Μάχη του Ρίμνικ
| Μάχη του Ρίμνικ | |||
|---|---|---|---|
| Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1787—1792) | |||
| Χρονολογία | 22 Σεπτεμβρίου 1789 (Γρηγοριανό Ημερολόγιο) | ||
| Τόπος | Ρίμνικ, Ρουμανία | ||
| Έκβαση | Νίκη των Ρώσων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Η Μάχη του Ρίμνικ διεξήχθη στις 11 (22) Σεπτεμβρίου 1789, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1787-1792 μεταξύ Ρώσων (μαζί με τους Αυστριακούς) και Τούρκων, και τελείωσε με αποφασιστική νίκη των Ρώσων. Αρχηγοί ήταν ο Ρώσος στρατηγός Αλεξάντερ Βασίλεβιτς Σουβόροφ και ο Γιουσούφ-πασάς.
Γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την νίκη στις Φοκσάνες, ο Ποτιόμκιν μετέφερε τις κύριες δυνάμεις του ρωσικού στρατού στις Μπεντέρες. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι με αρχηγό τον Γιουσούφ-πασά και 220.000 στρατιώτες άρχισαν να πλησιάζουν τις Φοκσάνες, όπου βρισκόταν το σώμα των Αυστριακών, το οποίο έστειλε σώμα στα ανατολικά του Προύθου για την αποδιοργάνωση των Ρώσων. Ο Σουβόροφ δέχθηκε να βοηθήσει και αφού αυτός και το σώμα του διήνυσαν 100 χιλιόμετρα σε 2-3 μέρες, ενώθηκε με τους Αυστριακούς.
Μάχη και απώλειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 11 (22) Σεπτεμβρίου 1789, ο Σουβόροφ με 25.000 στρατιώτες, παρά τις τετραπλάσιες (100.000 στρατιώτες) δυνάμεις των Τούρκων, πέρασε τον ποταμό Ρίμνικ και επιτέθηκε στους Τούρκους. Η μάχη του Ρίμνικ διήρκεσε 12 ώρες, και οι Τούρκοι έχασαν 20.000 στρατιώτες ενώ οι Ρώσοι και οι Αυστριακοί 600 στρατιώτες. Για την νίκη στο Ρίμνικ ο Σουβόροφ έλαβε από την Αικατερίνη Β' το τίτλο του κόμη του Ρίμνικ και το Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Α' Τάξης, καθώς επίσης το τίτλο του κόμη της Αυστριακής Αυτοκρατορίας[1].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Михайлов, Олег. Суворов (PDF). σελ. 282. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2010.(Ρωσικά)
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Широкорад А.Б. Русско-Турецкие войны /под общ. ред Тараса А.Е. — М.: ХАРВЕСТ ТОО. — 752 с.
- Шефов Н. Битвы России. Военно-историческая библиотека. М., 2002.