Λαοδίκη Δ΄ της Συρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Λαοδίκη Δ' της Συρίας)


Λαοδίκη Δ' της Συρίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Λαοδίκη (Αρχαία Ελληνικά)
ΓέννησηΔεκαετία του 200 π.Χ.
Αυτοκρατορία των Σελευκιδών
Θάνατος2ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑυτοκρατορία των Σελευκιδών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑντίοχος Δ' Επιφανής
Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ
Αντίοχος (γιος Αντίοχου Γ΄)
ΤέκναΛαοδίκη Ε' της Συρίας
Δημήτριος Α' Σωτήρ
Αντίοχος Ε' Ευπάτωρ
Λαοδίκη ΣΤ΄ της Συρίας
Νύσσα του Πόντου
Αλέξανδρος Α' Βάλας
Αντίοχος (γιος Σέλευκου Δ΄)
ΓονείςΑντίοχος Γ' ο Μέγας και Λαοδίκη Γ' της Συρίας
ΑδέλφιαΑντίοχος Δ' Επιφανής
Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ
Κλεοπάτρα Α΄ της Αιγύπτου
Αντίοχος (γιος Αντίοχου Γ΄)
Αντιοχίς της Καππαδοκίας
ΟικογένειαΔυναστεία των Σελευκιδών

Η Λαοδίκη ήταν μια βασίλισσα της Συρίας κατά την ελληνιστική περίοδο. Ήταν κόρη του ηγεμόνα των Σελευκιδών, Αντίοχου Γ' του Μέγα και της Λαοδίκης Γ'. Νυμφεύθηκε τρεις φορές, με όλους της τους συζύγους να αποτελούν αδέλφια της από τους ίδιους γονείς, και ηγεμόνες των Σελευκιδών. Ήταν επίσης η μητέρα τριών μελλοντικών βασιλέων της αυτοκρατορίας.


Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 196 π.Χ. τον αδελφό της Αντίοχο, όταν ο τελευταίος αναγορεύτηκε Διάδοχος του θρόνου των Σελευκιδών. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη, τη Νύσσα, η οποία στα χρόνια της βασιλείας του Αντίοχου Δ', παντρεύτηκε τον βασιλιά του Πόντου, Φαρνάκη. Ο Αντίοχος ωστόσο άφησε την τελευταία του πνοή το 193 π.Χ. και τότε η Λαοδίκη έγινε πρωθιέρεια της (θεοποιημένης από το κράτος) μητέρας της, Λαοδίκης Γ'.

Το 187 π.Χ. πέθανε ο πατέρας της και στην εξουσία τον διαδέχτηκε ο γιος του και αδελφός της Λαοδίκης, Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ. Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με την αδελφή του και μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: τον Αντίοχο, τον Δημήτριο, που αργότερα βασίλεψε με την επωνυμία Δημήτριος Α' Σωτήρ, καθώς και μία κόρη, τη Λαοδίκη Ε'. Η τελευταία το 178 π.Χ. έγινε βασίλισσα της Μακεδονίας, στο πλευρό του τελευταίου βασιλιά της, του Περσέα.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Σέλευκος καταφέρνει να πείσει τους Ρωμαίους να απελευθερώσουν τον μικρότερο αδελφό του, Αντίοχο Δ', που κρατείτο όμηρος, υπό τον όρο να στείλει στη Ρώμη τον γιο και διάδοχό του, τον Δημήτριο. Το 175 π.Χ., υπουργός του ο Ηλιόδωρος θανάτωσε τον Σέλευκο. Με τον Δημήτριο να βρίσκεται ακόμη στη Ρώμη, τη βασίλισσα Λαοδίκη παντρεύτηκε κατά πάσα πιθανότητα ο αδελφός του Σέλευκου, που τον διαδέχτηκε ως Αντίοχος Δ' Επιφανής. Πριν συμβεί αυτό, ο θρόνος πέρασε για λίγο στα χέρια του μικρού της γιου, του Αντίοχου, που δολοφονήθηκε το 170 π.Χ.


Χρονολόγιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος (π.Χ.) Γεγονός
Γέννηση της Λαοδίκης Δ' , κόρης του Αντίοχου Γ' του Μέγα και της Λαοδίκης Γ'.
196 π.Χ. Η Λαοδίκη παντρεύεται τον αδελφό της Αντίοχο, όταν ο τελευταίος αναγορεύτηκε Διάδοχος του θρόνου των Σελευκιδών.
193 π.Χ. Θάνατος του Αντίοχου και αναγόρευση της Λαοδίκης σε πρωθιέρεια της μητέρας της.
187 π.Χ. Θάνατος του Αντίοχου Γ' του Μέγα. Τον διαδέχεται ο γιος του και αδελφός της Λαοδίκης, Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ. Οι δύο τους παντρεύονται.
178 π.Χ. Βασιλικός γάμος ανάμεσα στη Λαοδίκη Ε' και τον τελευταίο βασιλιά της Μακεδονίας, τον Περσέα. Ο Δημήτριος αποστέλλεται στη Ρώμη με την ιδιότητα του ομήρου.
175 π.Χ. Ο Σέλευκος Δ' δολοφονείται από τον Ηλιόδωρο. Διάδοχός του ορίζεται ο μικρός Αντίοχος, που δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει. Ο Αντίοχος Δ' γίνεται αντιβασιλιάς.
172/171 π.Χ. Η Νύσσα, παντρεύεται τον βασιλιά του Πόντου, τον Φαρνάκη Α'.
170 π.Χ. Ο νεαρός βασιλιάς Αντίοχος δολοφονείται. Στον θρόνο ανεβαίνει επίσημα ο Αντίοχος Δ', τρίτος σύζυγος της Λαοδίκης.
164 π.Χ. Θάνατος του Αντίοχου Δ'. Τον διαδέχεται ο γιος του από τη Λαοδίκη, Αντίοχος Ε' Ευπάτωρ.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε Επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]