Μάριο Ντράγκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάριο Ντράγκι
Πρωθυπουργός της Ιταλίας
Περίοδος
13 Φεβρουαρίου 2021 – 22 Οκτωβρίου 2022
ΠρόεδροςΣέρτζιο Ματαρέλα
ΠροκάτοχοςΤζουζέπε Κόντε
ΔιάδοχοςΤζόρτζια Μελόνι
Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
Περίοδος
1 Νοεμβρίου 2011 – 31 Οκτωβρίου 2019
ΠροκάτοχοςΖαν-Κλοντ Τρισέ
ΔιάδοχοςΚριστίν Λαγκάρντ
Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας
Περίοδος
16 Ιανουαρίου 2006 – 31 Οκτωβρίου 2011
ΔιάδοχοςΙνιάτσιο Βίσκο
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση3 Σεπτεμβρίου 1947 (1947-09-03) (76 ετών), Ρώμη, Ιταλία
ΕθνότηταΙταλός
ΥπηκοότηταΙταλία
Πολιτικό κόμμαΑνεξάρτητος
ΠαιδιάFederica Draghi[1]
Giacomo Draghi
ΣπουδέςLiceo Classico Massimiliano Massimo
Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης (άγνωστη τιμή–1970)
Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (άγνωστη τιμή–1977)
ΕπάγγελμαΟικονομολόγος
ΒραβεύσειςΙππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (5  Απριλίου 2000)[2]
Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Πάδοβας
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Μπολόνια[3]
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε[4]
επίτιμος διδάκτορας[5]
Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2020)
M100 Media Award (2012)[6]
Time 100 (2021)[7]
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη (23  Αυγούστου 2022)[8]
Financial Times Person of the Year (2012)
Global Citizen Awards (2015)[9]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάριο Ντράγκι (ιταλ. Mario Draghi, Ρώμη, 3 Σεπτεμβρίου 1947) είναι Ιταλός οικονομολόγος και τραπεζικός, που υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός της Ιταλικής Δημοκρατίας από τις 13 Φεβρουαρίου 2021 έως τις 22 Οκτωβρίου 2022. Στις 21 Ιουλίου 2022 έγινε δεκτή η επίσημη παραίτησή του, έπειτα από κυβερνητική κρίση, και παρέμεινε στη θέση του ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι τις 22 Οκτωβρίου.

Από τον Ιανουάριο του 2006 έως τον Οκτώβριο του 2011 διετέλεσε Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας και από το 2011 έως το 2019 Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, διαδεχόμενος τον Ζαν-Κλωντ Τρισέ.

Συμπεριλήφθηκε στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.[10]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε σε οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης στις 3 Σεπτεμβρίου 1947. Η μητέρα του Τζίλντα Μαντσίνι ήταν φαρμακοποιός και ο πατέρας του Κάρλο Ντράγκι ήταν στέλεχος της κρατικής Τράπεζας της Ιταλίας[11]. Όταν ήταν 15 ετών, ο πατέρας του πέθανε και στα 19 του πέθανε η μητέρα του. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης και έλαβε διδακτορικό στα Οικονομικά από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (M.I.T.). Ακολούθως διετέλεσε καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας από το 1981 μέχρι το 1991.

Πριν αναλάβει το τιμόνι της Τράπεζας της Ιταλίας, υπήρξε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs International (2002-2005). Διετέλεσε γενικός διευθυντής του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών (1991-2001), πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής, μέλος των αντιπροσώπων των G8, και πρόεδρος του OECD Working Party. Διορίστηκε πρόεδρος της Ιταλικής Επιτροπής Ιδιωτικοποιήσεων το 1993 και, κατά την περίοδο 1984 έως 1990, εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Κατά τη θητεία του στο Υπουργείο Οικονομικών, προέδρευσε της επιτροπής που αναθεώρησε την ιταλική εταιρική και οικονομική νομοθεσία και συνέταξε το νόμο που διέπει τις ιταλικές χρηματοπιστωτικές αγορές. Στο παρελθόν υπήρξε μέλος αρκετών τραπεζών και οργανισμών (Eni, IRI, BNL και IMI).

Διορίστηκε διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας στις 29 Δεκεμβρίου 2005. Με την ιδιότητα αυτή ήταν μέλος του Διοικητικού και του Γενικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών. Ήταν επίσης εκπρόσωπος της Ιταλίας στα διοικητικά συμβούλια των Διοικητών της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη και της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης. Τον Απρίλιο του 2006 εξελέγη πρόεδρος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας την άνοιξη του 2009.

Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Προχωρημένων Μελετών του Πρίνστον και του Ιδρύματος Brookings. Υπήρξε IOP Fellow στη Σχολή Διακυβέρνησης Κέννεντυ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Το 2009 αποφοίτησε τιμητικά (honoris causa) από το τμήμα Στατιστικής του Πανεπιστημίου της Πάδουα. Το 2010 από το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ιδρύματος CUOA της Βιτσέντζα.

Έχει συγγράψει και επιμεληθεί πολλές δημοσιεύσεις σε θέματα μακροοικονομικής και χρηματοοικονομικών.

Θητεία ως καθηγητής και ως δημόσιος υπάλληλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1975 έως το 1981, ο Ντράγκι διετέλεσε Καθηγητής Οικονομικής και Χρηματοοικονομικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Τρέντο. Στη συνέχεια διετέλεσε καθηγητής Μακροοικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας και αργότερα καθηγητής Μαθηματικών Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βενετίας.[12] Όλες οι πανεπιστημιακές θέσεις που αναφέρθηκαν προηγουμένως τις κατείχε για διαστήματα έως το 1981. Το 1981 διορίστηκε Καθηγητής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, διατηρώντας τη θέση του έως το 1994.[13] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργάστηκε σαν Εκτελεστικός Διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον της Αμερικής για κάποιο διάστημα. Το 1983, ο Ντράγκι διορίστηκε σύμβουλος του τότε υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας Τζοβάνι Γκόρια.[14]

Το 1991, ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Γκουίντο Κάρλι και ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας Κάρλο Ατσέλιο Τσιάμπι διόρισαν τον Ντράγκι στη θέση του γενικού διευθυντή του Ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών. Ο Ντράγκι παρέμεινε γενικός διευθυντής του ιταλικού υπουργείου οικονομικών μέχρι το 2001.[15] Η θητεία του Ντράγκι στο υπουργείο οικονομικών της Ιταλίας ως γενικός διευθυντής σημαδεύτηκε από την προεδρία του στην επιτροπή που αναθεώρησε την ιταλική εταιρική και χρηματοοικονομική νομοθεσία. Παράλληλα συνέταξε μαζί με την επιτροπή τον νόμο ο οποίος διέπει τις ιταλικές χρηματοπιστωτικές αγορές.[16] Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 έλαβαν χώρα πάρα πολλές ιδιωτικοποιήσεις πολλών κρατικών εταιρειών της Ιταλίας. Ο Ντράγκι ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές των ιδιωτικοποιήσεων που διενέργησε η Ιταλική κυβέρνηση τη δεκαετία αυτή. Ο Ντράγκι ήταν πρόεδρος της επιτροπής αναδιάρθρωσης και διαχείρισης της SACE. Η επιτροπή έφερε εις πέρας την πλήρη αναδιάρθρωση της εταιρείας και τη συνέχιση της λειτουργίας της μετά το σοβαρό πλήγμα που της προκάλεσε το σκάνδαλο διαφθοράς καθαρά χέρια. Ο Ντράγκι έγινε πρόεδρος της SACE από το 1998 έως το 2001, πριν την ιδιωτικοποίηση της επιχείρισης. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ο Ντράγκι απετέλεσε μέρος του διοικητικού συμβουλίου πολλών μεγάλων εταιρειών και τραπεζών της Ιταλίας, όπως π.χ. στην Eni, στο Ινστιτούτο Βιομηχανικής Ανασυγκρότησης, στην Εθνική Τράπεζα Λαβόρο αλλά και στο Ινστιτούτο Μομπιλιάρε Ιταλιάνο.[17][18]

Το 2001, ο Ντράγκι εγκατέλειψε το Υπουργείο Οικονομικών και άρχισε να εργάζεται στο Ινστιτούτο Πολιτικής στη Σχολή Διακυβέρνησης Τζον Φ. Κένεντι στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.[19] Το 2002 ο Ντράγκι διορίστηκε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Goldman Sachs International. Έγινε και μέλος της διοικητικής επιτροπής της Γκόλντμαν Σαξ. Το 2005 παραιτήθηκε από αυτούς τους ρόλους.[20] Ηγήθηκε της στρατηγικής της επέκτασης της εταιρείας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Παράλληλα, η εταιρεία ανέπτυξε περαιτέρω τις επαφές της με μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες και κυβερνήσεις.[21] Όταν έγινε γνωστό ότι η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιούσε συστηματικά ανταλλαγές εκτός αγοράς, με τη βοήθεια της Γκόλντμαν Σαξ, ο Ντράγκι δήλωσε ότι «δεν γνώριζε τίποτα» για τη συμφωνία και «δεν είχε καμία σχέση με αυτήν».[22] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ντράγκι εργάστηκε στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϋ. Παράλληλα εργάστηκε για κάποιο διάστημα στο ίδρυμα Μπρούκινγκς στην Ουάσινγκτον.[16]

Ως διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντράγκι με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους το 2008

Τον Δεκέμβριο του 2005, ανακοινώθηκε ότι ο Ντράγκι θα γίνει Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας. [23] Ανέλαβε επίσημα τη θέση του διοικητή στις 16 Ιανουαρίου 2006. Τον Απρίλιο του 2006, ο Ντράγκι εξελέγη Πρόεδρος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Ε.Ε., αφού ψήφισαν θετικά οι πρόεδροι των κεντρικών τραπεζών των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το όργανο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τον Απρίλιο του 2009 για λογαριασμό της Ομάδας των 20, συγκεντρώνοντας σε ένα κοινό τόπο εκπροσώπους κυβερνήσεων, κεντρικών τραπεζών και εθνικών εποπτικών ιδρυμάτων στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης.[24] Ως ο πρώτος πρόεδρος του μηχανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, ο Ντράγκι ήταν υπεύθυνος απέναντι στους ηγέτες των χωρών της Ομάδας των 20 και εργάστηκε για την προώθηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, τη βελτίωση της λειτουργίας των αγορών και τη μείωση του συστημικού κινδύνου μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών και της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των εποπτικών αρχών.

