Μαρωνίτες της Κύπρου
| Ιστορία της Κύπρου |
|---|
 Μαρωνίτες της Κύπρου με παραδοσιακή λαϊκή φορεσιά | |
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| 5,000-10,000[1][2][3] | |
| Γλώσσες | |
| Αραβικά της Κύπρου, Κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας | |
| Θρησκεία | |
| Χριστιανισμός - Μαρωνιτική Εκκλησία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας | |
| Μαρωνίτες, Λιβανέζοι πολίτες, Λιβανέζοι στην Κύπρο, Ελληνοκυπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι τηςΚύπρου |
Οι Μαρωνίτες είναι μία από τις θρησκευτικές ομάδες της Κύπρου, η τρίτη μεγαλύτερη μετά τους ορθοδόξους και τους μουσουλμάνους. Ανήκουν στην Μαρωνιτική Εκκλησία, μία από τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες που εδρεύει στον Λίβανο και έχει πλήρη κοινωνία με την Εκκλησία της Ρώμης και τον Πάπα. Πήραν το όνομά τους από τον Άγιο Μάρωνα.[4]
Πιστεύεται ότι κατοίκησαν για πρώτη φορά στην Κύπρο στα τέλη του 7ου αιώνα όταν ο Ιουστινιανός Β´ μετακίνησε τους Μαρδαΐτες από τις ακριτικές περιοχές της Συρίας στην περιοχή της Αττάλειας, όπου η μικρή απόσταση με την Κύπρο ώθησε αρκετούς να μετακινηθούν και να κατοικήσουν στα βορειοδυτικά της νήσου. Νέο κύμα Μαρωνιτών κατέφθασε στην Κύπρο στα τέλη του 8ου αιώνα μετά τις αιματηρές διώξεις που δέχτηκαν σε Συρία και σε Λίβανο από τους Άραβες Μουσουλμάνους κατακτητές. Μεταναστεύσεις υπήρξαν και στη διάρκεια των επόμενων αιώνων με αποκορύφωμα την μαζική μετανάστευση του 13ου αιώνα όταν σύμφωνα με τον Γάλλο ιστορικό Μας Λατριέ έφτασαν τους 80.000 και ζούσαν σε 60 χωριά.[5]
Το 1316 ιδρύθηκε στη Λευκωσία η Μαρωνίτικη αρχιεπισκοπή, με πρώτο επίσκοπο τον Ανανία,[6] η οποία μετά τον θάνατο του Κύπριου Επισκόπου Λουκά το 1673, μεταφέρθηκε στη Βηρυτό για να επιστρέψει ξανά στη Λευκωσία το 1988. Από το 1840 ακολουθούν το λατινικό ημερολόγιο. Πριν την τουρκική εισβολή του 1974, οι Μαρωνίτες κατοικούσαν σε τρία χωριά της επαρχίας Κερύνειας, τα Μαρωνίτικα χωριά όπως λέγονταν, ο Κορμακίτης, ο Ασώματος και η Καρπάσια, και ένα χωριό στην επαρχία Λευκωσίας,την Αγία Μαρίνα. Σήμερα οι Μαρωνίτες υπολογίζονται στους 8.000-10.000 και είναι διασκορπισμένοι σε όλη τη νήσο, εκτός από ελάχιστους εγκλωβισμένους μεγάλης ηλικίας,[5] ενώ διαθέτουν δικούς της συλλόγους, σχολεία, αλλά και γλώσσα. Έχουν δικές τους εκκλησίες, μοναστήρια και νεκροταφεία.
Στη πολιτική, οι Μαρωνίτες, με την ανεξαρτησία το 1960 βάση του άρθρου 9 περί θρησκευτικών ομάδων μπορούν να εκλέγουν έναν εκπρόσωπο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου.[7]
Οι Μαρωνίτες της Κύπρου έχουν τη δική τους γλώσσα, την Κυπριακή Μαρωνιτική Αραβική. Η Κυπριακή Μαρωνιτική Αραβική Γλώσσα, ομιλείται μονάχα στο χωριό Κορμακίτης και γίνεται προσπάθεια αναβίωσης της γλώσσας, μέσω της μη Κυβερνητικής οργάνωσης, Χκι Φι Σάννα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Mirbagheri, Farid (2010). Historical dictionary of Cyprus. Scarecrow Press. ISBN 9780810855267.
- ↑ Spinthourakis, Julia-Athena· και άλλοι. (Νοεμβρίου 2008). «Education Policies to Address Social Inequalities: Cyprus Country Report» (PDF). Department of Elementary Education. University of Patras. σελ. 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2010.
- ↑ «The Eastern Catholic Churches 2017» (PDF). CNEWA (στα Αγγλικά). 27 Μαρτίου 2018.
- ↑ Κοινότητα Μαρωνιτών Κύπρου [1]
- ↑ 5,0 5,1 Καθολική Νεολαία Μαρωνιτών Ιστορική αναδρομή Αρχειοθετήθηκε 2008-12-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Πολίτης on line [2][νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Το ΧΡΟΝΙΚΟ, Αλέξανδρου-Μιχαήλ Χατζηλύρα, που δημοσιεύθηκε με την εφημερίδα "Πολίτης" την Κυριακή, 1η Ιουνίου 2008 [3]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Κύπρο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |