Μισέλ Μαρτελί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μισέλ Ζοζέφ Μαρτελί
Ο Μισέλ Μαρτελί το 2011.
56ος Πρόεδρος της Αϊτής
Περίοδος
14 Μαΐου 2011 – 7 Φεβρουαρίου 2016
ΠρωθυπουργόςΖαν Μαξ Μπελρίβ
Γκάρι Κονίλ
Λοράν Λαμότ
ΠροκάτοχοςΡενέ Πρεβάλ
ΔιάδοχοςΈβανς Πολ
(μεταβατικός αρχηγός κράτους και ως πρωθυπουργός)
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση12 Φεβρουαρίου 1961 (1961-02-12) (63 ετών), Πορτ ο Πρενς, Αϊτή
ΕθνότηταΑϊτινή
ΥπηκοότηταΑϊτή
Πολιτικό κόμμαΚόμμα Απάντηση των Αγροτών
ΣύζυγοςΣοφία Μαρτελί
Παιδιά4
ΣπουδέςMiami Dade College[1]
Institution Saint-Louis de Gonzague
Επάγγελμαπολιτικός
μουσικός
τραγουδιστής-τραγουδοποιός
Ιστοσελίδαhttp://martellyhaiti.com/
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μισέλ Μαρτελί (Michel Joseph Martelly, γενν. στις 12 Φεβρουαρίου 1961[2]), γνωστός και με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο "Sweet Micky", είναι πολιτικός από την Αϊτή, πρώην μουσικός και επιχειρηματίας. Από το Μάιο του 2011 ως τον Φεβρουάριο του 2016 υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Αϊτής,[3] έχοντας αναπτύξει μουσική καριέρα ως ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς εδώ και πάνω από μία δεκαετία.

Ως τραγουδιστής και κιμπορντίστας, ο "Sweet Micky" είναι γνωστός για το στιλ του κόμπα, που αποτελεί ένα είδος χορευτικής μουσικής της Αϊτής με κρεολικό κυρίως στίχο, όμως ο Μαρτελί έχει κάνει μείξεις αυτού του είδους με άλλα είδη. Από το 1989 ως το 2008 ο Μαρτελί ηχογράφησε δεκάδες άλμπουμε στο στούντιο και CD με ζωντανές ηχογραφήσεις. Όταν ήταν ιδιοκτήτης κλαμπ συνδέθηκε με διάφορα άτομα, ανάμεσα στα οποία και με άτομα που είχαν σχέση με το στρατό και την αστυνομία του καθεστώτος Ντιβαλιέ. Υποστήριξε το πραξικόπημα εναντίον του Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ το 1991 και μετά την επιστροφή του τελευταίου ο μουσικός παρέμεινε εκτός Αϊτής. Το 2010 , έχοντας επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, κατήλθε ως υποψήφιος για το αξίωμα του Προέδρου της Αϊτής.

Ο Μαρτελί κέρδισε τις γενικές εκλογές του 2010-11 με το κόμμα του "Repons Peyizan" (Κόμμα Απάντησης των Αγροτών), επικρατώντας της έτερης υποψηφίου Μιρλάντ Μανιγκά. Ο Μαρτελί είχε έρθει 3ος στον πρώτο γύρο των εκλογών, μέχρι που ο Ζιντ Σελεστέν (Jude Célestin) εξαναγκάστηκε σε αποχώρηση από τον επόμενο γύρο εξαιτίας καταγγελιών για νοθεία. Ο Μαρτελί ορκίστηκε πρόεδρος στις 14 Μαΐου 2011. Κατά την προεκλογική του εκστρατεία υποσχέθηκε μεταξύ άλλων την επαναφορά του στρατού της χώρας, ο οποίος είχε καταργηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση του Αριστίντ.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Πορτ ο Πρενς και κατάγεται από μεσοαστική οικογένεια, γιος ενός εκτελεστικού παράγοντα της εταιρείας πετρελαιοειδών Shell.[2] Από την πλευρά της μητέρας του, ο παππούς του Ογκίστ ντε Πραντέν ήταν τραγουδιστής και έγραφε άσματα διαμαρτυρίας με κωμικό ύφος εναντίον της αμερικανικής κατοχής στο νησί το 1915-34 .[4] Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φοίτησε στη Στρατιωτική Ακαδημία του νησιού του όμως σύμφωνα με τον ίδιο το Μαρτελί, αποπέμφθηκε μόλις κατέστησε έγκυο τη βαφτιστικιά ενός στρατηγού.[2] Το 1984 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και εργάστηκε στην οικοδομή, ενώ παρακολούθησε για βραχύβιο χρονικό διάστημα μαθήματα στο κολέγιο του Μαϊάμι. Το 1986, έπειτα από ένα εξάμηνο σπουδών, επέστρεψε στην Αϊτή μόλις ο τότε ισόβιος πρόεδρος Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ, πήρε το δρόμο της εξορίας. Το 1987 ο Μαρτελί επέστρεψε στο Μαϊάμι, για να επιστρέψει στην Αϊτή το 1988.