Υπό την ιδιότητά του ως Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ο Ντράγκι ήταν μέλος του διοικητικού αλλά και του γενικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ήταν επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών. Ο Ντράγκι απετέλεσε εκπρόσωπος της ιταλικής κυβέρνησης στα διοικητικά συμβούλια της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και Ανάπτυξη και της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης.[25] Στις 5 Αυγούστου 2011, έγινε γνωστός για την επιστολή Τρισέ-Ντράγκι, την οποία συνέγραψε από κοινού με τον Πρόεδρο της ΕΚΤ, Ζαν Κλωντ-Τρισέ, με παραλήπτη την ιταλική κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Εκεί πρότεινε τη λήψη μιας σειράς οικονομικών μέτρων, τα οποία κατά την άποψη των δύο οικονομολόγων έπρεπε να εφαρμοστούν επειγόντως στην Ιταλία.[26]

Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντράγκι (δεξιά) με τους Ντομινίκ Στρος Καν και Ζαν Κλοντ Τρισέ

Στις 17 Μαΐου 2011, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέστησε τον διορισμό του Ντράγκι ως Προέδρου της ΕΚΤ.[27] Ο διορισμός του Ντράγκι εγκρίθηκε αργότερα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την ίδια την ΕΚΤ και στις 24 Ιουνίου 2011 ο διορισμός του υπογράφηκε από τους ηγέτες της ΕΕ.[28][29] Κατά τη διαδικασία του διορισμού, εκφράστηκαν ορισμένες ανησυχίες σχετικά με την προηγούμενη απασχόληση του Ντράγκι στην Goldman Sachs.[20][30] Ως μέλος της Ομάδας των Τριάντα, που ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, κατηγορήθηκε στα Der Spiegel, Tagesschau.de και Die Welt ότι είχε σύγκρουση συμφερόντων ως πρόεδρος της ΕΚΤ.[31][32] Ο Ντράγκι μετακόμισε στη Φρανκφούρτη και ανέλαβε επίσημα τον ρόλο του προέδρου της ΕΚΤ την 1η Νοεμβρίου 2011, την επομένη της λήξης της θητείας του Τρισέ.[33]

Τον Δεκέμβριο του 2011, ο Ντράγκι μεσολάβησε για ένα τριετές πρόγραμμα δανεισμού 489 δισεκατομμυρίων ευρώ από την ΕΚΤ προς τις τράπεζες της ΕΕ. Η ΕΚΤ του Ντράγκι κατήργησε επίσης αμέσως τις δύο τελευταίες αυξήσεις επιτοκίων της θητείας του Τρισέ, δηλώνοντας ότι αυτό θα διευκόλυνε τη συνεχιζόμενη ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους. Τον Φεβρουάριο του 2012, ο νομπελίστας στα οικονομικά, Τζόζεφ Στίγκλιτς υποστήριξε ότι για το θέμα της επικείμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, η επιμονή της ΕΚΤ ότι θα έπρεπε να είναι «εθελοντική», σε αντίθεση με μια χρεοκοπία που συμφωνήθηκε από τις ελληνικές αρχές, θα ήταν «δώρο» στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που πούλησαν ασφάλιση αθέτησης πίστωσης για αυτό το χρέος, μια θέση που ο Στίγκλιτς υποστήριξε ότι ήταν ηθικός κίνδυνος[34]. Τον Μάρτιο του 2012, ξεκίνησε ένας δεύτερος, μεγαλύτερος γύρος δανείων της ΕΚΤ σε τράπεζες της ΕΕ, αυτή τη φορά με το όνομα Πράξη Μακροπρόθεσμης Αναχρηματοδότησης (LTRO). Ένας σχολιαστής, ο Μάθιου Λιν, θεώρησε την εισφορά κεφαλαίων από την ΕΚΤ, μαζί με την ποσοτική χαλάρωση από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και την Τράπεζα της Αγγλίας, τροφοδότησε τις αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου το 2011 και το 2012.[35]

Τον Ιούλιο του 2012, εν μέσω ανανεωμένων φόβων για την ευρωζώνη, ο Ντράγκι δήλωσε σε συζήτηση σε πάνελ ότι, υπό την ηγεσία του, η ΕΚΤ «...είναι έτοιμη να κάνει ό,τι χρειαστεί (whatever it takes) για να διατηρήσει το ευρώ. Και πιστέψτε με, θα είναι αρκετό».[36] Αυτή η δήλωση αναφέρθηκε έντονα σε όλη την ΕΕ και τις χρηματοπιστωτικές αγορές του κόσμου και αρχικά οδήγησε σε σταθερή μείωση των αποδόσεων των ομολόγων (κόστος δανεισμού) για τις χώρες της ευρωζώνης, ιδίως την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Υπό το πρίσμα της αργής πολιτικής προόδου για την επίλυση της κρίσης της ευρωζώνης, η δήλωση του Ντράγκι θεωρείται στη συνέχεια ως το σημαντικότερο σημείο καμπής στην τύχη της ευρωζώνης, με πολλούς υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και σχολιαστές να την περιγράφουν ως απαραίτητη για τη συνέχιση του το νόμισμα του ευρώ.[37][38] Έκτοτε ο Ντράγκι συνδέθηκε έντονα με τη φράση «ό,τι χρειαστεί».

Στις 31 Οκτωβρίου 2019, η θητεία του ως Προέδρου της ΕΚΤ έληξε και η Διευθύνουσα Σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ ορίστηκε ως διάδοχός του.[39]

Τον Οκτώβριο του 2019 η Ακαδημία Αθηνών τον τίμησε για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη[40].

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει δύο παιδιά και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του στη Ρώμη.

Πρωθυπουργός της Ιταλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Φεβρουάριο του 2021 έπειτα από πολιτική κρίση, έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης και εγκρίθηκε στην πρωθυπουργία στις 3 Φεβρουαρίου 2021. Ανέλαβε καθήκοντα στις 13 Φεβρουαρίου 2021.[41][42] Τον Μάιο του 2021, παραιτήθηκε από το δικαίωμα του να λαμβάνει τον πρωθυπουργικό μισθό, που φτάνει περίπου τα 10.000 ευρώ τον μήνα.[43] Τον προηγούμενο μήνα, η κυβέρνηση του είχε ανακοινώσει την πρόθεση της να επιτρέψει την ελεύθερη κυκλοφορία στους εμβολιασμένους.[44] Το πιστοποιητικό εμβολιασμού της Ιταλίας, που το 2021 και το 2022 είχε εκτεταμένη χρήση, έχει προκαλέσει τις εκτεταμένες αντιδράσεις των αντιεμβολιαστών.[45]

Πέρα από την πανδημία COVID-19, ως πρωθυπουργός ο Ντράγκι κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον αυξημένο πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση, την κατανομή των χρημάτων του ταμείου ανάκαμψης και το αυξημένο δημόσιο χρέος, το σύνολο των οποίων δημιούργησαν συνθήκες αστάθειας στην ιταλική κυβέρνηση. Επιπλέον, ο Ντράγκι είχε πιο σκληρή στάση προς τη Ρωσία κατά τη διάρκεια του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας σε σχέση με τα κόμματα του κυβερνητικού σχηματισμού.[46]

Σχηματισμός κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντράγκι σε συνάντηση με τον ιταλό Πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα στο Κιρινάλιο παλάτι στις 3 Φεβρουαρίου 2021.

Τον Δεκέμβριο του 2020 και τον Ιανουάριο του 2021, δημιουργήθηκαν εντάσεις εντός του κυβερνώντος συνασπισμού της Ιταλίας, με τον πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε και τον πρώην πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι να παίρνουν αντίθετες θέσεις σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού στην Ιταλία αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα αποσβεστούν οι αρνητικές συνέπειες του ιού στην οικονομία.[47] Στις 13 Ιανουαρίου, ο Ρέντσι ανακοίνωσε την παραίτηση δύο υπουργών της κυβέρνησης του (και οι δύο υπουργοί ανήκαν στο κόμμα του Ρέντσι, Ιτάλια Βίβα) προκαλώντας την κατάρρευση της δεύτερης κυβέρνησης Κόντε.[48] Στις 26 Ιανουαρίου, μετά από ημέρες αποτυχημένων διαπραγματεύσεων με πολιτικά κόμματα για τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης, ο Κόντε παρουσίασε την παραίτηση του στον πρόεδρο Ματαρέλα.[49]

Στις 2 Φεβρουαρίου 2021, μετά από αποτυχημένες διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων για τον διορισμό αντικαταστάτη, ο Πρόεδρος Ματαρέλα ανακοίνωσε ότι θα καλούσε τον Ντράγκι στο Κυρινάλειο Παλάτι, ενώ στόχος του Ματαρέλα ήταν να αναθέσει στον Ντράγκι τη συγκρότηση τεχνοκρατικής κυβέρνησης.[50][51][52] Την επόμενη μέρα, ο Ντράγκι αποδέχθηκε την πρόταση σχηματισμού νέας κυβέρνησης. Παράλληλα ο Ντράγκι ξεκίνησε τις διαβουλεύσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων για το σχηματισμό της κυβέρνησης της Ιταλίας.[53] Ο Ντράγκι εξασφάλισε την υποστήριξη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, του κεντρώου κόμματος Ιτάλια Βίβα, του αριστερού κόμματος Ελεύθεροι και Ίσοι. Παράλληλα κέρδισε την υποστήριξη και άλλων μικρών φιλελεύθερων και κεντρώων κομμάτων.[54] Μετά από μια αρχική καθυστέρηση, ο Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης της δεξιάς Λέγκας, και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ηγέτης του κεντροδεξιού κόμματος Φόρτσα Ιτάλια, ανακοίνωσαν από κοινού ότι θα στηρίξουν τη συγκρότηση κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Ντράγκι.[55] Τελικά, στις 11 Φεβρουαρίου, τα μέλη του Κινήματος Πέντε Αστέρων ενέκριναν την υποστήριξη του κόμματος στη συγκρότηση νέας κυβέρνησης υπό τον Ντράγκι, με το 59.3% των μελών του κόμματος να ψηφίζει υπέρ της ένταξης στη νέα κυβέρνηση σε εκλογική διαδικασία του κόμματος.[56]

Ο Ντράγκι και το υπουργικό του συμβούλιο στο Κυρινάλειο Παλάτι μετά την ορκωμοσία τους.

Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Ντράγκι ανακοίνωσε τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου του, το οποίο περιλάμβανε μέλη από όλα τα παραπάνω πολιτικά κόμματα. Ο Ντράγκι κράτησε 9 υπουργούς από το προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο, και ενέταξε σε αυτό ανεξάρτητους τεχνοκράτες. [57] Την επόμενη μέρα, ο Ντράγκι ορκίστηκε πρωθυπουργός. Στον απόηχο της ανακοίνωσης του υπουργικό συμβούλιο του Ντράγκι χαρακτηρίστηκε ως κυβέρνηση εθνικής ενότητας.[58][59][60]

Στις 17 Φεβρουαρίου, ο Ντράγκι κέρδισε τη ψήφο εμπιστοσύνης στη Γερουσία της Δημοκρατίας, με 262 ψήφους υπέρ, 40 κατά και 2 αποχές. [61] Την επόμενη μέρα, ολοκλήρωσε την εξασφάλιση της ψήφου εμπιστοσύνης για τη κυβέρνηση του: η Βουλή έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση Ντράγκι με 535 ψήφους υπέρ, 56 κατά και 5 αποχές. Αυτό το περιθώριο αντιπροσώπευε μια από τις ψήφους εμπιστοσύνης με τις μεγαλύτερες πλειοψηφίες στη σύγχρονη ιταλική πολιτική ιστορία.[62] Κατά την πρώτη του ομιλία ως Πρωθυπουργός, όπου μίλησε ταυτόχρονα και στα δύο σώματα του ιταλικού κοινοβουλίου, ο Ντράγκι δήλωσε ότι η διαδικασία ανοικοδόμησης της μεταπανδημικής Ιταλίας θα είναι παρόμοια με τη μεταπολεμική διαδικασία ανοικοδόμησης της Ιταλίας και ότι ευθύνη της κυβέρνησής του είναι να ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία. [63] Τόνισε επίσης ότι η κυβέρνησή Ντράγκι θα υιοθετήσει μια έντονα φιλοευρωπαϊκή στάση. Τόνισε παράλληλα τη σημασία της παραμονής της Ιταλίας στο Ευρωσύστημα.[64][65][66][67]

Πανδημία κορονοϊού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάριο Ντράγκι τον Μάιο του 2021

Με διάγγελμα του αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, ο Ντράγκι δήλωσε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησής του ήταν ο σχεδιασμός μιας διαδρομής εξόδου από την πανδημία του κορονοϊού. Παράλληλα δεσμεύτηκε να αναδιοργανώσει τις μονάδες της χώρας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Στις 27 Φεβρουαρίου, ο Ντράγκι αντικατέστησε τον Αρχηγό της ιταλικής Πολιτικής Προστασίας, Άντζελο Μπορέλι, με τον Φαμπρίτσιο Κούρτσιο και την 1η Μαρτίου αντικατέστησε τον έκτακτο Επίτροπο για την Έκτακτη Ανάγκη της Πανδημίας του Κορονοϊού, Ντομένικο Αρκούρι, με τον Στρατηγό Φραντσέσκο Πάολο Φιλιουόλο. Ο Φιλιουόλο έλαβε την εντολή της αναδιοργάνωσης της εκστρατείας εμβολιασμού αλλά και την επέκταση της υλοποίησης της σαν ένα πρόσθετο καθήκον.[68] Ο Μπορέλι και ο Αρκούρι θεωρούνταν άτομα που ανήκαν στο στενό περιβάλλον του Τζουζέπε Κόντε.[69][70]

Μετά από συζητήσεις με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι τα ιταλικής παραγωγής εμβόλια για τον κορονοϊό θα διανέμονταν στο πληθυσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά προτεραιότητα.[71] Στις 4 Μαρτίου 2021, ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι τα 250.000 εμβόλια της AstraZeneca που αρχικά επρόκειτο να διανεμηθούν στην Αυστραλία θα διανεμηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[72] Η απόφαση του Ντράγκι να δρομολογηθεί η αποστολή των εμβολίων στην ΕΕ και όχι στην Αυστραλία έτυχε σφοδρής κριτικής από τον αυστραλό πρωθυπουργό Σκοτ Μόρισον και τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον.[73][74] Αντίθετα, η απόφαση του Ντράγκι επαινέθηκε από Ευρωπαίους πολιτικός όπως ο Γάλλος Εμανουέλ Μακρόν.[75] Στα μέσα Μαρτίου, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει η χρήση του εμβολίου της AstraZeneca, επειδή βγήκαν στη δημοσιότητα καταγγελίες για την εμφάνιση θρομβώσεων σε Ιταλούς μετά από τον εμβολιασμό τους με το εμβόλιο αυτό.[76]Στις 16 Μαρτίου 2021, ο Ντράγκι είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν σχετικά με την αναστολή της χρήσης του εμβολίου της AstraZeneca. Παράλληλα στην επικοινωνία των δύο ηγετών συζητήθηκε και το γεγονός ότι οι τελικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων για τη χρήση του εμβολίου θα γίνονταν στις 18 Μαρτίου 2021.[77]

Στις 15 Μαρτίου 2021, ο Ντράγκι έθεσε το μεγαλύτερο μέρος της Ιταλίας σε συνθήκες «πλήρους απαγορευτικού», με μη βασικές επιχειρήσεις να κλείνουν και τα ταξίδια να περιορίζονται, ως απάντηση στην αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, αν και σε αντίθεση με το απαγορευτικό του 2020, τα εργοστάσια και ορισμένοι άλλοι χώροι εργασίας επετράπη να παραμείνουν ανοιχτοί. Επίσης τα περισσότερα σχολεία προχώρησαν σε τηλεκπαίδευση και έκλεισαν, προκαλώντας αντιδράσεις. Ανακοινώνοντας το απαγορευτικό, ο Ντράγκι υποσχέθηκε ότι η Ιταλία θα τριπλασιάσει τον ρυθμό των εμβολιασμών ξεκινώντας από τον Απρίλιο, βάζοντας στόχο να εμβολιάζει έκτοτε 500.000 ανθρώπους την ημέρα.[78] Στις εβδομάδες μετά την ορκομωσία του, το ποσοστό αποδοχής του Ντράγκι σύμφωνα με δημοσκοπήσεις έφτασε το 63%.[79]

Στις 16 Απριλίου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, στην οποία συμμετείχε ο υπουργός υγείας Ρομπέρτο Σπεράντζα, ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι οι περιορισμοί θα χαλαρώσουν από τις 26 Απριλίου, επιτρέποντας την επαναλειτουργία των μπαρ και εστιατορίων από εκείνη την ημέρα. Δήλωσε μάλιστα ότι "είναι δυνατό να κοιτάξουμε το μέλλον με συνετή αισιοδοξία και εμπιστοσύνη".[80]

Τον Ιούνιο του 2021, κυριάρχησε και στην Ιταλία η μετάλλαξη Δέλτα.[81][82][83] Για να περιοριστεί η εξάπλωση νέων μεταλλάξεων, τον Αύγουστο του 2021 η κυβέρνηση έκανε υποχρεωτική την επίδειξη του ψηφιακού πιστοποιητικού εμβολιασμού για τη συμμετοχή σε αθλητικές εκδηλώσεις και μουσικά φεστιβάλ. Επίσης η επίδειξη του έγινε υποχρεωτική για την πρόσβαση σε χώρους όπως τα μπαρ, εστιατόρια και γυμναστήρια, καθώς και στα μέσα μαζικής μεταφοράς μεγάλων αποστάσεων (π.χ. τρένα, λεωφορεία, αεροπλάνα).[84] Στις 15 Οκτωβρίου, η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα στο κόσμο που έκανε υποχρεωτική την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του κορονοϊού ή αρνητικού τεστ για τους μη εμβολιασμένους απ'όλους τους εργαζομένους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.[85] Στις 24 Νοεμβρίου, ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι η είσοδος σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες (π.χ. κινηματογράφοι, μπαρ, εστιατόρια και αθλητικοί αγώνες) θα γίνεται μόνο με επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού εξαλείφοντας έτσι τη δυνατότητα εισόδου με αρνητικό τεστ.[86]

Στις 5 Ιανουαρίου 2022, εν μέσω νέας αύξησης των κρουσμάτων κορονοϊού μετά την εξάπλωση της εξαιρετικά μεταδοτικής παραλλαγής Όμικρον (ή, εναλλακτικά, μετάλλαξης) η κυβέρνηση έκανε τον εμβολιασμό υποχρεωτικό για όλους τους Ιταλούς πολίτες ηλικίας άνω των 50 ετών.[87][88]

