Λίμνη Πολυφύτου
Συντεταγμένες: 40°12′47″N 21°56′49″E / 40.213°N 21.947°E
| Λίμνη Πολυφύτου | |
|---|---|
 Η λίμνη Πολυφύτου | |
| Χώρες |  Ελλάδα |
| Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Κοζάνης |
| Γεωγραφικό Μήκος | 21.58 |
| Γεωγραφικό Πλάτος | 40.13 |
| Ημερομηνία Κατασκευής | 1973 |
| Μέγιστο Μήκος | 29,480 Χιλιόμετρα |
| Μέγιστο Πλάτος | 4,150 Χιλιόμετρα |
| Έκταση | 57 τετραγωνικών χιλιομέτρων |
| Μέγιστο Βάθος | 46 Μέτρα |
| Ύψος Επιφάνειας | 293 Μέτρα |
Η λίμνη Πολυφύτου είναι τεχνητή λίμνη του ποταμού Αλιάκμονα, στο νομό Κοζάνης. Σχηματίστηκε το 1973, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος (Πολυφύτου) στον ποταμό και καλύπτει έκταση 73 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η λίμνη αποτελεί ιδιοκτησία της ΔΕΗ, έχει παραχωρηθεί όμως στους γύρω κατοίκους προς αλιευτική και οικοτουριστική εκμετάλλευση. Διασχίζεται από την Υψηλή Γέφυρα Σερβίων και τη μικρότερη Γέφυρα Ρυμνίου. Η μεγαλύτερη έκταση της τεχνητής λίμνης (περίπου 70%) βρίσκεται στην επικράτεια του Δήμου Σερβίων.
Στα νερά της λίμνης έχουν καταγραφεί 17 είδη ψαριών του γλυκού, ενώ στο Δέλτα του ποταμού Αλιάκμονα απαντώνται και πολλά ευρύαλα είδη. Η περιοχή του ταμιευτήρα Αλιάκμονα είναι σημαντικός βιότοπος για τα αρπακτικά πουλιά, διότι τους προμηθεύει τροφή, φώλιασμα και καταφύγιο. Η περιοχή χρησιμοποιείται επιπλέον και από μεταναστευτικά είδη σαν χειμερινό καταφύγιο. Αναφέρονται επίσης αρκετά είδη ερπετοπανίδας, ενώ σε ότι αφορά την πανίδα των θηλαστικών στη λίμνη και γύρω απ’ αυτήν, έχουν αναφερθεί 10 διαφορετικά είδη θηλαστικών.[1]
Καλύπτει επιφάνεια 57 τ.χλμ. (κατακλυζόμενη) και δέχεται κυρίως τα νερά του ποταμού Αλιάκμονα και μερικών χειμάρρων από λεκάνη απορροής συνολικής έκτασης 5.630 τ.χλμ. Οι μεταβολές στάθμης των νερών είναι της τάξης των 15μ. Η ταχεία ανανέωση του νερού της λίμνης της δίνει τη δυνατότητα γρήγορης απομάκρυνσης των ρυπογόνων φορτίων, με αποτέλεσμα η λίμνη να διατηρεί τη "μεσοτροφική" της κατάσταση. Προσφέρεται, λοιπόν, για μια σειρά δραστηριοτήτων: ιχθυοπαραγωγικές διαδικασίες (ψάρεμα και ιχθυοκαλλιέργεια), αθλητικές δραστηριότητες (κωπηλασία), αναψυχή κ.α.. Καλύπτει επίσης τις ανάγκες άρδευσης των καλλιεργήσιμων εδαφών της περιοχής. Περί τις 60 οικογένειες ζούνε από την αλιεία στη λίμνη· μέρος της ψαριάς εξάγεται στην Ευρώπη.
Σε πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκαν υπερβάσεις ως προς τη συγκέντρωση μολύβδου, ενώ η κατάσταση της λίμνης χαρακτηρίστηκε "μέτρια".[2]
Στις όχθες της λίμνης, κοντά στο χωριό Ροδίτης, βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Οσίου Βαραδάτου, κτισμένος από Μικρασιάτες πρόσφυγες οι οποίοι σε ανάμνηση του ναού του αγίου στα Κουβούκλια Προύσας έκτισαν ομώνυμο ναό στη νέα τους πατρίδα. Στο ίδιο σημείο επίσης βρίσκεται μνημείο θανόντων κατά τη Μικρασιατική καταστροφή με την επιγραφή: «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΕΝ Μ. ΑΣΙΑ Κ ΠΟΝΤΩ ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Περίληψη υγροτόπων, ΔΕΗ» [1]
- ↑ Εφημερίδα «Τα Νέα», Οι λίμνες πνίγονται στα τοξικά [2] Αρχειοθετήθηκε 2009-07-01 στο Wayback Machine.
| |||||||||||||||||