Με την επιστροφή του στο νησί άρχισε και η μουσική του καριέρα, αρχικά ως βοηθητικού μουσικού[4][5] Συνακόλουθα άνοιξε δικό του κλαμπ και γνωρίστηκε με άτομα φίλα προσκείμενα στους πραξικοπηματίες του 1991. Ο τότε αρχηγός της αστυνομίας του έδωσε το ψευδώνυμο "Sweet Micky", το οποίο χρησιμοποίησε στη δισκογραφία του.

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαρτελί ήταν αντίπαλος του καθεστώτος Αριστίντ και έπειτα από το πραξικόπημα του 2004, ένας φίλος του, ο Ζεράρ Λατορτί ανέλαβε την προεδρία. Την περίοδο εκείνη ο Μαρτελί ζούσε στη Φλόριντα, όμως το 2007 επέστρεψε στην Αϊτή.

Το 2010 κατήλθε ως υποψήφιος για τις γενικές εκλογές. Ήρθε 2ος αφού αμφισβήτησε το αποτέλεσμα. Στις 3 Φεβρουαρίου 2011 ανακοινώθηκε επίσημα η συμμετοχή του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 20 Μαρτίου 2011.[6] Στις 4 Απριλίου 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Μαρτελί είχε κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, επικρατώντας της Μιρλάντ Μανιγκά με ποσοστό άνω του 60% των ψήφων.[7]

Προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ορκωμοσία του Μαρτελί στην προεδρία έγινε στις 14 Μαΐου 2011, στην πρώτη ειρηνική παράδοση προεδρίας από πρόεδρο σε μέλος της αντιπολίτευσης στην ιστορία του νησιού. Την επομένη παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Ζαν Μαξ Μπελρίβ, για να επιλέξει ο νέος πρόεδρος τον δικό του υποψήφιο για την πρωθυπουργία.[8] Ο Μαρτελί υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις στην αναδόμηση που ακολούθησε το μεγάλο σεισμό στο νησί.[9]

Τον Αύγουστο του 2011 ο νέος πρόεδρος ανακοίνωσε ένα σχέδιο για την επαναφορά του στρατού, στο οποίο αντέδρασαν οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι οργανώσεις τόνισαν ότι θα επέστρεφε ο στρατός του οποίου πολλά μέλη διέπραξαν κτηνωδίες κατά το παρελθόν.[10]

Το Σεπτέμβριο του 2011 ο Μαρτελί ίδρυσε μια συμβουλευτική επιτροπή με μέλη τραπεζίτες και πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου του Αμερικανού πρώην προέδρου, Μπιλ Κλίντον. Στόχος της επιτροπής ήταν η ανόρθωση της οικονομίας της Αϊτής.[11]

Ο πρωθυπουργός Γκάρι Κονίλ παραιτήθηκε το Φεβρουάριο του 2012, έπειτα από πεντάμηνη παραμονή στο αξίωμα και αντικαταστάθηκε το Μάιο από τον υπουργό Εξωτερικών Λοράν Λαμότ.