Εσωτερικές μεταρρυθμίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ντράγκι και Ματαρέλα στις 3 Φεβρουαρίου 2022.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ο Ντράγκι ηγήθηκε της διαδικασίας αναθεώρησης του συστήματος ποινικής και πολιτικής δικαιοσύνης της Ιταλίας, με στόχο οι υποθέσεις να εκδικάζονται γρηγορότερα απ'ότι πριν. Μεταξύ άλλων, το πακέτο μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Ντράγκι στο δικαστικό σύστημα περιλάμβανε την κατάργηση του ενός από τα δύο επίπεδα προσφυγής στη δικαιοσύνη, επηρεάζοντας έτσι τις περισσότερες δικαστικές υποθέσεις από εδώ και στο εξής. Οι μεταρρυθμίσεις έλαβαν την υποστήριξη πολλών πολιτικών κομμάτων, επειδή υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη ενός νομικού συστήματος που κινείται με αργούς ρυθμούς αποθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις στην Ιταλία.[89] Στις 3 Αυγούστου 2021, το ιταλικό κοινοβούλιο ενέκρινε το πακέτο μεταρρυθμίσεων, αφού ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι θα θεωρούσε την έκβαση της ψηφοφορίας ζήτημα εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του.[89] Ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι η ψήφιση της μεταρρύθμισης στο δικαστικό σύστημα θα συνδεθεί με τη διάθεση 200 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ιταλία με στόχο την τόνωση της ιταλικής οικονομίας. Η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος αντιπροσώπευε το πρώτο επιτυχημένο πακέτο μεταρρυθμίσεων του ιταλικού δικαστικού συστήματος εδώ και αρκετές δεκαετίες.[90]

Τον Οκτώβριο του 2021, η κυβέρνηση Ντράγκι ενέκρινε τον προϋπολογισμό του 2022. Ο προϋπολογισμός τροποποίησε τη μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό σύστημα που ενέκρινε η κυβέρνηση Κόντε. Η λεγόμενη Ποσόστωση 100, η οποία επέτρεψε τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων στην ηλικία των 62 ετών εφόσον εργάζονταν για 38 χρόνια καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τη λεγόμενη Ποσόστωση 102, δηλαδή κάποιος μπορεί να συνταξιοδοτηθεί στην ηλικία των 64 ετών αν εργάζονται για 38 χρόνια.[91] Δηλαδή, εννοείται εδώ ότι για να συνταξιοδοτηθεί από αυτή την ηλικία, θα πρέπει να εργάζεται σταθερά για 38 χρόνια, δηλαδή για τόσα χρόνια να πληρώνει τις αντίστοιχες εργατικές εισφορές. Τα ιταλικά συνδικάτα αντιτάχθηκαν στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και οργάνωσαν γενική απεργία ως ένδειξη διαμαρτυρίας στα τέλη Νοεμβρίου και αρχές του Δεκεμβρίου 2021.[92] Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης Ντράγκι τροποποίησε το λεγόμενο εισόδημα των πολιτών, ένα σχήμα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που εισήγαγε ο Κόντε. Σύμφωνα με τις νέες διατάξεις, το ιταλικό "εισόδημα των πολιτών", ένα επίδομα της πρόνοιας, μειώνεται σταδιακά μετά από έξι μήνες και μετά από την απόρριψη δύο προσφορών για εργασία από τον ωφελούμενο, τότε η καταβολή του σταματά.[93]

Στις 30 Δεκεμβρίου 2021, ο Ντράγκι επέβλεψε την έγκριση μιας πρόσθετης πρότασης στον προϋπολογισμό, με στόχο τη μεταρρύθμιση του ιταλικού φορολογικού συστήματος, εισάγοντας μια νέα σειρά εκπτώσεων στους φόρους και εκτεταμένες περικοπές στον εταιρικό φόρο. Παράλληλα στη νέα μεταρρύθμιση προβλέπεται η θέσπιση επιδοτήσεων στις εταιρείες που προσλαμβάνουν νέους και νέες μητέρες, την παροχή επιδοτούμενων στεγαστικών δανείων για όσους αγοράζουν το πρώτο τους ακίνητο και ένα ταμείο στήριξης για να μετριαστεί η αύξηση των τιμών της ενέργειας.[94] Στα τέλη του 2021, το περιοδικό Εκόνομιστ απένειμε στην Ιταλία τον τίτλο της «Χώρας της Χρονιάς», τίτλο που η σύνταξη του περιοδικού απονέμει στη χώρα που κρίνει ότι έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη βελτίωση (σε θέματα οικονομίας) κατά τη διάρκεια ενός έτους. Το περιοδικό ανέφερε ότι ένας κεντρικός λόγος για την απονομή του τίτλου στην Ιταλία ήταν η ηγεσία του Ντράγκι.[95]

Στις προεδρικές εκλογές του 2022, ο Ντράγκι θεωρήθηκε από πολλούς ο διάδοχος του τρέχοντος προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα. Ωστόσο, στις 29 Ιανουαρίου 2022, ο Ντράγκι υποστήριξε δημόσια την επανεκλογή του Ματαρέλα στη θέση του προέδρου της Ιταλίας. Έτσι ο ίδιος έδωσε τέλος στις φήμες που αναπαρήγαγαν τα ΜΜΕ, κατά τις οποίες ο ίδιος θα ήταν διάδοχος του Ματαρέλα. Επίσης δεσμεύτηκε να ηγηθεί της αναθεώρησης του ιταλικού νόμου για τον ανταγωνισμό και την πρόσληψη των ατόμων στο δημόσιο, με στόχο να αυξήσει την απόδοση της ιταλικής οικονομίας.[96]

Στις 18 Φεβρουαρίου 2022, εν μέσω της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, η κυβέρνηση Ντράγκι ενέκρινε ένα πακέτο αξίας 8 δισεκατομμυρίων ευρώ με στόχο τη στήριξη της οικονομίας. Ο στόχος αυτής της απόφασης είναι η τόνωση της ιταλικής οικονομίας, η οποία έχει επηρεαστεί σοβαρά από την αύξηση των τιμών της ενέργειας.[97]

Εξωτερική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάριο Ντράγκι σε συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τον Οκτώβριο του 2021 στη Ρώμη.

Από την αρχή της πρωθυπουργίας του, ο Ντράγκι ξεκίνησε να υλοποιεί μια ενεργή εξωτερική πολιτική με έμφαση στη Μεσόγειο Θάλασσα, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, προκειμένου να αυξήσει την επιρροή της Ιταλίας στην περιοχή.[98][99] Στις 6 Απριλίου 2021, ο Ντράγκι επισκέφθηκε τη Λιβύη. Η επίσκεψη του στη Λιβύη ήταν η πρώτη επίσκεψη του Ντράγκι σε ξένη χώρα ως πρωθυπουργός της Ιταλίας. Εκεί συνάντησε τον Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα, δηλώνοντας ότι ήθελε να ενισχύσει τους δεσμούς της Ιταλίας με τη Λιβύη, η οποία αποτελούσε αποικία της Ιταλίας μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[100] Το ταξίδι του Ντράγκι στη χώρα περιγράφηκε από τα μέσα σαν μια προσπάθεια μείωσης των τουρκικών και αιγυπτιακών επιρροών στη Λιβύη, στον απόηχο του εμφυλίου πολέμου ο οποίος είχε λήξει πριν από λίγους μήνες.[101] Μέρες αργότερα, ο Ντράγκι χαρακτήρισε δικτάτορα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε δημόσια θέα. Τον επέκρινε σκληρά για τη συμπεριφορά του στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σε μια συνάντηση που είχε ο Ερντογάν με την ίδια και τον Σαρλ Μισέλ (βλέπε το λήμμα Σόφαγκεϊτ για αναλυτικότερη πληροφόρηση).[102][103] Η δήλωση προκάλεσε άμεσες αντιδράσεις από την τουρκική κυβέρνηση. Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου κάλεσε τον Ιταλό πρεσβευτή στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών για εξηγήσεις. Παράλληλα χαρακτήρισε τα λόγια του Ντράγκι ως «απαράδεκτη λαϊκιστική ρητορική», ενώ πολλά άλλα εξέχοντα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Ερντογάν επιτέθηκαν έντονα στον Ντράγκι.[104][105] Ωστόσο, την άποψη του Ντράγκι υποστήριξαν αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο ηγέτης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ.[106] Στις 14 Απριλίου, ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Ντράγκι, λέγοντας ότι είναι «διορισμένος και μη εκλεγμένος Πρωθυπουργός». Παράλληλα ο ίδιος χαρακτήρισε τη δήλωση του Ντράγκι «αγενή και αναιδή».[107][108]

Ο Ντράγκι με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, το 2021, μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Κυρινάλειου Παλατιού, μιας συνθήκης με στόχο τη σύσφιξη των ιταλογαλλικών σχέσεων.

Τον Ιούνιο του 2021, ο Ντράγκι συμμετείχε στην Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας των Επτά στην Κορνουάλη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Ντράγκι ηγήθηκε των συζητήσεων σχετικά με τη χάραξη στρατηγικής με στόχο την αποφυγή των αρνητικών επιπτώσεων στις αγορές, όταν μια κυβέρνηση δαπανά χρήματα για να στηρίξει την οικονομία σε κάποια κρίση.[109] Κατά τη διάρκεια της συνόδου, ο Ντράγκι είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.[110] Ο Ντράγκι επαίνεσε τον Μπάιντεν, λέγοντας του ότι συνέβαλε στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.[111]

Τον Αύγουστο του 2021, μετά την αποχώρηση των νατοϊκών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν εν μέσω της κατάληψης της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, η ιταλική κυβέρνηση συμμετείχε στην εκκένωση της Καμπούλ από τα ξένα στρατεύματα, μεταφέροντας στην Ιταλία τους πολίτες της που εργάζονταν στη χώρα και τους στρατιώτες της που είχαν αποσταλεί εκεί σαν μέρος των νατοϊκών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν. Συνολικά η Ιταλία μετέφερε στο έδαφος της 5.011 άτομα, εκ των οποίων 4.890 ήταν αφγανοί πολίτες και οι υπόλοιποι ήταν Ιταλοί.[112] Στο πλαίσιο της Επιχείρησης «Aquila Omnia»,[113] σχεδόν 5.000 Αφγανοί μεταφέρθηκαν στην Ιταλία με τη βοήθεια των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων.[114]

Στις 30 και 31 Οκτωβρίου 2021, η Ρώμη φιλοξένησε την ετήσια σύνοδο κορυφής της Ομάδας των 20. Ο Ντράγκι και οι άλλοι ηγέτες συζήτησαν, στο περιθώριο της συνόδου, κατά κύριο λόγο για την κλιματική αλλαγή, την πανδημία του κορονοϊού και την παγκόσμια ανάκαμψη του κόσμου, υγειονομικά, πολιτικά και οικονομικά, μετά την πανδημία. Οι μόνοι ηγέτες που δεν μετείχαν στη σύνοδο μέσω της φυσικής παρουσίας ήταν ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.[115] Μίλησαν στη σύνοδο με βιντεοκλήση.

Στις 26 Νοεμβρίου 2021, ο Ντράγκι υπέγραψε τη «Συνθήκη του Κυρινάλειου Παλατιού», με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανυέλ Μακρόν, στο Κυρινάλειο Παλάτι, στη Ρώμη. Στόχος της συμφωνίας ήταν η σύσφιξη των γαλλοϊταλικών σχέσεων.[116] Στόχος της συνθήκης είναι η προώθηση της σύγκλισης και του συντονισμού των θέσεων της Γαλλίας και της Ιταλίας σε θέματα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας, μεταναστευτικής πολιτικής, οικονομίας, εκπαίδευσης, έρευνας, πολιτισμού και διασυνοριακής συνεργασίας. [117]

Ο Ντράγκι σε συνάντηση με τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον Ιούνιο του 2022 στο Κίεβο.

Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Ντράγκι, η κυβέρνηση του Ντράγκι εφάρμοσε μια νέα προσέγγιση απέναντι στη Ρωσία. Η νέα εξωτερική πολιτική της Ιταλίας περιγράφηκε από τους Financial Times ως «μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές της εξωτερικής πολιτικής της Ιταλίας εδώ και χρόνια».[118] Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Ο Ντράγκι καταδίκασε σκληρά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, καλώντας τη Ρωσία να προχωρήσει σε άμεση κατάπαυση του πυρός και υποσχέθηκε να κάνει «ό,τι χρειάζεται για την αποκατάσταση της ουκρανικής κυριαρχίας».[119] Στην ίδια δήλωση προσέθεσε ότι είναι «αδύνατο να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος με τη Μόσχα», απαιτώντας από τη Ρωσία να αποσύρει άνευ όρων τις δυνάμεις της πίσω στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα.[120] Παρά την αρχική απροθυμία του, στις 26 Φεβρουαρίου, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Ντράγκι άλλαξε γνώμη και συμφώνησε να υποστηρίξει τον αποκλεισμό της Ρωσίας από το δίκτυο SWIFT, το διεθνές σύστημα χρηματοοικονομικών συναλλαγών.[121] Στις 22 Μαρτίου, ο Ντράγκι διαφώνησε με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες καθώς υποστήριξε την αίτηση της Ουκρανίας να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[122] Ο Ντράγκι ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές της πρότασης περί παγώματος της πλειοψηφίας των αποθεμάτων της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας σε ξένο συνάλλαγμα. Η Ρωσική κεντρική τράπεζα έχει αποθέματα αξίας 643 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ξένο συνάλλαγμα.[123]

Μέχρι τον Μάιο του 2022, η ιταλική κυβέρνηση είχε διαθέσει 500 εκατομμύρια ευρώ για την οικονομική στήριξη των Ουκρανών που έφταναν στην Ιταλία και παράλληλα είχε ήδη διαθέσει 110 εκατομμύρια δολάρια ως οικονομική βοήθεια για την ουκρανική κυβέρνηση.[124] Επιπλέον, η Ιταλία έχει στείλει στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 110 εκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, έως τις 7 Ιουνίου 2022, σύμφωνα με το BBC.[125] Στις 3 Μαΐου 2022, ο Ντράγκι μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ομιλία του αφορούσε πολλά επίκαιρα θέματα. Σύμφωνα με τον Ντράγκι, η ΕΕ πρέπει να αγκαλιάσει τον «ρεαλιστικό φεντεραλισμό» σε πολλούς τομείς πολιτικής (όπως η ασφάλεια, η οικονομία και η άμυνα).[126]

Στις 16 Ιουνίου 2022, ο Ντράγκι επισκέφθηκε το Κίεβο, σε μια από κοινού επίσκεψη με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Οι τρεις ηγέτες είχαν μια μακρά συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Εκεί συζήτησαν διάφορα θέματα, όπως η αίτηση της Ουκρανίας να ενταχθεί της ΕΕ και η συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.[127][128] Το ταξίδι θεωρήθηκε «ιστορικής σημασίας» από διάφορους σχολιαστές των εξελίξεων στις διεθνείς σχέσεις και την πολιτική.[129]

Παραίτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 14 Ιουλίου 2022 ανακοίνωσε στο υπουργικό συμβούλιο την παραίτησή του, την οποία όμως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα δεν έκανε δεκτή.[130] Ακολούθως, τα τρία κόμματα που αποτελούσαν τον κυβερνητικό σχηματισμό, το κίνημα Πέντε Αστέρων, η Λέγκα του Βορρά και η Φόρτσα Ιταλία, απέσυραν τη στήριξή τους προς το πρόσωπό του, με αποτέλεσμα να υποβάλλει εκ νέου την παραίτησή του στις 21 Ιουλίου, η οποία έγινε δεκτή.[131] Τα κόμματα αυτά είχαν απαιτήσει την επαναδιαπραγμάτευση του κυβερνητικού προγράμματος. Η αύξηση των σπρεντ της Ιταλίας έχει επισημανθεί σαν παράγωγο της παραίτησης.[132] Ο Ντράγκι παρέμεινε στη θέση του, ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών. Την προηγούμενη ημέρα είχε εκφράσει την προθυμία του να παραμείνει στην εξουσία.[133] Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις οι περισσότεροι Ιταλοί προτιμούσαν την παραμονή του στην εξουσία, στο τιμόνι ενός συνασπισμού εθνικής εθνότητας που καλύπτει κόμματα όλου του ιδεολογικού φάσματος.[133]

Αντιδράσεις για την παραίτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραίτηση του Μάριο Ντράγκι, που αποτελεί τη δεύτερη παραίτηση ηγέτη μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας μέσα στον Ιούλιο του 2022, μετά τον Μπόρις Τζόνσον, έχει συνοδευτεί από αντιδράσεις. Αρκετές ιταλικές εφημερίδες εκφράζουν την εναντίωση τους στην παραίτηση του.[εκκρεμεί παραπομπή]

Παράλληλα, η παραίτηση μεθοδεύτηκε από τα δεξιά κόμματα Φόρτσα Ιτάλια και Αδέλφια της Ιταλίας[εκκρεμεί παραπομπή] (ακροδεξιό- εθνικιστικό κόμμα), τα οποία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις του Ιουλίου 2022, έχουν υψηλά ποσοστά προτίμησης. Η Ρωσία αντέδρασε θετικά στη παραίτηση, ενώ στην Ευρώπη οι πιέσεις ήταν για το αντίθετο.[134]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ velvetgossip.it/2021/02/04/serena-cappello-ecco-chi-e-la-moglie-di-mario-draghi/. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  2. ↑ «Dettaglio decorato». (Ιταλικά) Presidency of the Italian Republic. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2013.
  3. ↑ www.ansa.it/sito/notizie/economia/2019/02/22/draghi-cala-la-fiducia-degli-europei-nelle-istituzioni-ue-diretta_205f8c84-1618-4632-81d5-c19a68d8cb16.html.
  4. ↑ www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  5. ↑ www.ecb.europa.eu/press/key/date/2019/html/ecb.sp191011~b0a4d1e7c5.it.html.
  6. ↑ www.m100potsdam.org/participants/preistraeger/mario-draghi/. Ανακτήθηκε στις 7  Οκτωβρίου 2021.
  7. ↑ web.archive.org/web/20220131121232/https://time.com/collection/100-most-influential-people-2021/. Ανακτήθηκε στις 31  Ιανουαρίου 2022.
  8. ↑ www.president.gov.ua/documents/5952022-43765.
  9. ↑ www.atlanticcouncil.org/events/flagship-event/global-citizen-awards/previous-gca-recipients/.
  10. ↑ «The 100 Most Influential People in the World». Time. Απρίλιος 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. 
  11. ↑ «Μάριο Ντράγκι». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  12. ↑ "Mario Draghi, il Governatore". Stefania Tamburello. Milan
  13. ↑ «Bank of Italy – Mario Draghi». Bancaditalia.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2011. 
  14. ↑ «La biografia di Mario Draghi» (στα it). La Stampa. 4 February 2021. https://www.lastampa.it/rubriche/lato-boralevi/2021/02/04/news/la-biografia-di-mario-draghi-1.39860010. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  15. ↑ Subrata Ghatak· John N. Kallianiotis (3 Οκτωβρίου 2013). Exchange Rates and International Financial Economics: History, Theories, and Practices. Palgrave Macmillan. σελ. 48. ISBN 978-1-137-31888-6. 
  16. ↑ 16,0 16,1 David A Dieterle PhD (8 Αυγούστου 2013). Economic Thinkers: A Biographical Encyclopedia: A Biographical Encyclopedia. ABC-CLIO. σελίδες 67–. ISBN 978-0-313-39747-9. 
  17. ↑ «Chi è Mario Draghi» (στα it-IT). Il Post. 3 February 2021. https://www.ilpost.it/2021/02/03/chi-e-mario-draghi/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  18. ↑ «Germany gives green light to Draghi». LifeinItaly.com. 11 May 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 March 2012. https://web.archive.org/web/20120314062703/http://www.lifeinitaly.com/news/en/144558. Ανακτήθηκε στις 25 June 2011. 
  19. ↑ «Draghi, Mario nell'Enciclopedia Treccani». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Treccani. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2022. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Foley, Stephen (18 November 2011). «What price the new democracy? Goldman Sachs conquers Europe». The Independent (London). https://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/what-price-the-new-democracy-goldman-sachs-conquers-europe-6264091.html. Ανακτήθηκε στις 18 November 2011. 
  21. ↑ «Goldman Sachs – Press Releases – Professor Mario Draghi Joins Goldman Sachs». Goldman Sachs. 
  22. ↑ «Draghi Says He Knew Nothing About Goldman-Greece Deal». Bloomberg.com. 14 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020. 
  23. ↑ Nomi Prins (2 Οκτωβρίου 2009). It Takes a Pillage: An Epic Tale of Power, Deceit, and Untold Trillions. John Wiley & Sons. σελ. 89. ISBN 978-0-470-55550-7. 
  24. ↑ Juan Fernández de Guevara Radoselovics· José Pastor Monsálvez (29 Νοεμβρίου 2012). Crisis, Risk and Stability in Financial Markets. Palgrave Macmillan. σελ. 94. ISBN 978-1-137-00183-2. 
  25. ↑ Federal Reserve Bank of Kansas City. Symposium· Federal Reserve Bank of Kansas City (2009). Maintaining stability in a changing financial system: a symposium. The Bank. σελ. xiii. 
  26. ↑ Jean Pisani-Ferry (2014). The Euro Crisis and Its Aftermath. Oxford University Press. σελ. 183. ISBN 978-0-19-999333-8. 
  27. ↑ "Draghi Appointed ECB Chief", Wall Street Journal, 16 May 2011.
  28. ↑ «Mario Draghi appointed as head of European Central Bank». BBC. 24 June 2011. https://www.bbc.co.uk/news/business-13904781. Ανακτήθηκε στις 24 June 2011. 
  29. ↑ Galloni, Alessandra, and William Horobin (24 June 2011). «Draghi appointed ECB chief (intro-only without subscription)». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/SB10001424052702304569504576405273012401058?mod=googlenews_wsj. 
  30. ↑ «EU appoints Draghi to ECB, Bini Smaghi to leave». Reuters. 24 June 2011. https://www.reuters.com/article/us-eu-summit-draghi-idUSTRE75N0UK20110624. Ανακτήθηκε στις 24 June 2011. 
  31. ↑ «Board of Directors». www.bis.org. 1 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2010. 
  32. ↑ «Official members of the Group of Thirty : Mario Draghi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2019. 
  33. ↑ Watts, William L. (24 June 2011). «EU leaders confirm Draghi to head ECB». MarketWatch. http://www.marketwatch.com/story/eu-leaders-confirm-draghi-to-head-ecb-2011-06-24. 
  34. ↑ Stiglitz, Joseph (6 Φεβρουαρίου 2012). «Capturing the ECB». project-syndicate.org. Project Syndicate. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012. In fact, the ECB may be putting the interests of the few banks that have written credit-default swaps before those of Greece, Europe's taxpayers, and creditors who acted prudently and bought insurance. 
  35. ↑ Lynn, Matthew (29 February 2012). «What central banks provide, oil markets take away». MarketWatch. http://www.marketwatch.com/story/what-central-banks-provide-oil-markets-take-away-2012-02-29. Ανακτήθηκε στις 29 February 2012. 
  36. ↑ Mario Draghi (26 Ιουλίου 2012). ECB's Draghi to the euro's rescue? (Video). Euronews via YouTube. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2012. 
  37. ↑ Watts, William L. (26 July 2013). «Here's how things look a year after Mario Draghi pledged 'whatever it takes' to save the euro (blog)». MarketWatch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 July 2013. https://web.archive.org/web/20130728040943/http://blogs.marketwatch.com/thetell/2013/07/26/heres-how-things-look-a-year-after-mario-draghi-pledged-whatever-it-takes-to-save-the-euro/. Ανακτήθηκε στις 17 December 2013. 
  38. ↑ Dixon, Hugo (30 July 2012). «Saving face and the Euro will be tough». The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/07/30/business/global/30iht-dixon30.html. Ανακτήθηκε στις 23 August 2018. 
  39. ↑ «New President of the European Central Bank». Press Release. ECB. 1 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2019. 
  40. ↑ «Τιμήθηκε ο Μάριο Ντράγκι στην Ακαδημία Αθηνών». 
  41. ↑ «Ex-ECB chief Mario Draghi asked to form Italy's next government». euronews (στα Αγγλικά). 3 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021. 
  42. ↑ Crisi governo, Draghi accetta l'incarico: "Vincere pandemia e rilanciare il Paese"., Sky Tg24
  43. ↑ «Ιταλία: Ο Ντράγκι παραιτείται από τον πρωθυπουργικό μισθό του». ΕΘΝΟΣ. 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  44. ↑ «Κορονοϊός: Πιστοποιητικό για ελεύθερη κυκλοφορία εμβολιασμένων ετοιμάζει ο Ντράγκι». ΕΘΝΟΣ. 1 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  45. ↑ «Ιταλία: Διαμαρτυρίες και απειλές αντιεμβολιαστών». DW.COM. Deutsche Welle. 1 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  46. ↑ Γιώργος, Παυλόπουλος (21 Ιουλίου 2022). «Το τέλος του Ντράγκι: Oι «εφιάλτες» για τη χώρα και την ΕΕ». Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  47. ↑ «A un passo dalla crisi di governo: Renzi pronto a ritirare le ministre. Ecco gli scenari possibili» (στα it-IT). Open. 3 January 2021. https://www.open.online/2021/01/03/governo-conte-renzi-ritira-ministre-scenari/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  48. ↑ Meredith, Sam; Amaro, Silvia (13 January 2021). «Italy's government in crisis after former PM pulls support for ruling coalition». CNBC.com. CNBC International (CNBC). https://www.cnbc.com/2021/01/13/renzi-italys-government-in-crisis-after-former-pm-pulls-support.html. Ανακτήθηκε στις 13 January 2021. 
  49. ↑ Legorano, Giovanni (25 January 2021). «Italian Prime Minister Resigns Amid Struggle Over How to Revive Economy From Covid-19». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/italian-prime-minister-giuseppe-conte-to-resign-11611599680. Ανακτήθηκε στις 25 January 2021. 
  50. ↑ «La vecchia maggioranza non si è messa d'accordo» (στα Ιταλικά). Il Post. 2 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021. 
  51. ↑ «Ex-ECB chief Mario Draghi asked to form Italy's next government». euronews (στα Αγγλικά). 3 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021. 
  52. ↑ «Mattarella sceglie un governo del presidente e convoca Mario Draghi: "Voto non opportuno con l'emergenza, serve pienezza delle funzioni"» (στα Ιταλικά). Il Fatto Quotidiano. 2 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021. 
  53. ↑ «Crisi di Governo, incarico a Draghi: le ultime news» (στα it). Sky TG24. 3 February 2021. https://tg24.sky.it/politica/2021/02/03/crisi-governo-draghi-news-diretta. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  54. ↑ «Zingaretti: "Unità contro chi vuole destabilizzare il Pd. Ora Costituente per riforme in Parlamento"». la Repubblica (στα Ιταλικά). 11 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2021. 
