Νίκος Αλέφαντος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Αλέφαντος
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης3 Ιανουαρίου 1939
Τόπος γέννησηςΑθήνα
Ημερ. θανάτου23 Ιουνίου 2020 (81 ετών)
Τόπος θανάτουΑθήνα
Ύψος1,83 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1949–1952Αστέρας Εξαρχείων
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1952–1956Π.Α.Ο. Ρουφ
1956Παναθηναϊκός1(0)
1956–1958Α.Ε. Χαλανδρίου
1958–1959 [1]Ολυμπιακός Πειραιώς30(0)
1959–1963 [2]Ατρόμητος Πειραιώς22(1)
1963–1964Ολυμπιακός Χαλκίδας25(3)
1964–1967 [3]Παναιγιάλειος54(13)
1967–1968Πανελευσινιακός6(1)
1968–1969Βύζας Μεγάρων12(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1969–1970Αστέρας Εξαρχείων
1970–1973Π.Α.Ο. Ρουφ
1973–1974ΠΑΣ Γιάννινα
1974–1976Πιερικός
1976–1977ΟΦΗ
1978Καστοριά
1979Πιερικός
1979–1980ΠΑΣ Γιάννινα
1980Κόρινθος
1981ΟΦΗ
1982–1983Δόξα Δράμας
1983–1984Ολυμπιακός Πειραιώς
1984–1985Πανιώνιος
1985Ελλάδα Κ21
1985–1986Ηρακλής
1986–1987ΑΕΚ
1987–1988Ηρακλής
1989ΠΑΟΚ
1989–1990Δόξα Δράμας
1990Απόλλων Καλαμαριάς
1990–1991ΑΕ Λάρισας
1991Ιωνικός Νίκαιας
1992–1993Ιωνικός Νίκαιας
1993Καλαμάτα
1993Ξάνθη
1994–1995Ολυμπιακός Πειραιώς
1995–1996Πανιώνιος
1996–1997ΑΠΟΕΛ
1997Απόλλων Καλαμαριάς
1997Λύκοι Καλοχωρίου
1998Εθνικός Πειραιώς
1998–1999Προοδευτική
2000Παναχαϊκή
2000–2001Παναργειακός
2001Εθνικός Αστέρας
2002Φωστήρας
2004Ολυμπιακός Πειραιώς
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Νίκος Αλέφαντος (Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1939 - Αθήνα, 23 Ιουνίου 2020)[4] ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής, προπονητής και συντελεστής εκπομπών με θέμα την ποδοσφαιρική επικαιρότητα.


Ποδοσφαιρική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Η καταγωγή του ήταν από την Ακράτα.[5][6] Αγωνιζόταν στη θέση του αριστερού μέσου ή αριστερού ακραίου επιθετικού, και σε μικρή ηλικία ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Αστέρα Εξαρχείων.

Στη συνέχεια μετακινήθηκε στον ΠΑΟ Ρουφ, στον Παναθηναϊκό όπου έπαιξε μόλις μία φορά με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών,[7] στην ΑΕ Χαλανδρίου, στον Ολυμπιακό Πειραιώς (μετέχοντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος),[1] Ατρόμητο Πειραιώς (Καμινίων), Ολυμπιακός Χαλκίδας (για τον οποίο σημείωσε τέρμα σε βάρος του αντίστοιχου του Πειραιά, όταν το 1963 επέστρεψε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκης),[8] Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του.

Προπονητική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αστέρας Εξαρχείων ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ως προπονητής το 1969. Εργάσθηκε σε αρκετούς ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο διορίστηκε τρεις φορές (τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΟΦΗ, ΑΕ Λάρισας, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς. Στην Α' Εθνική προπόνησε και τους Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα.

Δύο συνεχείς χρονιές στην αρχή της καριέρας του, με τον ΠΑΣ Γιάννενα το 1973–74 (για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου) και τον Πιερικό το 1974–75, πέτυχε ισάριθμες ανόδους στην Α' Εθνική κατηγορία, κατακτώντας παράλληλα και τις δύο χρονιές το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής. Εκτός από τους δύο αυτούς τίτλους, έχει κατακτήσει και το κύπελλο Κύπρου 1996–97 ως τεχνικός του ΑΠΟΕΛ, μετά από νίκη με 2–0 επί της Ομόνοιας στον τελικό.

