Νίκος Γκατζογιάννης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Γκατζογιάννης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Νίκος Γκατζογιάννης (Ελληνικά)
Γέννηση23  Ιουλίου 1939[1]
Λιάς Θεσπρωτίας
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[2]
ΣπουδέςColumbia University Graduate School of Journalism
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
δημοσιογράφος
σεναριογράφος
Οικογένεια
ΤέκναChristos Gage
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςHeinemann Award

Ο Νίκος Γκατζογιάννης (Nicholas Gage), γεννημένος στις 23 Ιουλίου 1939, είναι Ελληνοαμερικανός συγγραφέας και ερευνητής-δημοσιογράφος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1939 στον Λιά (πρώην "Λειάς"), χωριό του δήμου Φιλιατών Θεσπρωτίας και το 1949 διέφυγε στις ΗΠΑ με τις τρεις αδελφές του, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η μητέρα του Ελένη Γκατζογιάννη εκτελέστηκε από δικαστήριο του ΔΣΕ αφού κατηγορήθηκε για την οργάνωση φυγάδευσης των τεσσάρων παιδιών της και συγγενών της[3] ενάντια στη τότε πολιτική του ΔΣΕ[4].

Σπούδασε με υποτροφία στη Σχολή Δημόσιας Επικοινωνίας του πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το 1964 πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το πανεπιστήμιο Κολούμπια και ξεκίνησε τη δημοσιογραφια από το πρακτορείο Associated Press και τις εφημερίδες The Boston Herald Traveller, The Wall Street Journal και The New York Times.[5] Έγραψε τρία βιβλία για το οργανωμένο έγκλημα και δύο μυθιστορήματα. Του απονεμήθηκαν τα βραβεία Hearst, Page One Award της Newspaper Guild και Sigma Delta Chi. 

Το 1983 έγραψε βιβλίο για τα γεγονότα της εκτέλεσης της μητέρας του με τον τίτλο "Ελένη". Το βιβλίο έτυχε διεθνούς αναγνώρισης, όμως στην Ελλάδα συνάντησε σκληρές αντιδράσεις, ενώ ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έδωσε άδεια για τα γυρίσματα σε ταινία. Η "Ελένη" μεταφράστηκε σε είκοσι έξι γλώσσες, προτάθηκε για καλύτερη βιογραφία από την Εθνική Ένωση Βιβλιοκριτικών και έλαβε το βραβείο Heinemann ως το καλύτερο βιβλίο του 1984, από τη Βασιλική Λογοτεχνική Εταιρεία της Μεγάλης Βρετανίας, το 1985 μεταφέρθηκε στον κινηματογραφο με πρωταγωνιστές τους Τζον Μάλκοβιτς και Κέιτ Νέλιγκαν. Στην πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 20 Μαρτίου 1984, κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί συγκεντρώθηκαν έξω από τους κινηματογράφους και προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο των θεατών. Μερικοί προσπάθησαν να εμποδίσουν την προβολή μπλοκάροντας τις μηχανές προβολής και ακόμα σκίζοντας τις οθόνες.[6] Η ταινία χαρακτηρίστηκε από αριστερές παρατάξεις ως «αντικομμουνιστική», «προπαγανδιστική» και «κράχτης της χρεοκοπημένης εθνικοφροσύνης». Ειδικότερα το ΚΚΕ εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, με την οποία καλούσε τους ψηφοφόρους του να εναντιωθούν στην προβολή της «Ελένης». Η ανακοίνωση της ΚΝΕ, δημοσιευμένη στην εφημερίδα «Τα Νέα» Έξω από τους κινηματογράφους ομάδες νέων άρχισαν να μοιράζουν φέιγ βολάν και να φωνάζουν συνθήματα κατά της ταινίας, χαρακτηρίζοντάς τη φασιστική. Μάλιστα σημειώθηκαν και προπηλακισμοί αιθουσαρχών και θεατών, πράγμα που οδήγησε τελικά στη διακοπή της προβολής της στους κινηματογράφους της επαρχίας.

Είναι μέλος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού ενώ το 1988 τιμήθηκε από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο με τη διάκριση του Άρχοντα, Διδάσκαλου του Γένους.

Έχει υπάρξει πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία[7][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Bourlotas fortune: a novel. Holt, Rinehart and Winston,. 1975. 
  • Ελένη. Αθήνα: Ελληνική Ευρωεκδοτική. 1983. 
  • Hellas: a portrait of Greece. Villard Books. 1987. 
  • Τα παιδιά της Ελένης. Αθήνα: Ελληνική Ευρωεκδοτική. 1989. ISBN 960-7017-34-X. 
  • Ελληνική φλόγα: Η ιστορία της Μαρίας Κάλλας και του Αριστοτέλη Ωνάση. Αθήνα: Λιβάνης - Νέα Σύνορα. 2000. 

Ταινίες[8]

  • Crazy Joe (1974)
  • The andros targets (1977)
  • Ελένη (1985)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]