Την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου 2012 ο Μαρτελί κατηγορήθηκε για διαφθορά πριν και μετά τις εκλογές του 2010 και ότι δέχτηκε το ποσό των 2,6 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ σε μίζες για να εξασφαλίσει ότι μια κατασκευαστική εταιρεία της Δομινικανής Δημοκρατίας θα συνεχίζει να λαμβάνει εργολαβίες επί της προεδρίας του. Ο Μαρτελί απέρριψε τις κατηγορίες.[12]

Ο Μαρτελί μεταφέρθηκε αεροπορικώς στις ΗΠΑ τον Απρίλιο του 2012 για θεραπεία. Αργότερα διαγνώστηκε ότι είχε υποστεί πνευμονική εμβολή.[13] Η ασθένειά του αποδόθηκε στην ακινησία του βραχίονα που επιτάχθηκε εξαιτίας προηγούμενης εγχείρισης στον ώμο.[14]

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 το κοινοβούλιο διαλύθηκε καθώς τερματίστηκε η θητεία των μελών του. Στις 17 Ιανουαρίου 2015 χιλιάδες διαδηλωτών απαίτησαν την παραίτηση του προέδρου. Ο Μαρτελί κάλεσε σε αυτοσυγκράτηση και ανακοίνωσε ότι είχε συμφωνήσει με την αντιπολίτευση για σχηματισμό κυβέρνησης εντός 48 ωρών.[15] Ανακοινώθηκαν νέες ημερομηνίες για τη διεξαγωγή προεδρικών και βουλευτικών εκλογών.[16]

Οι πρώτες εκλογές επί Μαρτελί έγιναν επεισοδιακά στις 9 Αυγούστου 2015 και ήταν για τη βουλή και για γερουσία.[17] Στις 25 Οκτωβρίου 2015 διεξήχθη ο 2ος γύρος των βουλευτικών εκλογών και επίσης τοπικές εκλογές.[18] Ο τελικός γύρος των προεδρικών εκλοογών έγινε στις 27 Δεκεμβρίου και σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα νικητής ήταν ο Ζοβενέλ Μοΐζ.[19] Ο ηττημένος υποψήφιος, Ζιντ Σελεστέν, δεν αναγνώρισε τα αποτελέσματα και ξέσπασαν πάλι βίαια επεισόδια στη χώρα.[20] Οι εκλογές τόσο του Οκτωβρίου όσο και του Δεκεμβρίου ακυρώθηκαν. Ορίστηκε η διεξαγωγή νέων προεδρικών εκλογών στις 24 Απριλίου 2016.[21]

Ο Μαρτελί παραιτήθηκε από πρόεδρος στις 7 Φεβρουαρίου 2016 και ανέλαβε μεταβατική κυβέρνηση.[22]


Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλος Έτος κυκλοφορίας Τύπος Εταιρεία Με το όνομα
Woule Woule 1989 Studio Geronimo Michel Martelly
Anba Rad La 1990 Studio AP Michel Martelly
The Sweetest 1992 Studio Josy Michel Martelly
Min Koze-A 1993 Studio Josy Michel Martelly
I Don't Care 1994 Studio Josy Michel Martelly
Pa Manyen 1995 Studio Josy Michel Martelly
Tout Cé Mately 1996 Studio Déclic Michel Martelly
Aloufa 1997 Studio Antilles Michel Martelly
Best of Sweet Micky 1997 Compilation Déclic Sweet Micky
100.000 Volts 1998 Studio Mini Records Michel Martelly
An Bolewo 1998 Live Anson Sweet Micky
Dènye Okazyon 1999 Studio Geronimo Michel Martelly
Jojo Ban'm Nouvel Micky 1999 Live Exit Michel Martelly
100% KaKa 1999 Live Mad Dog Sweet Micky
Michel Martelly Live 2000 Live Créon Sweet Micky
SiSiSi 2001 Studio Créon Michel Martelly
Live au café des arts: Vol. 2 2001 Live Geronimo Sweet Micky
200% KaKa 2001 Studio/Live Mad Dog Sweet Micky
Rale Kow La ???? Live Geronimo Sweet Micky
400% KaKa 2002 Live Mad Dog Sweet Micky
Live at best western 2002 Live Geronimo Sweet Micky
Best of Michel Martelly 2002 Compilation Créon Michel Martelly
Totot 2003 Studio AD Sweet Micky
Micky Chez Lui (Micky Bolero 2) 2003 Exit Sweet Micky
Sweet Micky Live 2003 Live Geronimo Sweet Micky
New Repertoire 2004 Live Exit Sweet Micky
Babaille Micky Mix 2004 Exit Sweet Micky
GNB 2005 Studio D-Facto Sweet Micky
Sweet Micky with Robert Martino: Live Vol. 1 2005 Live Touche Douce Sweet Micky
Sweet Micky with Robert Martino: Live Vol. 1 2005 Live Touche Douce Sweet Micky
Micky ap Trip 2005 Live Exit Sweet Micky
Sweet Micky & Djakout: Live 2006 2006 Live Feeling Sweet Micky
Jojo Ban'm Nouvel Micky 2006 Live Exit Michel Martelly
Sweet Micky vs Dega 2007 Live Arnold Sweet Micky
Live in Miami (Ouvè Kôw) 2007 Live Acoustique Sweet Micky
Blazin' Live 2007 Live Exit Sweet Micky
Bandi Légal 2008 Studio Antilles Sweet Micky
Micky & Sons 2008 Antilles Sweet Micky
Vin' Pran Kompa 2008 Studio Patrick Sweet Micky
Kompa Prezidantiyèl 2010 Live Sweet Micky Sweet Micky
Prézidan Éspwa Vote #8 2011 Studio ArnoldZic Sweet Micky