Τον Μάρτιο του 1978 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Καστοριάς, για να παραιτηθεί επεισοδιακά μετά από έναν μόλις αγώνα πρωταθλήματος.[9] Η κίνηση προκάλεσε μακροσκελή ανακοίνωση του συλλόγου με κατηγορίες για παρακράτηση μη δεδουλευμένων αμοιβών, εξυβρίσεις ποδοσφαιριστών, παραγόντων, οπαδών και συμπολιτών, για απειλές και εκβιασμό.[10]

Το 1985 ανέλαβε ως προπονητής τον Ηρακλή. Εκείνη τη περίοδο η ομάδα βρισκόταν σε κακή κατάσταση, αλλά πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις και κατάφερε να κερδίσει στη Θεσσαλονίκη και τις τρεις κορυφαίες ομάδες των Αθηνών, 3–1 τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, και 3–0 την ΑΕΚ, τερματίζοντας τελικώς στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος.

Αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αποτέλεσε η παραμονή του στην τεχνική ηγεσία του Φωστήρα για τρεις μόλις ώρες, το Σεπτέμβριο του 2002.

Οι τρεις θητείες στον Ολυμπιακό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεχωριστό κεφάλαιο στην προπονητική πορεία του Νίκου Αλέφαντου υπήρξαν οι τρεις θητείες που είχε στον πάγκο του ΟΣΦΠ. Η πρώτη του θητεία ήταν από την 1η Δεκεμβρίου του 1983 μέχρι τις 12 Μαρτίου του 1984 (αγωνιστική περίοδος 1983-1984).

Η δεύτερη θητεία του ήταν η μεγαλύτερη χρονικά, από τις 27 Ιανουαρίου 1994 μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου 1994 (αγωνιστική περίοδος 1993-1994 και ξεκίνημα της περιόδου 1994-1995).

Η τρίτη, τελευταία, και πιο επεισοδιακή θητεία του Αλέφαντου στον πάγκο των «ερυθρολεύκων» ήταν από τις 19 Μαρτίου 2004 μέχρι τις 31 Μαΐου 2004, και πάλι επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει όλα τα παιχνίδια στο πρωτάθλημα εκτός του ντέρμπι στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, το οποίο έληξε ισόπαλο με 2–2, μετά από λάθος του διαιτητή Γιώργου Δούρου, το οποίο έχει παραδεχτεί δημόσια και ο ίδιος ο διαιτητής σε συνεντεύξεις του.[11]

Δημόσια παρουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Μητσικώστας πραγματοποιούσε συχνά μιμήσεις του Νίκου Αλέφαντου.[12][13]

Το 1986 το λαϊκό μουσικό σχήμα Τα παιδιά από την Πάτρα κυκλοφόρησε δίσκο στον οποίο περιεχόταν τραγούδι για τον Νίκο Αλέφαντο με τίτλο «Ο Αλέφαντος» (Όταν με κατηγορούν), όπου περιλαμβάνεται ως στίχος η, διάσημη πλέον, επευφημία «Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι».[14] Αφορμή για τη δημιουργία του τραγουδιού ήταν μια διαμάχη του Νίκου Αλέφαντου με τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού Γιώργο Βαρδινογιάννη το 1981, η οποία εκφράστηκε με ανταλλαγή επιστολών μέσω Τύπου.[15] Από την τηλεοπτική περίοδο 2011–12 συμμετείχε σε εβδομαδιαία αθλητική εκπομπή ιδιωτικού αθηναϊκού καναλιού (ΑRΤ TV), με παρουσιαστή τον Γιάννη Καρατζαφέρη, στην οποία έπαιρνε μέρος και ο Κωστής Ραπτόπουλος.

Καταδίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Οκτωβρίου 1986, ο Αλέφαντος συνάντησε στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης τον συνάδελφο του προπονητή Λάκη Πετρόπουλο, τον οποίο ξυλοκόπησε με γροθιές μετά από έντονη φιλονικία. Ο Πετρόπουλος υπέβαλε μήνυση, και στις 27 Σεπτεμβρίου 1987 ο Νίκος Αλέφαντος καταδικάστηκε από το Ζ΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε ποινή φυλάκισης 40 ημερών.[16]

Ανάλογο περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Αλέφαντο συνέβη και στις 12 Απριλίου 1987, όταν ως προπονητής της ΑΕΚ ξυλοκόπησε τον δημοσιογράφο Γιώργο Βενετούλια, επειδή του είχε ασκήσει κριτική για την απόφασή του να κάνει αλλαγή τον Θωμά Μαύρο στον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς την προηγούμενη μέρα. Ο Βενετούλιας μετά τον ξυλοδαρμό του προσέφυγε στη δικαιοσύνη, με τον Αλέφαντο να τιμωρείται με δίμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα και πρόστιμο 100.000 δραχμών.[17]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουνίου 2020 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 81 ετών.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 στα τέλη του 1958, εναντίον του Άρη Πειραιώς για το πρωτάθλημα ΕΠΣΠ 1958-59
    "Οι θρυλικές εποχές 1953-1959, 1996-2003 • Οι πρωταγωνιστές", Νίκος Δελαγραμμάτικας, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003, (ISBN: 960-4065-82-3), σελ. 91.
  2. ↑ συμμετοχές και τέρματα αφορούν σε μία από τις τέσσερις αγωνιστικές περιόδους στο σύλλογο: 1960–61 σε Α' Εθνική
  3. ↑ συμμετοχές και τέρματα αφορούν σε δύο από τις τρεις αγωνιστικές περιόδους στο σύλλογο: 1964–65 και 1965–66 σε Α' Εθνική
  4. ↑ «Πέθανε ο Νίκος Αλέφαντος! Θρήνος στο ελληνικό ποδόσφαιρο». NewsIT. 23 Ιουνίου 2020. https://www.newsit.gr/athlitika/pethane-o-nikos-alefantos-thrinos-sto-elliniko-podosfairo/3055393/. 
  5. ↑ Εφημ. Πελοπόννησος, φύλλο 25 Ιουνίου 2020, σελ. 16. Δημοσιευμένο και online στο "Ιστορίες με τον Ν. Αλέφαντο". pelop.gr. 25 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε: 26 Ιουνίου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 “Έσβησε” από καρδιακή προσβολή ο Νίκος Αλέφαντος!. protionline.gr. 23 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε 26 Ιουνίου 2020.
  7. ↑ Νίκος Αλέφαντος: Ο Παναθηναϊκός δεν ξέχασε ότι υπήρξε «πράσινος»! OnSports.gr
  8. ↑ κατά τη νίκη 3-1 των γηπεδούχων
    "Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου", Στάθης Αρβανίτης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000 (ISBN: 960-0329-45-1), σελ. 236.
  9. ↑ Έφυγε ο Αλέφαντος από την Καστοριά, εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 28.03.1978, σελ. 4
  10. ↑ Η Καστοριά διαμαρτύρεται, εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 29.03.1978, σελ. 4
  11. ↑ Δούρος: «Έκανα λάθος στην Λεωφόρο»
  12. ↑ sportfm.gr
  13. ↑ «sportdog.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2013. 
  14. ↑ «Τα Παιδιά Απ' Την Πάτρα* ‎– Απόψε Πάλι». Discogs. 
  15. ↑ Κρεκούκιας, Θανάσης (23 Ιουνίου 2020). «Η ιστορία που κρύβει το 'Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι'». Contra. 
  16. ↑ Εφημερίδες το Έθνος και Αυριανή, 28 και 29 Σεπτεμβρίου 1987
  17. ↑ http://football.aek.com/coach/alefantos_nikos/23

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, Το έπος της Α' Εθνικής, σειρά άρθρων-αφιερωμάτων περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ, τχ. 8-47 (Αύγ 1994-Νοέ 1997)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκος_Αλέφαντος&oldid=10103485"