βασιλεία του Βασιλείου Β΄ και ευνόησε τα αδέλφια του να ανεβούν σε αξιώματα και θέσεις[2]. Ο Μιχαήλ, μετέπειτα αυτοκράτορας μετά τον γάμο του με την αυτοκράτειρα Ζωή[1][2]. Ο Νικήτας, διάδοχος του αυτοκράτορα και δούξ Αντιόχειας[3], ο Κωνσταντίνος, ευνούχος, στρατηγός και δούξ Αντιόχειας[3], και ο Γεώργιος, επίσης ευνούχος[1].

Κόρη του ήταν η Μαρία που παντρεύτηκε τον Στέφανο Πατρίκιο[1] και μαζί απέκτησαν τον μετέπειτα αυτοκράτορα Μιχαήλ Ε΄[1]. Ο Μιχαήλ Ε΄ ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της οικογένειας που κατείχε αξιώματα στην αυτοκρατορία και η οικογένεια χάθηκε από το προσκήνιο[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]