Νέκταρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το νέκταρ στην Ελληνική μυθολογία μαζί με την αμβροσία ήταν οι τροφές που έπαιρναν οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου, εννοώντας πως μ' αυτά αποκτούν την αθανασία τους αλλά και τη δύναμή τους. Το νέκταρ είναι το ποτό που έπιναν οι θεοί το όποιο είναι δώδεκα φορές πιο γλυκό από το μέλι. Αυτό, μαζί με την αμβροσία, αποτελούσε την κύρια τροφή τους.

Nέκταρ είναι μια λέξη σύνθετη από το «νέκυς» (νεκρός) και το θέμα «ταρ» του ρήματος «τείρω» που σημαίνει εξαντλώ, καταβάλλω, δηλαδή ένα ποτό που κατανικά τον θάνατο. Άλλη εκδοχή, επειδή οι γλωσσολόγοι αρέσκονται να παίζουν με τις ετυμολογίες, λέει ότι παράγεται από το αρνητικό μόριο «νε» (νη) και το «κτέαρ» (κτήμα), επειδή δεν το απέκτησαν ποτέ οι θνητοί, ή ακόμα από το «νέος» και «κτέαρ» ότι δηλαδή αυτοί που το πίνουν δεν γερνάνε.

Αυτό το ποτό, που περιγράφεται ως ένα είδος ερυθρού και ευωδιάζοντος οίνου, ήταν περίεργο για να το χρησιμοποιούν οι θεοί και να μην μπορούν να το παραγάγουν και να το απολαμβάνουν και οι άνθρωποι.