Λίμνη Ήρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λίμνη Ήρι
Από έναν ψηλό κοντινό βράχο Λέμινγκτον,Οντάριο
ΕισροήΠοταμός Ντιτρόιτ
ΕκροήΝιαγάρας
Λεκάνη Απορροής30.140 τετραγωνικά μίλια
Χώρες ΛεκάνηςΚαναδάς, ΗΠΑ
Μέγιστο Μήκος241 μίλια (388 χλμ.)
Μέγιστο Πλάτος57 μιλίων (92 χλμ.)
Έκταση9.940 τετραγωνικά μίλια (25.745 km ²)
Μέσο Βάθος62 πόδια (19 m)
Μέγιστο Βάθος210 πόδια (64 μ.)
Όγκος Νερού2.900 κυβικά μίλια (12.100 km ³)
Όχθη850 μίλια
Ύψος Επιφάνειας571μίλια
Νησιά24+
ΠόλειςΜπάφαλο (Νέα Υόρκη), Ήρι (Πενσιλβάνια); Τολέντο (Οχάιο), Πορτ Στάνλεϊ (Οντάριο), Μονρόε (Μίσιγκαν) και Κλίβελαντ (Οχάιο)

Η λίμνη Ήρι βρίσκεται στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, μεταξύ των ΗΠΑ και του Καναδά. Μαζί και με άλλες μεγάλες λίμνες (Σουπήριορ, Μίσιγκαν, Χιούρον και Οντάριο) περιέχουν το 50% του γλυκού νερού του πλανήτη. Στην αρχή το περιβάλλον τους ήταν άγριο, αλλά αργότερα συγκέντρωσαν γύρω τους μεγάλο πληθυσμό, από την στιγμή που έφτασαν οι Ευρωπαίοι στην Αμερική. Τα ανθρώπινα έργα περιόρισαν τα μεγάλα δάση, ενώ στην περιοχή δημιουργήθηκαν διάφορες πόλεις.

Γύρω στο 1815, το μεγαλύτερο πρόβλημα της περιοχής ήταν οι μεταφορές των προϊόντων. Τότε δεν υπήρχαν οι σημερινοί δρόμοι και οι γνωστές άμαξες και έτσι χρειάζονταν πολλές εβδομάδες για να μεταφέρουν τα φορτία τους έως τα λιμάνια του Ατλαντικού από όπου έφευγαν για την Ευρώπη. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να ανοίξουν ένα μεγάλο κανάλι από την λίμνη Ήρι ως τον ποταμό Χάντσον ώστε να μεταφέρουν πιο εύκολα και γρήγορα τα προϊόντα τους.

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λίμνη Ήρι (42,2 ° Β, 81.2 ° W) έχει μέσο υψόμετρο 571 πόδια (174 μ.) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχει έκταση 9.940 τετραγωνικά μίλια (25.745 τ.χλμ.), με μήκος 241 μίλια (388 χλμ.) και το πλάτος 57 μιλίων (92 χλμ.) στην ευρύτερη μεριά της.

Είναι η ρηχότερη των Μεγάλων Λιμνών της Βορείου Αμερικής , με μέσο βάθος 62 πόδια (19 μ.) και με μέγιστο βάθος 210 πόδια (64 μ.). Για λόγους σύγκρισης, η Λίμνη Σουπίριορ έχει μέσο βάθος 483 πόδια (147 μ.) , όγκο 2.900 κυβικά μίλια (12.100 κ.χλμ.) και οι ακτογραμμές της φτάνουν τα 2726 μίλια (4385 χλμ.). Επειδή είναι η ρηχότερη, είναι επίσης και η θερμότερη των Μεγάλων Λιμνών της Βορείου Αμερικής.

Η Ήρι τροφοδοτείται κυρίως από το ποταμό Ντιτρόιτ (από τη λίμνη Χιούρον και την λίμνη Σαιντ Κλαιρ) και διοχετεύεται μέσω του ποταμού Νιαγάρα και των καταρρακτών Νιαγάρα στη λίμνη Οντάριο. Πλοήγηση κατάντη παρέχεται από το κανάλι Γουέλαντ (Welland Canal), τμήματος της θαλασσίας οδού του Αγίου Λαυρεντίου. Άλλοι σημαντικοί ποταμοί που με την εκβολή τους συμβάλλουν στη λίμνη Ήρι είναι το ‘Μεγάλο Ποτάμι’ (Grand River), ο ποταμός Χιούρον , ο ποταμός Μάουμι, ο ποταμός Σαντάσκι και ο ποταμός Κουγιαχόγκα (Cuyahoga).

