Λυκάονες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Λυκάονες ήταν αρχαίος λαός της Μικράς Ασίας .

Ήταν λαός ποιμενικός, νομαδικός και ληστρικός. Ζούσαν δυτικά της περιοχής της σημερινής Καππαδοκίας και η χώρα τους ονομαζόταν Λυκαονία. Ήταν συγγενικό φύλο με του Ισαύρους και τους Πισιδούς[εκκρεμεί παραπομπή].

Στον Τρωικό πόλεμο ήταν σύμμαχοι των Τρώων με ηγεμόνα τους τον Λυκάονα πατέρα του τοξότη Πινδάρου (Ιλ. Β' 826).

Κατά την αυτοκρατορική ρωμαϊκή εποχή εποχή, μιλούσαν ακόμη τη γλώσσα τους, καθώς στις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. 14, 11) αναφέρεται ότι μετά από ένα θαύμα που έκαναν στην Λυκαονία οι Απ. Παύλος και Βαρνάβας, οι κάτοικοι φώναξαν στην στη λυκαονική γλώσσα: «Οι θεοί πήραν ανθρώπινη μορφή και κατέβηκαν σε εμάς» Και αποκαλούσαν τον Παύλο "Δία" τον δε Βαρνάβα "Ερμή". Κατά ορισμένους ερευνητές, πιθανώς ομιλούσαν μια ελληνική διάλεκτο. Επίσης στη Λυκαονία έχουν βρεθεί ελληνικές επιγραφές[1]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]