Νότης Περγιάλης
| Νότης Περγιάλης | |
|---|---|
 Ο Νότης Περγιάλης σε σκηνή από την ταινία Τρελλός και πάσης Ελλάδος (1983) | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νότης Περγιάλης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 16 Αυγούστου 1920[1] Ανώγεια Λακωνίας[2] |
| Θάνατος | 10 Νοεμβρίου 2009 (89 ετών) Άγιοι Θεόδωροι Κορινθίας[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Θεατρικό Σπουδαστήρι Βασίλη Ρώτα |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[2], θεατρικός συγγραφέας[2], στιχουργός[2] και σεναριογράφος |
Ο Νότης Περγιάλης (απαντάται και ως Νότης Περιγιάλης, 16 Αυγούστου 1920 - 10 Νοεμβρίου 2009)[3] ήταν Έλληνας συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και στιχουργός. Μέχρι τον θάνατό του ανέβαζε θεατρικές παραστάσεις με ερασιτεχνική ομάδα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας. [4]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Λακωνίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Νικολόπουλος. Σπούδασε στο θεατρικό Σπουδαστήρι του Βασίλη Ρώτα. Από το 1949 εργάστηκε ως ηθοποιός και συγγραφέας στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Αναδείχθηκε όμως περισσότερο ως ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ερμηνεύοντας χαρακτηριστικούς ρόλους. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα, όπως το «Ο πόνος γεννάει θεούς», που τιμήθηκε με το βραβείο του Καλοκαιρίνειου διαγωνισμού, «Ηλιογέννητη» και «Το κορίτσι με το κορδελάκι», το «Τραγούδι στο Μεσολόγγι» (που σκηνοθετήθηκε από τον Πέλο Κατσέλη στα πλαίσια των γιορτών Μεσολογγίου το 1957), «Ο Άιχμαν και ο παπαγάλος» (1971)[5], «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα), «Μάσκες για Αγγέλους» (Θίασος Έλσας Βεργή 1959), «Τρελό φεγγάρι» (Άρμα Θεάτρου 1965), «Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή» (Θίασος Χατζίσκου Νικηφοράκη 1974-5) κ.ά.
Είναι στιχουργός του πολύ διάσημου τραγουδιού Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, τη μουσική του οποίου έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. Επίσης στιχουργός των τραγουδιών Ο λεβέντης, Τι να την κάνω τη χαρά, Το μπλόκο της Καισαριανής, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, του τραγουδιού Γκρεμισμένα σπίτια με μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, Νυφιάτικο τραγούδι κ.ά.
Έγραψε το σενάριο και συμμετείχε ως αφηγητής στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) (τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου έργου του Νίκου Καζαντζάκη) σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Συγγραφέας του βιβλίου «Όταν σηκώθηκαν τα δένδρα» (νουβέλα 1971), «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ» (1971), «Το κόκκινο πουλί», Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1990, 120 σ., (ISBN 960-224-232-9) κ.ά.
Επίσης των θεατρικών έργων «Η γειτονιά του Τσέχωφ» (1976) (Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή - Δεκέμβριος 1976 - Σκηνοθεσία: Ντίνος Δημόπουλος), «Μαγική πόλη» (1963) (Μουσική επιθεώρηση σε συνεργασία με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη), «Άνοιξε την πόρτα» (1986) (Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή - Φεβρουάριος 1986 - Σκηνοθεσία: Νίκος Περέλης) και του ραδιοφωνικού έργου του «Το άλογο του Θανάση» (ηχογράφηση του 1954 και σκηνοθεσία Νίκου Γκάτσου όπου συμμετέχει και ως ηθοποιός). Έγραψε τα σενάρια-διασκευές και στα έργα-ραδιοφωνικά σκετς «Λάμπρος και Μαρία» (1954) (Μανώλης Σκουλούδης) και «Ο Αστραπόγιαννος» (1954) (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης), τη μουσική επένδυση των οποίων έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης. Επίσης έπαιξε και στο ραδιοφωνικό έργο του Παύλου Νιρβάνα «Μαρία η Πενταγιώτισσα» (διασκευή Μαίρης Βεάκη, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και ηχογράφηση του 1958).
Έργα του έχουν ήδη μεταφρασθεί στην αγγλική, γαλλική, γερμανική και δανική γλώσσα.
Πρωτοεμφανίστηκε στον θίασο Λεμού (1950), στο Θέατρο "Διονύσια" στην Καλλιθέα Αττικής.
Φερόταν να είχε εμπνευστεί από τον ρομαντισμό και τον συμβολισμό, καθώς και από τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Αντλούσε θέματα από τη ζωή απλών ανθρώπων που περιέγραφε με ευαισθησία και ανθρωπιά.
Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, του οποίου και έχει βοηθήσει τη δράση.
Έχει τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιερής Πόλεως του Μεσολογγίου, το Βραβείο των Κριτικών των Εφημερίδων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ήταν μόνιμος κάτοικος της Νέας Σμύρνης, Αθήνα.
Θεατρικός Συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οκτώβριος 1954 - Απρίλιος 1955 (χειμερινή περίοδος) Θέατρο «Αίθουσα Πειραϊκού Συνδέσμου». Έναρξη «Νυφιάτικο Τραγούδι» του Ν. Περγιάλη.
Ηθοποιοί: Αδαμάντιος Λεμός, Μαίρη Γιατρά Λεμού, Κώστας Ρηγόπουλος, Σαπφώ Νοταρά, Γιώργος Λουκάκης, Νίκος Ευθυμίου, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Νάσος Κεδράκας, Τάσος Πολιτόπουλος, Σπύρος Καλογήρου, Έφη Πόλυ, Γιάννα Ολυμπίου, Εκάλη Σώκου, Μαρίκα Ανθοπούλου, Λόλα Φιλιππίδου, Θοδωρής Τριανταφυλλίδης, Ίντα Χρηστινάκη, Σπύρος Παπαφραντζής, Λάμπρος Κοτσίρης, Κώστας. Κορασίδης, Καίτη Χρονοπούλου, Χρήστος Αναστασιάδης, Θάνος Αρώνης, Λία Σαμιωτάκη, Χ. Νάζος, Χριστίνα Καράλη, Μίρκα Ραΐζη, Κ. Αθανασίου, Μ. Αθανασίου, Ουρανία Ιωάννου.
- 10 Μαρτίου 1957, η πρώτη παράσταση του «Θιάσου Λεμού» στην Νέα Υόρκη με τίτλο «Lemos Theater”, στη Νέα Υόρκη με το ποιητικό δράμα «Το Νυφιάτικο Τραγούδι» του Νότη Περγιάλη στο Πανεπιστημιακό Θέατρο «Hunter College», που επαναλήφθηκε στις 31 Μαρτίου στο «Barbizon Plaza Theater».
Ηθοποιοί: Αδαμάντιος Λεμός, Μαίρη Γιατρά Λεμού, Βαγγέλης Κατσιλέρος, Ρίκα Διαλυνά, Λευκή Φλωρεντινού, Θανάσης Καράς, Ελένη Κιάμος, Σοφία Κώστα, Μαίρη Αγγελοπούλου, Γιάννης Παπακώστας, Λευτέρης Σακελλαρίδης.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σκηνοθεσία | Σχόλια |
|---|---|---|---|---|
| 1953 | Το κλειδί της ευτυχίας | Γιαννάκης ντε λα Φρέτα | Θανάσης Μεριτζής | |
| 1954 | Ανοιχτή θάλασσα | Γιώργης | Τάσος Μελετόπουλος | |
| 1956 | Το κορίτσι με τα μαύρα | Αντώνης | Μιχάλης Κακογιάννης | |
| 1957 | Αγιούπα, το κορίτσι του κάμπου | Γκρεγκ Τάλλας | ||
| 1962 | Ηλέκτρα | γεωργός [6] - σύζυγος Ηλέκτρας | Μιχάλης Κακογιάννης | υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1962 |
| Το ταξίδι | Γρηγόρης Γαβριήλοβιτς Βασιλειάδης [7] | Ντίνος Δημόπουλος | ||
| 1963 | Οι καθώς πρέπει | Καλογρίδης | Γιώργος Διζικιρίκης | |
| Τα κόκκινα φανάρια | γέρος | Βασίλης Γεωργιάδης | ||
| 1964 | Το χώμα βάφτηκε κόκκινο | Μαρίνος Αντύπας | υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1965 | |
| Η Κύπρος στις φλόγες | Ερρίκος Θαλασσινός | |||
| 1965 | Οι νέοι θέλουν να ζήσουν | Νίκος Τζήμας | ||
| Οι εχθροί | 77 | Ντίνος Δημόπουλος | ||
| 1967 | Εκείνος κι εκείνη [8] | σοφός | Ερρίκος Ανδρέου | |
| 1968 | Καταραμένη αγάπη | Παντελής | Οδυσσέας Κωστελέτος | |
| 1969 | Η νεράιδα και το παλικάρι | πάτερ Νικόλας | Ντίνος Δημόπουλος | |
| Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά | Αρτέμιος Αρχοντόπουλος | |||