Το Εθνικό Πάρκο Point Pelee, το νοτιότερο σημείο του Καναδά, βρίσκεται σε μια χερσόνησο στη λίμνη. Πολλά νησιά απαντώνται στο δυτικό άκρο της λίμνης. Αυτά ανήκουν στο Οχάιο εκτός από το νησί Pelee και 8 γειτονικά νησιά, τα οποία ανήκουν στο Οντάριο. Οι πόλεις του Μπαφφαλο (Ν. Υόρκη), Ήρι (Πενσιλβάνια), Τολέντο (Οχάιο), Πορτ Στάνλεϊ (Οντάριο), Μονρόε (Μίσιγκαν) και Κλήβελαντ (Οχάιο) βρίσκονται στις όχθες της λίμνης Ήρι.

Η λεκάνη απορροής καλύπτει 30.140 τετραγωνικά μίλια (78.000 τ.χλμ.).

Υδρολογία της λίμνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη Ήρι έχει χρόνο κατακράτησης 2,6 χρόνια, τον συντομότερο όλων των Μεγάλων Λιμνών.

Στην λίμνη Ήρι το επίπεδο του νερού κυμαίνεται ανάλογα με τις εποχές όπως και στις υπόλοιπες Μεγάλες Λίμνες. Τα χαμηλότερα επίπεδα είναι τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, και τα υψηλότερα τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο. Το μέσο ετήσιο επίπεδο ποικίλλει ανάλογα με τις μακροχρόνιες καθιζήσεις. Βραχυπρόθεσμες αλλαγές στο επίπεδο της στάθμης του νερού προκαλούνται συχνά από κυματαναπάλσεις όταν είναι ιδιαίτερα υψηλοί οι νοτιοδυτικοί άνεμοι σε όλο το μήκος της λίμνης κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Οι κυματαναπάλσεις οδηγούν μεγάλο μέρος του νερού να συσσωρευτεί στο ανατολικό άκρο της λίμνης. Λόγω των κυματαναπάλσεων μπορεί να προκληθούν σοβαρές βλάβες στην ξηρά. Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας το Νοέμβριο του 2003, η στάθμη του νερού στο Μπάφαλο αυξήθηκε κατά 7 πόδια (2,1 μ.), με κύματα ύψους 10-15 ποδιών (3-4,5 m) για την αύξηση των 22. Εν τω μεταξύ, στη δυτική άκρη της λίμνης, στο Τολέδο, είχε επέλθει ανάλογη πτώση της στάθμης των υδάτων.

Επίπεδα νερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικά Υψηλότερα Επίπεδα Νερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη παρουσιάζει διακυμάνσεις από μήνα σε μήνα με τα υψηλότερα επίπεδα στην λίμνη τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Η κανονική αναμενόμενη υψηλή στάθμη είναι 2,00 πόδια (0,61 μ.) πάνω από το δεδομένο (569,2 ft ή 173,5 μέτρα). Το καλοκαίρι του 1986, η λίμνη Ήρι έφθασε στο υψηλότερο επίπεδό της κατά 5,08 πόδια (1,55 μ.) πάνω από το δεδομένο. Η υψηλή στάθμη του νερού διήρκεσε από το 1986 (Απρίλιος) έως τον Ιανουάριο του 1987. Τα επίπεδα διακυμάνθηκαν από 4,33 πόδια (1,32 μ.) με 5,08 πόδια (1,55 μ.) πάνω από το δεδομένο.

Ιστορικά Χαμηλότερα Επίπεδα Νερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη Ήρι παρουσιάζει χαμηλότερα επίπεδα νερού το χειμώνα. Η αναμενόμενη χαμηλότερη στάθμη είναι 1,50 μέτρα (0,46 μ.) πάνω από το δεδομένο (569,2 ft ή 173,5 μέτρα). Το χειμώνα του 1934, η λίμνη Ήρι έφθασε στο χαμηλότερο επίπεδό της σε 1,50 πόδια (0,46 μ.) κάτω από το δεδομένο. Τα χαμηλά αυτά επίπεδα της στάθμης του νερού διήρκεσαν από τον Ιούλιο του 1934 έως τον Ιούνιο του 1935. Κατά τη διάρκεια αυτών των 11 μηνών η στάθμη των υδάτων κυμαίνονταν από 1,50 πόδια (0,46 μ.) με την δεδομένη στάθμη.

Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραχώδεις ακτές κοντά στην Πενσυλβάνια.

