Αγία Μελάνη η Ρωμαία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μελάνη η Ρωμαία)
Οσία Μελάνη η Ρωμαία
Μικρογραφία από το Μηνολόγιον του Βασιλείου Β΄
Μητέρα της Εκκλησίας, Μητέρα της Ερήμου[1][2][3][4]
Γέννησηπερ. 383
Ρώμη
Κοίμηση31 Δεκεμβρίου 439
Ιεροσόλυμα
Τιμάται απόΑνατολική Ορθόδοξη Εκκλησία
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες
Εορτασμός31 Δεκεμβρίου

Η Οσία Μελάνη η Ρωμαία (Καθολική Εκκλησία: Saint Melania the Younger) (περ. 383 Ρώμη, - 31 Δεκεμβρίου 439) είναι Χριστιανή αγία και Μητέρα της Ερήμου (ασκήτρια) που έζησε κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Ονώριου, γιου του Θεοδόσιου. Είναι η εγγονή από τη πλευρά του πατέρα της αγίας με το ίδιο όνομα, Αγίας Μελάνειας (Καθολική Εκκλησία: Saint Melania the Elder).

Η γιορτή της Μελάνης είναι στις 31 Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό και 13 Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο. Στην Ουκρανία, η Malanka ("Μέρα της Μελάνης") γιορτάζεται στις 13 Ιανουαρίου[5].

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μελάνη ήταν κόρη του Βαλέριου Πουμπλίκολα Melania (Valerius Publicola) (γιου του Βαλέριου Μάξιμου Βασίλειου (Valerius Maximus Basilius) και της Οσίας Μελάνειας), και της γυναίκας του Αλμπίνας[6]. Παντρεύτηκε (ενάντια στη θέλησή της κατά την Ορθόδοξη παράδοση) με τον ξάδελφό της από την πλευρά του πατέρα της, Βαλέριο Πινιανό (Valerius Pinianus), στην ηλικία των δεκατεσσάρων. Μετά τον πρόωρο θάνατο των δύο παιδιών της εκείνη και ο σύζυγός της ακολούθησαν των Χριστιανικό ασκητισμό ζώντας από κει και πέρα σε αγαμία. Μετά το θάνατο των γονέων της κληρονόμησε την περιουσία τους, και τη δώρισε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα και στους φτωχούς μέσω ανώνυμων μεσολαβητών[7]. Η Μελάνη και ο Πινιανός έφυγαν από τη Ρώμη το 408, ζώντας μοναστική ζωή κοντά στη Μεσσήνη (Ιταλία) για δύο χρόνια. Το 410 πήγαν στην Αφρική, όπου έγιναν φίλοι με τον Αυγουστίνο και αφιερώθηκαν σε ενάρετη ζωή και φιλανθρωπικά έργα. Μαζί ίδρυσαν μονή, όπου η Μελάνη έγινε Ηγουμένη, και μοναστήρι το οποίο ανέλαβε ο Πινιανός. Το 417 ταξίδεψαν στην Παλαιστίνη μέσω της Αλεξάνδρειας, όπου ζήσανε σε αναχωρητήριο κοντά στο Όρος των Ελαιών, όπου η Μελάνη ίδρυσε και δεύτερο μοναστήρι. Μετά το θάνατου του Πινιανού περίπου το 420, έχτισε μοναστήρι για άντρες και εκκλησία, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της.

Η Καθολική παράδοση παραδίδει ότι η Μελάνη κατείχε "τεράστιες εκτάσεις στη Σικελία" και επίσης γη στη Βρετανία[8][9]. Παραπέρα, κτήματα στην Ιβηρία, Νουμιδία, Μαυριτανία, και Ιταλία. Ο Γερόντιος περιγράφει τα κτήματά της ως εξής: "Από τη μια μεριά ήταν η θάλασσα και από την άλλη το δάσος με μια ποικιλία ζώων και κυνηγιού, ώστε όταν έκανε μπάνιο στην πισίνα μπορούσε να δει τα πλοία να περνάνε και το κυνήγι στο δάσος από την άλλη…η έκταση [επίσης] περιελάμβανε 60 μεγάλα σπίτια, το καθένα από το οποίο είχε 400 δουλοπάροικους."[10].

Βίοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια αναφορά στην αφιέρωση της Μελάνης στην ασκητική ζωή υπάρχει σε ένα Βίο Αγίων που συνέθεσε ο Γερόντιος περίπου το 452[11].

Επίσης, υπάρχει μια αναφορά για τη ζωή της από το Παλλάδιο (θάνατος 431)[12], ο οποίος μας πληροφορεί μεταξύ άλλων ότι συνέβαλε στην επανένταξη στη Ιερουσαλήμ που ζούσε Πνευματομάχων, και στην πάταξη του Μελετιανού σχίσματος[13].

Η Ορθόδοξη παράδοση είτε δεν αναφέρει καθόλου τον άντρα της στο βίο της[14][15], είτε αναφέρει το όνομά του ως Απελλιανός, και ότι ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, και ακολούθησαν ασκητική ζωή μαζί μετά το θάνατο των παιδιών τους (με κάποιες παραλλαγές στην προηγούμενη ζωή τους)[16][17]. Επίσης αναφέρει ότι καλλιγραφούσε βιβλία.

Υμνολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στίχος στη μνήμη της Αγίας: Οὐχ ὑλικὴ σε χεὶρ Μελάνη καὶ μέλαν, Θεὸς δέ, κἂν τέθνηκας, ἐν ζῶσι γράφει. Πρώτη ἐν τριακοστῇ ἀπῆρε βίοιο Μελάνη.

Απολυτίκιο: Ἐν σοὶ μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα,λαβοῦσα γὰρ τὸ σταυρὸ ἠκολούθησας τὸ Χριστὸκαὶ πράττουσα ἐδίδασκες.Ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ,ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτουδιὸ καὶ μετ’ ἀγγέλων συναγάλλεται.Ὁσία Μελάνη τὸ πνεῦμα σου».

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μηναίο 31 Δεκεμβρίου
  2. Αγίες Μητέρες της Εκκλησίας μας και ο βίος τους
  3. Encyclopedia of Monasticism, σελ. 374
  4. Τι είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας
  5. Μαθητές των ουκρανικών σαββατιάτικων σχολείων της Ελλάδος χαιρέτισαν τους Ουκρανούς διπλώματες με τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα[νεκρός σύνδεσμος]
  6. Schlitz, Carl. "St. Melania (the Younger)." The Catholic Encyclopedia. Vol. 10. New York: Robert Appleton Company, 1911. 15 Mar. 2013
  7. Butler's Lives of the Saints, Vol. IV, P.J. Kennedy Sons, NY, 1962, p. 647
  8. p.82., note 2
  9. PA23&dq=civis+Dumnonia+Salona&source=bl&ots=vEma9ZYy6n&sig=B_0HyV3C5sZVxtCazQfOJzCrJaA&hl=en&sa=X&ved=0CCEQ6AEwAGoVChMIiJrksqD2xgIVzLIUCh1o3AhA#v=onepage&q=civis%20Dumnonia%20Salona&f=false
  10. Gerontius, "Life of Melania the Younger", in Lives of Roman Christian Woman (New York, 2010), pp.193-4.
  11. Gerontius. "Life of Melania the Younger", in Lives of Roman Christian Women, translated by Carolinne White (New York: Penguin, 2010).
  12. Palladius. "Life of Melania the Younger", in "Lives of Roman Christian Women" (New York, 2010).
  13. «Μοναχισμός και Ορθοδοξία της πίστεως». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2017. 
  14. Ορθόδοξος συναξαριστής
  15. Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού
  16. Ο βίος της Αγίας Μελάνης της Ρωμαίας
  17. Η Αγία Μελάνη η Ρωμαία (31 Δεκεμβρίου)

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Elizabeth A. Clark, The Life of Melania the Younger. New York, 1984.
  • Rosemary Ruether, "Mothers of the Church: Ascetic Women in the Late Patristic Age," in Women of Spirit: Female Leadership in the Jewish and Christian Traditions, Rosemary Ruether and Eleanor McLaughlin, eds., New York, Simon and Schuster, 1979.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]