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.browardpalmbeach.com/news/michel-martelly-is-haitis-new-president-but-the-former-palm-beach-county-resident-has-a-dark-side-6344960.
  2. 2,0 2,1 2,2 Michael E. Miller, 9 Ιουνίου 2011, New Times Broward-Palm Beach, Michel Martelly Is Haiti's New President. But the Former Palm Beach County Resident Has a Dark Side Αρχειοθετήθηκε 2014-10-19 στο Wayback Machine.
  3. «Singer "Sweet Micky" takes oath as Haiti's president». Reuters. 14-5-2011. http://www.reuters.com/article/2011/05/14/us-haiti-martelly-idUSTRE74D0ZL20110514. Ανακτήθηκε στις 14-5-2011. 
  4. 4,0 4,1 Ackerman, Elise. "His Music Rules in Haiti: Sweet Micky's provocative music moves Haitians with an infectious beat and political overtones". Miami New Times. 29-5-1997. 3-2-2011.
  5. Balmaseda, Liz. The Sweet Life of Michel Martelly Palm Beach Post archived on FindArticles.com. 2007. Retrieved 7-5-2011.
  6. Waters, Maxine. Haiti's Doubtful Elections Cloud Future Recovery Αρχειοθετήθηκε 2011-02-19 στο Wayback Machine. Black Star News. 3-2-2011. Retrieved on 3-2-2011.
  7. Archibald, Randal C. Popular Carnival Singer Is Elected President of Haiti in a Landslide "The New York Times". 4-4-2011. Retrieved 4-4-2011.
  8. Miami Herald, 15-5-2011
  9. http://www.miamiherald.com/2011/07/21/2325320/martelly-to-reform-haiti-reconstruction.html
  10. «Haiti: Disbanded Army Reportedly To Be Restored». Huffington Post. 27-9-2011. http://www.huffingtonpost.com/2011/09/27/haiti-disbanded-army_n_983964.html. 
  11. http://finance.yahoo.com/news/Haiti-pres-Clinton-form-board-apf-2417127420.html?x=0&.v=2
  12. Ezra Fieser, TIME, 14-4-2012, A Year Under Martelly: Corruption Controversy Sidetracks Haiti's Effort to Rebuild Αρχειοθετήθηκε 2013-08-14 στο Wayback Machine.
  13. Jaqueline Charles, Miami Herald, 25-4-2012, Haiti president says he came close to death
  14. Jaqueline Charles, Miami Herald, 17-4-2012, As Haitian President Martelly recuperates in Miami, armed ex-soldiers stormed parliament grounds
  15. BBC Haiti: New calls for Martelly to resign as deal is announced
  16. Amelie Baron (13 Μαρτίου 2015). «Haiti announces dates for presidential, legislative elections». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2016. 
  17. «Disorder as Haitians vote in long-delayed elections - US News». US News & World Report. 
  18. Haiti sets date for long overdue elections BBC News, 13-3-2015
  19. «Preliminary Results» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2016. 
  20. «Célestin disputes Haiti election results; supporters protest». miamiherald. 
  21. Αϊτή: Παραιτήθηκε ο Πρόεδρος Michel Martelly - Στις 24 Απριλίου θα εκλεγεί ο διάδοχός του, bankingnews.gr, 8-2-2016.
  22. Αϊτή: Παραιτήθηκε ο Μαρτελί- Αναλαμβάνει μεταβατική κυβέρνηση

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Michel Martelly της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).