Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Ελλάδας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Τα ελληνικά ΜΜΕ περιλαμβάνουν: α) τις εφημερίδες και περιοδικά, β) τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και γ) τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Ιστού και της αναδυόμενης διαδικτυακής δημοσιογραφίας των πολιτών, υποστηρίζεται ότι στα ελληνικά ΜΜΕ περιλαμβάνονται και τα ιστολόγια.
Ραδιόφωνο και τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κρατικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης στην ουσία ξεκινά το Νοέμβριο του 1935 με το νόμο 19/20.11.1935, που εξέδωσε η δικτατορία Κονδύλη. Σύμφωνα με αυτόν, δημιουργείται μία «Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών» που όπως είναι προφανές λογοκρίνονταν έντονα. Ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση δημιουργείται το «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας» (ΕΙΡ) το οποίο σύντομα θα μετονομαστεί σε «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεοράσεως» (ΕΙΡΤ). Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1951 με το νόμο 1663 θεσπίζεται η λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ενόπλων δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ). Ο ανανεωτικός νόμος 722/1970 του καθεστώτος της 21ης Απρίλη ορίζει πως η ΥΕΝΕΔ έχει στόχο την διαπαιδαγώγηση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και δευτερευόντως του κοινού. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί πως η λειτουργία ενός στρατιωτικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού αποτελεί πρωτοφανές δεδομένο στα χρονικά της ευρωπαϊκής ραδιοτηλεόρασης.
Στις αρχές της μεταπολίτευσης ο νόμος 230 του 1975 μετατρέπει την ΕΙΡΤ σε ΕΡΤ «Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση». Ταυτόχρονα, ο ίδιος νόμος ορίζει την καθολική αντικατάσταση της ΥΕΝΕΔ από την ΕΡΤ2. Επιπλέον ορίζεται πως η χρηματοδότηση της ΕΡΤ θα υλοποιείται μέσα από το ανταποδοτικό τέλος που εισπράττεται από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, ρύθμιση που ισχύει ακόμα και σήμερα. Το 1989 και ύστερα από έκθεση του τότε διευθυντή της ΕΤ Ριχάρδου Σωμερίτη ζητείται βοήθεια από το BBC και αποφασίζεται πως η ΕΤ1 θα δώσει έμφαση στην ενημέρωση, η ΕΤ2 θα έχει παιδευτικό και πολιτιστικό χαρακτήρα ενώ η ΕΤ3 που δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988 την ίδια χρονιά παρέμεινε ως είχε. Όσον αφορά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, προβλέπεται η κατάργηση του τετάρτου προγράμματος.
Από την αρχή της δημιουργίας της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης το ελληνικό κράτος διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ραδιοτηλεοπτικό τομέα. Ωστόσο, η υπαγωγή αυτή υπήρξε αναπόφευκτη καθώς η ελληνική ραδιοτηλεόραση δημιουργήθηκε υπό δικτατορικά καθεστώτα. Παρά τις εξαγγελίες για αντικειμενικότητα και πολυφωνία στα κρατικά μέσα τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή όσο και αργότερα των δύο περιόδων διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (1981-1985, 1985-1989) η κυβέρνηση εξακολουθούσε να ελέγχει τους φορείς της Τέταρτης εξουσίας και να παρεμβαίνει σ’ αυτά αποσκοπώντας σε εκάστοτε οφέλη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η περίπτωση του λόγου του κ. Ζακ Ντελόρ το 1988 καθώς και η υπόθεση του δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Σωτήρη Κούβελα στην περίπτωση του TV 100.
Ιδιωτικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δρόμος προς την ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοφωνία ανοίγει μετά τις δημοτικές εκλογές του 1986 με πρωτοβουλία των δημάρχων των Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πειραιά. Το 1987 δημιουργείται ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός, «Αθήνα 9.84». Τον ακολουθούν το «Κανάλι 1» του Πειραιά και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Θεσσαλονίκη FM 100». Η ιδιωτική ραδιοφωνία είναι πλέον πραγματικότητα.
Ο δρόμος προς την ελληνική ιδιωτική τηλεόραση ουσιαστικά ανοίγεται με τον νόμο 1866/1989 της κυβέρνησης Τζαννετάκη ο οποίος επέτρεπε την χορήγηση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών τοπικής εμβέλειας μετά την απλή γνώμη του νεοσυσταθέντος τότε Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||||||||
