Νεοπτολέμειος τιμωρία
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Νεοπτολέμειος τιμωρία ή Νεοπτολέμειος τίσις ονομάζεται η τιμωρία που υφίσταται κάποιος όταν έχει πάθει το ίδιο κακό με αυτό που έχει κάνει.
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η φράση έχει προέλθει από τον γιο του Αχιλλέα, Νεοπτόλεμο που σκότωσε τον βασιλιά της Τροίας Πρίαμο πάνω στον βωμό του Ερκείου Διός και που αργότερα σκοτώθηκε ο ίδιος στον βωμό του Απόλλωνα στους Δελφούς από ιερείς.
Αναφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη αναφορά σε αυτήν την έκφραση γίνεται από τον Παυσανία στα Μεσσηνιακά και την χρησιμοποιεί για τους Λακεδαιμονίους οι οποίοι κατά την διάρκεια του Β' Μεσσηνιακού Πολέμου δωροδόκησαν τον βασιλιά της Αρκαδίας Αριστοκράτη για να αποσύρει τα στρατεύματά του την κρίσιμη ώρα της μάχης.Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου(300 χρόνια μετά) όμως οι Σπαρτιάτες ενώ βρίσκονταν στο υψηλότερο σημείο της ακμής τους, είχαν καταστρέψει τον στόλο των Αθηναίων και κατείχαν τα περισσότερα μέρη της Ασίας οι Μήδοι έστειλαν δώρα στην Κόρινθο, στο Άργος, στην Αθήνα, στη Θήβα και ξέσπασε ο Κορινθιακός πόλεμος που ανάγκασε τον Αγησίλαο να εγκαταλείψει την Μικρά Ασία
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παυσανίας, "Ελλάδος Περιηγήσεις - Μεσσηνιακά", (1992, εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα), σελ. 109 ISBN 960-352-100-0