Η λίμνη Ήρι στην παρούσα μορφή της έχει ηλικία μικρότερη των 4.000 ετών. Πριν από αυτό, η περιοχή στην οποία βρίσκεται η λίμνη τώρα έχει περάσει από πολλά και πολύπλοκα στάδια . Πάνω από δύο εκατομμύρια χρόνια πριν, μια μεγάλη πεδινή λεκάνη σχηματίζονταν στο σημείο στο οποίο βρίσκεται η λίμνη, ως αποτέλεσμα της ροής ενός ποταμού από τα ανατολικά ο οποίος υπήρχε πολύ πιο πριν από την Εποχή των Παγετώνων (Πλειστόκαινο). Αυτό το αρχαίο σύστημα ‘αποχέτευσης’ καταστράφηκε από το πρώτο μεγάλο παγετώνα στην περιοχή, ενώ την ίδια στιγμή η εμβάθυνση και η διεύρυνση της πεδιάδας επέτρεψε στο νερό να εγκατασταθεί και να σχηματίσει την λίμνη. Οι παγετώνες είχαν τη δυνατότητα να χαράξουν μεγαλύτερες εκτάσεις στην ανατολική πλευρά της πεδιάδας, επειδή η βάση τους είναι κατασκευασμένη από σχιστόλιθο, υλικό πολύ πιο μαλακό από τους ανθρακικούς βράχους της δυτικής πλευράς. Έτσι, η ανατολική πλευρά της σύγχρονης λίμνης είναι πολύ βαθύτερη από το δυτικό τμήμα της το οποίο έχει μέσο όρο μόνο 25 μέτρα βάθος. Η λίμνη Ήρι είναι η ρηχότερη των Μεγάλων Λιμνών, διότι ο πάγος ήταν τόσο λεπτός ώστε υπήρχε έλλειψη δύναμης που απαιτούνταν για την διάβρωση των εδαφών της πεδιάδας.

Επειδή κάθε μία από τις λίμνες είχε διαφορετική ποσότητα όγκου νερού, οι ακτογραμμές τους βρίσκονται σε διαφορετικά υψόμετρα. Η τελευταία από αυτές τις λίμνες που σχηματίσθηκε, η λίμνη Γουώρεν (Warren), δημιουργήθηκε μεταξύ 13.000 και 12.000 χρόνων πριν. Ήταν βαθύτερη από την υπάρχουσα λίμνη Ήρι, έτσι οι ακτογραμμές της βρίσκονταν περίπου οκτώ μίλια προς το εσωτερικό της σύγχρονης. Οι ακτές των λιμνών αυτών άφησαν πίσω υψηλές κορυφογραμμές άμμου οι οποίες χρησιμοποιούνταν ως μονοπάτια από τους Ινδιάνους και αργότερα, από τους πιονιέρους. Αυτά τα μονοπάτια έγιναν δρόμοι (Αυτοκινητόδρομος 30 δυτικά της Ντέλφος (Delphos) και Αυτοκινητόδρομος 20 του Νόρκγουοκ δυτικά και ανατολικά του Κλήβελαντ). Μπορεί κανείς να δει ακόμη μερικούς από αυτούς τους αρχαίους αμμόλοφους που σχηματίζονται στο Oak Openings Region στο Οχάιο.

Περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καιρικές συνθήκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη Ήρι, όπως και οι άλλες μεγάλες λίμνες, τον χειμώνα δημιουργεί το φαινόμενο "lake effect snow", αποτέλεσμα των ψυχρών ανέμων που περνούν πάνω από τα ζεστά νερά, καθιστώντας το Μπάφαλο, τη Νέα Υόρκη και την Ήρι της Πενσιλβάνια την ενδέκατη και δέκατη Τρίτη, αντίστοιχα, πιο χιονισμένη περιοχή σε ολόκληρες της Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με δεδομένα που συλλέγονται από το Κέντρο Συλλογής Δεδομένων της εθνικής κλιματολογικής υπηρεσίας. Όντας η ρηχότερη των Μεγάλων Λιμνών, είναι το πιο πιθανό να παγώσει και συχνά το κάνει.

Η λίμνη είναι επίσης υπεύθυνη για μικροκλίματα που είναι σημαντικά για τη γεωργία. Κατά μήκος της βόρειας ακτής της υπάρχει μία από τις πλουσιότερες περιοχές του Καναδά φρούτων και κηπευτικών, καθώς και κατά μήκος της νοτιοανατολικής ακτής του Οχάιο, της Πενσυλβάνια, και της Νέας Υόρκης που υπάρχει μια σημαντική καλλιέργεια σταφυλιού.

