Λοκρική διάλεκτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λοκρική διάλεκτος
ΤαξινόμησηΙνδοευρωπαϊκές
Linguist listgrc-loc

Η Λοκρική διάλεκτος είναι διάλεκτος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, η οποία ομιλούνταν από τους Λοκρούς στη Λοκρίδα της κεντρική Ελλάδας. Ανήκει στις βορειοδυτικές διαλέκτους της δωρικής και μπορεί να διαιρεθεί σε δύο κλάδους με βάση τις δύο λοκρικές φυλές που τη μιλούσαν, τους Οζολούς και τους Οπούντιους Λοκρούς.

Οζολοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δοτική πληθυντικού του τρίτου προσώπου η κλίση στο -οις αντί -σι , είναι ένα χαρακτηριστικό, π.χ. πάντοις — πᾶσι, μειόνοις — μείοσι.

Το επίθετο διπλειός αντί διπλοῦς διπλούς Η αφομοίωση του κ στην πρόθεση ἐκ με το πρώτο σύμφωνο της επόμενης λέξης, π.χ. ἐλ λιμένος e (ιβ) ΛΙΜΕΝΟΣ — ἐκ λιμένος ΛΙΜΕΝΟΣ.

Η πρόθεση κατά + γενική αντί αιτιατική, π.χ. καθ'ὧν — καθ'ἅ.

Οπουντίοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Δοτική πληθυντικού του τρίτου κλίση στο -εσσι αντί -οις , είναι ένα Αιολικό χαρακτηριστικό που βρέθηκε στη φωκική διάλεκτο, π.χ. Κεφαλλάνεσσι, χρημάτεσσι.