Λασά (βιβλική τοποθεσία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι τοποθεσίες που αναφέρονται στη Γένεση 10.19 ως όρια των Χαναναίων

Η τοποθεσία Λασά ή αναφερόμενη και Δασά, είναι βιβλική τοποθεσία η οποία αναφέρεται μόνο μια φορά, στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο της Γενέσεως, 10.19, ως όριο της επικράτειας των Χαναναίων.[1]

Το κείμενο στο οποίο αναφέρεται φαίνεται η γενεαλογία του Χαναάν, τέταρτου γιου του Χαμ (γιου του Νώε), από τον οποίο προήλθαν οι Χαναναίοι[2]. Εκεί αναφέρεται:

«και έγιναν τα όρια των Χαναναίων από την Σιδώνα μέχρι τα Γέραρα και τη Γάζα και έως τα Σόδομα και τα Γόμορα, την Αδαμά και Σεβωείμ έως τη Λασα»:

«Χαναὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Σιδῶνα πρωτότοκον αὐτοῦ καὶ τὸν Χετταῖον καὶ τὸν Ἰεβουσαῖον καὶ τὸν Ἀμορραῖον καὶ τὸν Γεργεσαῖον καὶ τὸν Εὐαῖον καὶ τὸν Ἀρουκαῖον καὶ τὸν Ἀσενναῖον καὶ τὸν Ἀράδιον καὶ τὸν Σαμαραῖον καὶ τὸν Ἀμαθί. καὶ μετὰ τοῦτο διεσπάρησαν αἱ φυλαὶ τῶν Χαναναίων, καὶ ἐγένοντο τὰ ὅρια τῶν Χαναναίων ἀπὸ Σιδῶνος ἕως ἐλθεῖν εἰς Γεραρα καὶ Γάζαν ἕως ἐλθεῖν Σοδομων καὶ Γομορρας Αδαμα καὶ Σεβωιμ ἕως Λασα»

(η τελευταία πρόταση αποτελεί το εδάφιο 10.19)

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αλεξανδρινός Κώδικας, Γένεσις 10 19, το τμήμα που αναφέρει τις λέξεις «ΕΩΣ ΔΑΣΑ» (ή «ΕΩΣ ΛΑΣΑ»)

Η εβραϊκή λέξη לָשַׁע [3] αποδίδεται στα ελληνική Λασά[4][5] ή Δασά[6][7], ενώ με λατινικούς χαρακτήρες αποδίδεται ως Lasha[8] ή Lesa[9]

Με το όνομα «Δασά» καταγράφεται στον Αλεξανδρινό και στον Βατικανό κώδικα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, ενώ με το όνομα «Λασά» σε άλλες εκδόσεις (στην Αλεξανδρινή έκδοση όπως τυπώθηκε από τον John Ernest Grabe, την οποία συνέχισαν ο Breitinger[10] και στη συνέχεια ο Reineccius, στο κείμενο της Κομπλουτενσιανής Πολύγλωσσης έκδοσης του 1517 και σε διάφορα χειρόγραφα). [11]

Εκτιμήσεις για την τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη σειρά με την οποία αναφέρονται τα ονόματα, θεωρείται ότι η γενική θέση της Λασάς είναι στη νότια-ανατολική Παλαιστίνη. Αν και δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία, η άποψη του Ιερώνυμου και άλλων συγγραφέων είναι ότι η Λασά είναι η Καλλιρρόη, μια γνωστή περιοχή για τα θερμά νερά της στην ανατολική όχθη της Νεκράς Θάλασσας. Στην άποψη αυτή συνηγορεί και η πληροφορία του Γκεσένιου (Justus Gesenius) (Thes. σελ. 764) ότι το όνομα Λασά σημαίνει «ρωγμή», κάτι που ταιριάζει ιδιαίτερα στο φαράγγι κοντά στο Ουαντί Ζερκά-Μαΐν από το οποίο τα ύδατα της Καλλιρόης οδηγούνται στην Νεκρά Θάλασσα[1] Την ίδια άποψη με τον Ιερώνυμο έχουν και εβραϊκές πηγές εξήγησης των γραφών, όπως η Γένεσις Ραμπάχ (Genesis Rabba) (μέρος της Μιδράς)[12], η Σιφρέ στο Δευτερονόμιο[13] και η Μεγκιλλάχ του Ιερεμία (Jeremiah Megillah)[14], όπως αναφέρεται και στα σχόλια του C.T.R. Hayward σε βιβλίο με το κείμενο του Ιερωνύμου «Ερωτήσεις στη Γένεση» (Quaestiones hebraicae in Genesim)[15] και η Τάργκουμ της Ιερουσαλήμ (Targum Yerushalmi)[16].