  55. ↑ «Berlusconi e Salvini: "Sostegno a Draghi con responsabilità e senza veti"». ilGiornale.it (στα Ιταλικά). 10 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2021. 
  56. ↑ «Dal voto Cinquestelle via libera al governo Draghi con il 59,3%. Di Maio: "Il movimento prende la via europea". Fico: "Niente salti ne buio"». lastampa.it (στα Ιταλικά). 11 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2021. 
  57. ↑ Horowitz, Jason (12 February 2021). «A Giant of Europe Prepares to Head Italy's New Unity Government». The New York Times. https://www.nytimes.com/2021/02/12/world/europe/italy-mario-draghi-government.html. Ανακτήθηκε στις 15 February 2021. 
  58. ↑ Johnson, Miles (13 February 2021). «Mario Draghi sworn in as Italy's new prime minister». Financial Times. https://www.ft.com/content/6f3c3de9-bb70-4352-ba26-c30b6965dcd6. Ανακτήθηκε στις 15 February 2021. 
  59. ↑ «Draghi government sworn in – English» (στα αγγλικά). ANSA.it. 13 February 2021. https://www.ansa.it/english/news/politics/2021/02/13/draghi-government-sworn-in_dd95ed4f-db58-4b2b-ab57-381898e9a950.html. Ανακτήθηκε στις 15 February 2021. 
  60. ↑ Roberts, Hannah (12 February 2021). «Mario Draghi forms Italian government». Politico. https://www.politico.eu/article/mario-draghi-forms-italian-government/. Ανακτήθηκε στις 15 February 2021. 
  61. ↑ Forgnone, Valeria (17 February 2021). «Governo, ok del Senato alla fiducia a Draghi con 262 sì. "Grazie per la stima, andrà validata dai fatti". Nel M5S 15 votano contro» (στα it). la Repubblica. https://www.repubblica.it/politica/2021/02/17/news/governo_draghi_fiducia_senato_risultati_voto-288040204/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  62. ↑ Forgnone, Valeria; Mari, Laura (18 February 2021). «Governo, ok della Camera alla fiducia con 535 sì, 56 no e 5 astenuti. Voto contrario di un leghista che passa a Fdi. Dissenso leghista a quota 30. Draghi: "Lotta alla corruzione e alle mafie"» (στα it). la Repubblica. https://www.repubblica.it/politica/2021/02/18/news/governo_draghi_fiducia_camera_che_cosa_succede-288009134/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  63. ↑ Horowitz, Jason (17 February 2021). «Italy's New Prime Minister Appeals for Unity and Sacrifice». The New York Times. https://www.nytimes.com/2021/02/17/world/europe/italy-mario-draghi.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  64. ↑ «Draghi a Salvini: "Sostenermi significa accettare l'irreversibilità dell'euro"» (στα it). L'HuffPost. 17 February 2021. https://www.huffingtonpost.it/entry/draghi-a-salvini-sostenermi-significa-accettare-lirreversibilita-delleuro_it_602ce14fc5b66dfc101b1bc7. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  65. ↑ «Key policy points in Italy PM Draghi's maiden speech to Senate». Reuters. 17 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  66. ↑ Balmer, Crispian· Jones, Gavin· Amante, Angelo (17 Φεβρουαρίου 2021). «Italy's new PM Draghi promises sweeping reforms, urges national unity». Reuters. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  67. ↑ Roberts, Hannah (17 Φεβρουαρίου 2021). «Italy's Draghi to League: Learn to love the euro». Politico. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2021. 
  68. ↑ «Draghi sostituisce Arcuri, il generale Figliuolo è il nuovo Commissario all'emergenza Covid» (στα it). la Repubblica. 1 March 2021. https://www.repubblica.it/cronaca/2021/03/01/news/figliuolo_nuovo_commissario_emergenza_covid-289765397/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  69. ↑ «Ecco perché Arcuri è al capolinea» (στα it). ilGiornale.it. 27 February 2021. https://www.ilgiornale.it/news/politica/ecco-perch-arcuri-capolinea-1927056.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  70. ↑ «Curcio per Borrelli: Draghi cambia la Protezione civile» (στα it-IT). Il Fatto Quotidiano. 27 February 2021. https://www.ilfattoquotidiano.it/in-edicola/articoli/2021/02/27/curcio-per-borrelli-draghi-cambia-la-protezione-civile/6115469/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  71. ↑ «Ue, Draghi sente von der Leyen: priorità accelerare vaccini e una nuova politica migratoria» (στα it). la Repubblica. 3 March 2021. https://www.repubblica.it/politica/2021/03/03/news/draghi_sente_von_der_leyen_priorita_accelerare_vaccini-290161798/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  72. ↑ Speciale, Alessandro; Dendrinou, Viktoria; Follain, John (4 March 2021). «Italy Blocks Australia's AstraZeneca Vaccines Under EU Rule» (στα αγγλικά). Bloomberg. https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-03-04/italy-blocks-astra-vaccine-export-risking-backlash-against-eu. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  73. ↑ «Coronavirus: Australia wants EU to 'review' Italy's vaccine block». DW.COM. 5 March 2021. https://www.dw.com/en/coronavirus-australia-wants-eu-to-review-italys-vaccine-block/a-56779185. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  74. ↑ «PM call with Prime Minister Draghi of Italy: 4 March 2021» (στα αγγλικά). GOV.UK. 4 March 2021. https://www.gov.uk/government/news/pm-call-with-prime-minister-draghi-of-italy-4-march-2021. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  75. ↑ «Blocco vaccini, ora Macron potrebbe seguire Draghi: "Valutiamo stop a export"» (στα it). EuropaToday. 5 March 2021. https://europa.today.it/attualita/vaccino-macron-draghi-export.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  76. ↑ «COVID-19: Germany, France, Italy and Spain pause Oxford-AstraZeneca coronavirus vaccine amid blood clot concerns». Sky News. 15 Μαρτίου 2021. 
  77. ↑ «Draghi e Macron pronti a ripartire con AstraZeneca». L'HuffPost (στα Ιταλικά). 16 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021. 
  78. ↑ Italy Back in Lockdown as Draghi Vows to Speed Up Vaccines, https://www.bloomberg.com/news/videos/2021-03-16/italy-back-in-lockdown-as-draghi-vows-to-speed-up-vaccines-video, ανακτήθηκε στις 20 March 2021 
  79. ↑ «Sondaggi, il Pd senza segretario cala al 17,4%. Draghi, Conte e Speranza i leader più apprezzati». Il Fatto Quotidiano (στα Ιταλικά). 10 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021. 
  80. ↑ «COVID-19 restrictions to start being eased from April 26 says Draghi – English» (στα αγγλικά). ANSA.it. 16 April 2021. https://www.ansa.it/english/news/politics/2021/04/16/restrictions-to-start-being-eased-april-26-draghi-4_24e15465-051a-43d7-b42c-85301ebe4a82.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  81. ↑ «Il rischio variante Delta: impennata di casi, ricoveri sotto controllo. Dal Regno Unito un mix di buone e cattive notizie (anche per l'Italia)». ilsecoloxix.it. ilsecoloxix.it. 16 July 2021. https://www.ilsecoloxix.it/italia/2021/07/16/news/variante-delta-impennata-di-casi-ricoveri-sotto-controllo-dal-regno-unito-un-mix-di-buone-e-cattive-notizie-i-dati-1.40504597. Ανακτήθηκε στις 16 July 2021. 
  82. ↑ «Variante Delta, nuovi focolai in Italia: da Roma a Pantelleria». ilsole24ore.com. ilsole24ore.com. 20 July 2021. https://www.ilsole24ore.com/art/variante-delta-pantelleria-roma-ecco-dove-sono-cluster-AEx2owX. Ανακτήθηκε στις 20 July 2021. 
  83. ↑ «Tre scenari per l'epidemia: casi in forte rialzo, ma i vaccini reggono l'urto». ilsole24ore.com. ilsole24ore.com. 14 July 2021. https://24plus.ilsole24ore.com/art/tre-scenari-l-epidemia-casi-forte-rialzo-ma-vaccini-reggono-l-urto-AEvqJlW?s=hpl. Ανακτήθηκε στις 16 July 2021. 
  84. ↑ Giuffrida, Angela (22 July 2021). «Italy imposes 'green pass' restrictions on unvaccinated people» (στα αγγλικά). The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2021/jul/22/italy-covid-19-green-pass-vaccinations-restrictions. Ανακτήθηκε στις 31 August 2021. 
  85. ↑ Horowitz, Jason (15 October 2021). «Workers across Italy face a new reality: No health pass, no paycheck.». The New York Times. https://www.nytimes.com/live/2021/10/15/world/italy-covid-green-pass/workers-across-italy-face-a-new-reality-no-health-pass-no-paycheck. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  86. ↑ «Super Green pass, via libera del governo: varrà in zona bianca dal 6 dicembre al 15 gennaio» (στα it-IT). Il Fatto Quotidiano. 24 November 2021. https://www.ilfattoquotidiano.it/2021/11/24/super-green-pass-via-libera-del-governo-varra-in-zona-bianca-dal-6-dicembre-al-15-gennaio-draghi-vogliamo-prevenire-ed-evitare-rischi/6403660/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  87. ↑ «Dall'obbligo vaccinale al Green Pass per i servizi alla persona: tutte le nuove regole» (στα it). L'HuffPost. 5 January 2022. https://www.huffingtonpost.it/entry/dallobbligo-vaccinale-al-green-pass-per-i-servizi-alla-persona-tutte-le-nuove-regole_it_61d5f1d8e4b04b42ab7b4de6?ref=twhh. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  88. ↑ «Nuovo decreto anti-Covid, via libera all'unanimità al vaccino obbligatorio per gli over 50. Sanzione da 100 euro per chi si rifiuta» (στα it). la Repubblica. 5 January 2022. https://www.repubblica.it/politica/2022/01/05/news/consiglio_dei_ministri_cabina_di_regia_5_gennaio_nuovo_decreto-332707415/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  89. ↑ 89,0 89,1 «Italy's Draghi wins confidence votes on justice reforms». 3 Αυγούστου 2021. 
  90. ↑ Sanderson, Rachel (3 Αυγούστου 2021). «Mario Draghi Earns His Summer Vacation». Bloomberg. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022. 