Η ποιότητα του νερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη Ήρι μολύνθηκε σοβαρά στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ποιότητα του νερού υποβαθμίστηκε λόγω των αυξανόμενων επιπέδων των θρεπτικών συστατικών φωσφόρου τόσο το νερό όσο και στα ιζήματα του πυθμένα της λίμνης. Τα επακόλουθα υψηλά επίπεδα αζώτου στο νερό προκάλεσαν ευτροφισμό, ο οποίος δημιούργησε φύκη. Οι μάζες των φυκιών και τα νεκρά ψάρια λόγω των μολυσμένων νερών κατέστρεφαν την ακτή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά ένα άρθρο το 1969 στο περιοδικό Time για μια πυρκαγιά στον ποταμό Cuyahoga , παρακίνησε τους υπεύθυνους και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών να περάσουν γρήγορα μία νέα τροπολογία το 1972. Το 1972 η Great Lakes Water Quality Agreement (Η Συμφωνία Για Την Καθαρότητα Των Μεγάλων Λιμνών) μεταξύ των κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, μείωσε σημαντικά την απορροή του φωσφόρου στη λίμνη. Η λίμνη έχει γίνει αρκετά καθαρή ώστε να επιτρέψει το φως του ήλιου να διεισδύσει στο νερό και να επιτρέψει επίσης την παραγωγή φυκιών και ζιζανίων της θάλασσας. Η εκκαθάριση του νερού επίσης εν μέρει οφείλεται στην καθιέρωση και την ταχεία εξάπλωση των μυδιών "ζέβρα", καθένα από τα οποία μπορεί να φιλτράρει μέχρι και ένα λίτρο (1L) νερό την ημέρα. Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος Ηνωμένων Πολιτειών μελετά αυτή τη στιγμή αυτό το κυκλικό φαινόμενο.

Η Λίμνη Ήρι αποτελεί ένα από τα κυριότερα σημεία αναφοράς όσον αφορά στην εμπορική ναυτιλία του γλυκού νερού. Η εμπορική αλιεία είναι ο στόχος των κριτικών που θα ήθελαν να δουν την λίμνη, που την διαχειρίζεται προς αποκλειστικό όφελος της η ερασιτεχνική αλιεία και διάφοροι κλάδοι της αλιείας, να εξυπηρετεί την αθλητική αλιεία.

Οι εμπορικές εκφορτώσεις κυριαρχούνται από την κίτρινη Πέρκα και το Walleye, με σημαντικές ποσότητες μαρίδας και λευκού λαβρακιού. Στόχος των ψαράδων είναι ο λευκόφθαλμος (Walleye) και η κίτρινη πέρκα. Μια ποικιλία από άλλα είδη αλιεύονται σε μικρότερες ποσότητες από ερασιτέχνες αλιείς.

Η Διαχείριση της αλιείας διακατέχεται από την κοινή συναίνεση όλων των φορέων διαχείρισης που ενδιαφέρονται για την πηγή (οι Πολιτείες της Νέας Υόρκης, της Πενσιλβάνια, του Οχάιο ,του Μίσιγκαν και της επαρχίας του Οντάριο), υπό την εποπτεία της Υπηρεσίας Αλιείας "Great Lakes Fishery Commission", η οποία καθοδηγεί την συνολική αλιεία από προγράμματα αξιολόγησης και πολύπλοκα συστήματα μαθηματικών μοντέλων. Η Επιτροπή εξακολουθεί να είναι η πηγή σημαντικών αντεγκλήσεων, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους αλιείς καθώς και τις ομάδες αλιευτικών αποστολών με ιστορική αντιπάθεια προς την εμπορική αλιεία. Αυτή η σύγκρουση είναι πολύπλοκη, χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960, με τις ΗΠΑ στον τομέα της διαχείρισης της αλιείας που οδήγησε στην εξάλειψη της εμπορικής αλιείας στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ . Η διαδικασία ξεκίνησε στο Μίσιγκαν, και η εξέλιξή της είναι καλά τεκμηριωμένη στη Szylvian (2004), χρησιμοποιώντας τη λίμνη Μίσιγκαν ως αντικείμενο μελέτης. Τα βασικά ζητήματα είναι καθολικά, όπου ο αθλητισμός και η εμπορική αλιεία συνυπάρχουν, αλλά φαίνεται ότι αυτές οι συγκρούσεις είναι πολιτικές και όχι επιστημονικές. Αυτές οι συγκρούσεις γενικότερα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό από κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα, δεν βασίζονται στην επιστήμη της οικολογίας.

Γεωργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για τη γεωργία στις περιοχές που συνορεύουν με το Οντάριο, Οχάιο, Μίσιγκαν, Πενσιλβάνια και Νέα Υόρκη. Η λεκάνη απορροής έχει καταστήσει το έδαφος να βρίσκεται σε καλή αλλά και γονιμοποιήσιμη γεωργική κατάσταση. Η Βόρεια ακτή του Οχάιο αναφέρεται ευρέως και ως η πρωτεύουσα των φυτωρίων.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]