Μια εναλλακτική άποψη έχει δοθεί από τον Welhausen, ο οποίος αλλάζοντας τη σειρά των γραμμάτων της Λασά προτείνει ως τοποθεσία της την πόλη Λαχίς (Tel Lachish)[17].

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Smith, William (1863). A Dictionary of the Bible (στα Αγγλικά). 2 (Kabzeel - Red-heifer). Boston: Little, Brown and Company. σελ. 65. 
  2. Γένεσις,, Κεφάλαιον ι', ιθ' (10.19), Βικιθήκη
  3. Το κεφάλαιο 10 του βιβλίου της Γενέσεως στα αγγλικά και τα εβραϊκά, Ινστιτούτο Mamre
  4. «Γένεση 10:1-32 | Η Αγία Γραφή στο Διαδίκτυο | Μετάφραση Νέου Κόσμου». JW.ORG. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2016. 
  5.  Septuaginta Id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes edidit Alfred Rahlfs Editio altera quam recognovit et emendavit Robert Hanhart, 2006, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart
  6. Η Παλαιά Γραφή κατά τους Εβδομήκοντα, σελ. 17, τόμος 1, Vetus Testametum Ex versione Septuaginta Interpretum Secundum Exemplar Vaticanum Romae Editum, Accedit Potior Varietas Codicis Alexandrini, Tomus I, Oxonii E Typographeo Academico, 1848
  7. Γένεσις, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανακτήθηκε στις 22/5/2016
  8. King_James Bible, Genesis, κεφάλαιο 10
  9. Biblia Sacra Vulgata (Stuttgartensia), Genesis
  10. Vetus testamentum ex versione septuaginta interpretum olim emendatum ac suppletum a Joanne Ernesto Grabe nunc locupletatum edidit Joannes Jacobus V Breitingerus. Joannes Heidegger. 1730. σελ. 16. 
  11. Landschreiber, Karl Wilhelm (1856). Quellen zu Text und Noten der Septuaginta-Uebersetzung in Band i. (Band ii. Abtheilung i) der Polyglottenbibel von R. Stier und K.G.W. σελ. 2. . Αναγράφεται: AB:Δασά ΑΒ (Λασά A2FX) - οι συντομογραφίες Α, Β, Α2, F, X βρίσκονται στη σελίδα που προηγείται του κειμένου με τις συντομογραφίες
  12. Midrash Rabbah, Rabbi, Dr. H. Freedman, and Maurice Simon, in Ten volumes, the Soncino Press, London, Second Impression, First edition 1939, Second Impression 1951, Third impression 1961, σελ. 299 (Gen. Rab. 37:6)
  13. Sifre Det. 6 (Σιφρέ στο Δευτερονόμιο)
  14. jer. Meg. 1 (Jeremiah Megillah)
  15. Jerome, Saint (29 Ιουνίου 1995). Saint Jerome's Hebrew Questions on Genesis (στα Αγγλικά). Clarendon Press. ISBN 9780191585203. 
  16. Cook, Frederic Charles (1875). The Holy Bible According to the Authorized Version (A.D. 1611): With an Explanatory & Critical Commentary & a Revision of the Translation, by Bishops & Other Clergy of the Anglican Church (στα Αγγλικά). Scribner, Armstrong & Company. σελ. 92. 
  17. Dvorjetski, Estee (22 Ιουνίου 2007). Leisure, Pleasure and Healing: Spa Culture and Medicine in Ancient Eastern Mediterranean (στα Αγγλικά). BRILL. σελ. 170. ISBN 9789047420514.