  91. ↑ «Manovra, ok Cdm. Dalle pensioni alla proroga Superbonus: cosa prevede» (στα it). Sky TG24. 29 October 2021. https://tg24.sky.it/politica/2021/10/28/manovra-2022-cosa-prevede#02. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  92. ↑ «Sindacati: 'Quota 102 non va, pronti alla piazza' – Politica» (στα it). ANSA. 28 October 2021. https://www.ansa.it/sito/notizie/politica/2021/10/28/sindacati-quota-102-non-va-pronti-alla-piazza_deb645e3-2a24-49cf-880c-4271c8e5c669.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  93. ↑ «Così cambierà il Reddito di cittadinanza» (στα it). Il Foglio. 28 October 2021. https://www.ilfoglio.it/economia/2021/10/28/news/cosi-cambiera-il-reddito-di-cittadinanza-3255645/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  94. ↑ Sciorilli Borrelli, Silvia (30 December 2021). «Draghi boost as Italian parliament approves €32bn budget». Financial Times. https://www.ft.com/content/c853063a-5ce8-491c-b6a1-186ab84cd21a. 
  95. ↑ «The Economist crowns Italy 'Country of the Year'». 16 Δεκεμβρίου 2021. 
  96. ↑ Kazmin, Amy (30 January 2022). «Draghi gains vital time for policy revamp after Italy re-elects Mattarella as president». Financial Times. https://www.ft.com/content/87db87ef-500e-4aa8-a7d7-aadca43fb024. 
  97. ↑ «DItaly approves 8 bln euro package to help economy, curb energy bills». Reuters. 18 February 2022. https://www.reuters.com/business/energy/italy-preparing-6-bln-euro-package-curb-energy-bills-draft-2022-02-18/. 
  98. ↑ Horowitz, Jason (15 April 2021). «How Mario Draghi Is Making Italy a Power Player in Europe». The New York Times. https://www.nytimes.com/2021/04/15/world/europe/italy-draghi-eu.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  99. ↑ Galluzzo, Marco (4 June 2021). «Draghi in Libia: l'obiettivo è annullare l'influenza straniera» (στα it). Corriere della Sera. https://www.corriere.it/esteri/21_aprile_06/libia-visita-draghi-solo-primo-passo-annullare-l-influenza-straniera-57ffa60e-9710-11eb-b9bd-e7351dbb7d6a.shtml. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  100. ↑ «La visita di Draghi in Libia» (στα it-IT). Il Post. 6 April 2021. https://www.ilpost.it/2021/04/06/visita-draghi-libia/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  101. ↑ Follain, John; Tugwell, Paul; Magdy, Mirette (6 April 2021). «Draghi Picks Libya for First Trip, Seeking Stronger Ties». Bloomberg. https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-04-06/italy-s-draghi-picks-libya-for-first-trip-seeking-stronger-ties. Ανακτήθηκε στις 8 April 2021. 
  102. ↑ «Italy's Draghi accuses 'dictator' Erdogan, draws Turkey's condemnation» (στα αγγλικά). Reuters. 8 April 2021. https://www.reuters.com/article/us-turkey-eu-italy/italys-draghi-accuses-dictator-erdogan-draws-turkeys-condemnation-idUSKBN2BV2YW. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  103. ↑ «Draghi: "Erdogan? Un dittatore di cui si ha bisogno". La Turchia: "Ritiri queste parole"» (στα it). L'HuffPost. 8 April 2021. https://www.huffingtonpost.it/entry/draghi-erdogan-un-dittatore-di-cui-si-ha-bisogno_it_606f426bc5b6fc989f5a2db3. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  104. ↑ Parrock, Jack (10 April 2021). «Turkey summons Italian ambassador after Mario Draghi called Erdogan 'dictator'» (στα αγγλικά). The Times. https://www.thetimes.co.uk/article/turkey-summons-italian-ambassador-after-mario-draghi-called-erdogan-dictator-mnjxpbrbm. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  105. ↑ Ozbek, Inci (8 April 2021). «Turkey Summons Italian Envoy After Draghi Calls Erdogan Dictator» (στα αγγλικά). Bloomberg. https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-04-08/turkey-summons-italian-envoy-after-draghi-calls-erdogan-dictator. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  106. ↑ «Draghi was right on Erdogan says Weber – English» (στα αγγλικά). ANSA.it. 9 April 2021. https://www.ansa.it/english/news/politics/2021/04/09/draghi-was-right-on-erdogan-says-weber_aa8cb72d-0001-4fbe-8ac8-e97b1067dc3d.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  107. ↑ Ansaldo, Marco (14 April 2021). «Erdogan risponde a Draghi: "Totale maleducazione, colpite le relazioni tra Italia e Turchia"» (στα it). la Repubblica. https://www.repubblica.it/esteri/2021/04/14/news/erdogan_draghi_turchia_dittatore-296442527/?ref=RHTP-BH-I293269148-P1-S1-F. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  108. ↑ «Erdogan: "Io dittatore? Draghi nominato e non eletto, danneggiate relazioni Turchia-Italia"» (στα IT). Tgcom24. 14 April 2021. https://www.tgcom24.mediaset.it/mondo/erdogan-draghi-nominato-e-non-eletto-danneggiate-relazioni_30985047-202102k.shtml. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  109. ↑ Nardelli, Alberto (11 June 2021). «Johnson Defers to Draghi on Economy at First G-7 Summit Session». Bloomberg. https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-06-11/johnson-defers-to-draghi-on-economy-at-first-g-7-summit-session. Ανακτήθηκε στις 8 February 2022. 
  110. ↑ «Readout of President Biden's Meeting with Prime Minister Mario Draghi of Italy». whitehouse.gov. 12 Ιουνίου 2021. 
  111. ↑ «Mario Draghi: "Biden ha portato aria nuova nei rapporti tra USA e UE"». 
  112. ↑ «Un po' di numeri sull'evacuazione italiana degli afghani da Kabul» (στα it-IT). Il Post. 23 August 2021. https://www.ilpost.it/2021/08/23/italia-evacuazione-kabul/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  113. ↑ «Esercito Italiano nell'Operazione "Aquila Omnia" – Esercito Italiano». www.esercito.difesa.it (στα Ιταλικά). Esercito Italiano. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2022. 
  114. ↑ «Afghanistan, sono 4.832 gli afghani evacuati in Italia con l'operazione 'Aquila Omnia'» (στα it-IT). Dire.it. 26 August 2021. https://www.dire.it/26-08-2021/663295-afghanistan-sono-4-832-gli-afghani-evacuati-in-italia-con-loperazione-aquila-omnia/. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  115. ↑ «G20 Italy: Which world leaders will be in Rome?» (στα αγγλικά). Wanted in Rome. 27 October 2021. https://www.wantedinrome.com/news/g20-italy-which-world-leaders-will-be-in-rome.html. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  116. ↑ «Trattato tra Italia e Francia: Draghi e Macron siglano l'intesa» (στα Ιταλικά). rainews. https://www.rainews.it/dl/rainews/articoli/Macron-a-Roma-oggi-al-quirinale-la-firma-del-Trattato-bilaterale-f2bc83da-84d4-4026-b7a7-930e69a9dc54.html. Ανακτήθηκε στις 30 November 2021. 
  117. ↑ Amiel, Sandrine (26 November 2021). «Will a new French-Italian pact reshape Europe post-Merkel?» (στα αγγλικά). Euronews. https://www.euronews.com/2021/11/26/quirinale-treaty-can-a-new-french-italian-pact-shift-the-balance-of-power-in-europe. Ανακτήθηκε στις 6 January 2022. 
  118. ↑ «Revulsion at Ukraine war ends Rome's old amity with Moscow» (στα αγγλικά). Financial Times. 2 May 2022. https://www.ft.com/content/70d99402-98c4-4f1b-a693-2f25739b2455. Ανακτήθηκε στις 2 May 2022. 
  119. ↑ «Russia-Ucraina, Draghi: "Con Mosca ora dialogo impossibile"». Sky Tg24 (στα Ιταλικά). 24 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. 
  120. ↑ «Italy's Draghi promises "whatever it takes" to restore Ukrainian sovereignty» (στα αγγλικά). Reuters. 24 February 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 February 2022. https://web.archive.org/web/20220225123445/https://www.reuters.com/world/europe/italys-draghi-promises-whatever-it-takes-restore-ukrainian-sovereignty-2022-02-24/. Ανακτήθηκε στις 24 February 2022. 
  121. ↑ «Draghi: "L'Italia appoggia le sanzioni alla Russia, anche su Swift"» (στα it). ANSA. 26 February 2022. https://www.ansa.it/sito/notizie/mondo/2022/02/26/draghi-litalia-appoggia-le-sanzioni-alla-russia-anche-swift_42a648a1-d4eb-4772-aad5-aff5c81047f2.html. Ανακτήθηκε στις 26 February 2022. 
  122. ↑ Kazmin, Amy (22 March 2022). «Mario Draghi endorses Ukraine's bid for EU membership». Financial Times. https://www.ft.com/content/dd2f9015-37cd-4a5b-a825-a156189c8826. 
  123. ↑ Weaponisation of finance: how the west unleashed ‘shock and awe’ on Russia, Financial Times
  124. ↑ Ucraina: Draghi, dall'Italia aiuti per 610 milioni di euro, ANSA
  125. ↑ Ucraina, dalle mitragliatrici ai missili: quali armi potrebbe inviare l’Italia a Kiev, Sky Tg24
  126. ↑ Mario Draghi urges EU to deepen economic integration in response to war, Financial Times
  127. ↑ «Macron, Scholz and Draghi arrive in Kyiv for historic visit». POLITICO (στα Αγγλικά). 16 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2022. 
  128. ↑ «Draghi, Scholz e Macron arrivano a Kiev. Prima tappa a Irpin». la Repubblica (στα Ιταλικά). 15 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2022. 
  129. ↑ France’s Macron, German’s Scholz and Italy’s Draghi to arrive in Kyiv for historic visit, First Post
  130. ↑ «Ιταλία: Ο Ματαρέλα δεν έκανε δεκτή την παραίτηση Ντράγκι». www.kathimerini.gr. 14 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  131. ↑ «Ιταλία: Δεκτή η παραίτηση του Μάριο Ντράγκι - Περίοδος πολιτικής αβεβαιότητας για τη χώρα». ΕΘΝΟΣ. 21 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  132. ↑ «Πολιτικό χάος στην Ιταλία: Παραιτήθηκε ο Ντράγκι, όλα τα σενάρια ανοικτά». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  133. ↑ 133,0 133,1 tvxs.gr (20 Ιουλίου 2022). «Ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε έτοιμος να παραμείνει στην πρωθυπουργία». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  134. ↑ «Πάει και ο Ντράγκι». www.businessnews.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Mario Draghi, βιογραφικό στον ιστότοπο της Τράπεζας της Ιταλίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
π • σ • ε Πρωθυπουργοί της Ιταλικής Δημοκρατίας (1946-)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάριο_Ντράγκι&oldid=10255144"