| Αγάπη για πάντα | Βασίλης Γεωργιάδης | |||
| Το φθινόπωρο μιας καρδιάς | Νικηφόρος | Αντώνης Τέμπος | ||
| 1970 | Αγάπη για πάντα | Βασίλης Γεωργιάδης | ||
| Η ζούγκλα των πόλεων | Έκτορας Δαμιανός | Σταύρος Τσιώλης | ||
| 1971 | Σ' αγαπώ | Σταυρίδης; | Τάκης Βουγιουκλάκης | |
| Η κόρη του ήλιου | Θανάσης Δημητρέλλης | Ντίνος Δημόπουλος | ||
| 1972 | Ερωτική συμφωνία | Ροδάς | Κώστας Καζάκος | |
| 1973 | Ο βάλτος | φαροφύλακας | Ντίνος Δημόπουλος | |
| Ο αστερισμός της Παρθένου | παππούς | Γιάννης Δαλιανίδης | ||
| 1975 | Οι βάσεις και η Βασούλα | Τρελοβαγγέλης | Ντίνος Δημόπουλος | |
| 1978 | O ήλιος του θανάτου | Νικήτας Κανναβός | ||
| 1983 | Τρελός και πάσης Ελλάδος | Επαμεινώνδας Γιάκουμπας |
Επίσης συμμετείχε στο σενάριο της ταινίας "Το ποτάμι" (1960) (σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου) και έγραψε το σενάριο της ταινίας "Αγιούπα" (1957) (σκηνοθεσία Gregg C. Tallas).
Παραστασιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
I. Λίστα με παραστάσεις που βασίστηκαν σε έργα του Ν. Περγιάλη.
II. Κατάλογος θεατρικών παραστάσεων τις οποίες ο Ν. Περγιάλης συμμετείχε ως ηθοποιός.
| σεζόν | παράσταση | ρόλος | θίασος | θέατρο | σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1959/1960 | Δον Καμίλλο | Φωνή Χριστού | Θίασος Μίμη Φωτόπουλου | Θέατρο Μίμη Φωτόπουλου | Γιώργος Θεοδοσιάδης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1962/1963 | Μια ιστορία του Ιρκούτσκ | χορός | Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη | Θέατρο Άλφα | Λεωνίδας Τριβιζάς |
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου
Προτεινόμενη βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Κώστας Φωτεινάκης, Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, εκδ. Φαρφουλάς, Αθήνα 2010. ISBN: 978-960-9441-03-2
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Who;s Who 1979" σ.556
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.48ος, σελ.372.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Περγιάλης Νότης" (Λήμμα) Εγκυκλοπαίδεια "Επιστήμη & Ζωή" Multimedia
[1].
- "Περγιάλης Νότης" (Λήμμα) Εγκυκλοπαίδεια Online "Live-Pedia"[2].
- "Νότης Περγιάλης (Ελληνικός Κινηματογράφος)" 90΄ [3] Αρχειοθετήθηκε 2008-08-03 στο Wayback Machine..
- "Notis Peryalis" Internet Movie Database [4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 170007618.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 BiblioNet. 151061. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ ««Εφυγε» ο Νότης Περγιάλης».
- ↑ Πέθανε ο ηθοποιός, συγγραφέας και στιχουργός Νότης Περγιάλης - TO BHMA
- ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017.
- ↑ Καραγιαννοπούλου, Ευθυμία (2020). Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη… όταν οι αρχαίοι μύθοι περνούν στον κινηματογράφο. Ναύπλιο: Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. σελ. 16.
- ↑ «Το ταξίδι: Μια ταινία σαν λογοτεχνικό αριστούργημα». 12 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ ««Εκείνος κι Εκείνη»: Η παράξενη αντι-τουριστική ταινία του Ερρίκου Ανδρέου». LiFO. 5 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
|