Μεγάλος Καύκασος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μεγάλος Καύκασος
ΧώρεςΑζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ρωσία
Υψηλότερο ΣημείοΕλμπρούς
Υψόμετρο5.642 μ. (18,510 ft)
ΣυντεταγμένεςN°43° 21′ 18″,E°42° 26′ 31″

Ο Μεγάλος Καύκασος (Ρωσικά: Большой Кавказ, Αζερμπαϊτζανικά: Böyük Qafqaz, Γεωργιανά: დიდი კავკასიონი, απαντάται και ως «Caucasus Major») είναι η κύρια οροσειρά του Καυκάσου.

Η οροσειρά εκτείνεται για περίπου 1.200 χιλιόμετρα από τα δυτικά-βορειοδυτικά προς τα ανατολικά-νοτιοανατολικά, μεταξύ της χερσονήσου του Ταμάν στη Μαύρη θάλασσας και της χερσονήσου Αμπσερόν της Κασπίας[1]. Επίσης, εκτείνεται από τον δυτικό Καύκασο στην περιοχή του Σότσι έως τη βορειοανατολική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, φθάνοντας σχεδόν στο Μπακού στην Κασπία.

Η σειρά χωρίζεται παραδοσιακά σε τρία μέρη που σχετίζονται με τη βόρεια, την νότια μακροκλιτύ, της οροσειράς και το κεντρικό τμήμα[2]:

Στον δυτικό Καύκασο όπου το κλίμα είναι περισσότερο υγρό, τα βουνά είναι γεμάτα δάση (φυλλοβόλα δάση έως τα 1.500 μ., κωνοφόρα δάση έως τα 2.500 μ. και λιβάδια στην αλπική ζώνη). Στο ξηρότερο κλίμα του ανατολικού Καυκάσου, τα όρη είναι άδενδρα.

Σύνορο Ευρώπης-Ασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεκάνη απορροής του Καυκάσου θεωρείται το όριο μεταξύ της Ανατολικής Ευρώπης και της δυτικής Ασίας. Το ευρωπαϊκό τμήμα βόρεια της λεκάνης απορροής είναι γνωστή ως Κισκαύκασος (κυριολεκτικά εδώθε της Καυκασίας), ενώ η ασιατική πλευρά προς τον νότο ως Υπερκαυκασία, η οποία κυριαρχείται από τον μικρό Καύκασο το δυτικό τμήμα του οποίου συγκλίνει με την ανατολική Ανατολία[3].

Τα σύνορα της Ρωσίας με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν εκτείνονται κατά μήκος του Καυκάσου. Η γεωργιανή στρατιωτική οδός (φαράγγι Ντάριαλ) και η Υπερκαυκασία εθνική οδός διασχίζουν αυτή την οροσειρά σε υψόμετρο μέχρι 3.000 μέτρα (9.800 πόδια).

Λεκάνη απορροής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεκάνη απορροής του Καυκάσου ήταν το σύνορο μεταξύ της επαρχίας της Καυκασίας της ρωσικής αυτοκρατορίας στο βορρά και της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της περσικής αυτοκρατορίας στον νότο το 1801, μέχρι τη ρωσική νίκη το 1813 και τη συνθήκη του Γκουλιστάν που μετέφερε τα σύνορα της ρωσικής αυτοκρατορίας στην Υπερκαυκασία[4]. Τα σύνορα μεταξύ της Ρωσίας και της Γεωργίας εξακολουθεί να ακολουθεί τη λεκάνη απορροής σχεδόν ακριβώς (με εξαίρεση μια στενή λωρίδα εδάφους στη βόρεια περιφέρεια Μτσκέτα-Μτιανετί και τη βορειοδυτική περιφέρεια Κακέτι, στην οποία η Γεωργία εκτείνεται βόρεια της λεκάνης), ενώ το Αζερμπαϊτζάν στην του βορειοανατολική γωνία έχει πέντε επαρχίες βόρεια της λεκάνης απορροής (Νταβάχι, Χακμάζ, Κιουσάρ, Σιαζάν, Κουμπά).

Κορυφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεωργιανή ορθόδοξη εκκλησία του 7ου αι. με το όρος Καζμπέκ στο βάθος

Περάσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Greater Caucasus». Encyclopædia Britannica. 2016. http://www.britannica.com/place/Greater-Caucasus. 
  2. Maria Shahgedanova, επιμ. (2003). The Physical Geography of Northern Eurasia. Oxford Regional Environments (Oxford έκδοση). σελ. 350. ISBN 9780198233848. 
  3. 18th-century definitions drew the boundary north of the Caucasus, across the Kuma–Manych Depression. This definition remained in use in the Soviet Union during the 20th century. In western literature, the continental boundary has been drawn along the Caucasus watershed since at least the mid 19th century. See e.g. Baron von Haxthausen, "Transcaucasia" (1854); review Dublin university magazine Douglas W. Freshfield, "Journey in the Caucasus", Proceedings of the Royal Geographical Society, Volumes 13-14, 1869.
  4. Encyclopædia Britannica ο 1833, vol 5, p. 251.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]