Λέων Μικρός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: Sky map 10h 00m 00s, +35° 00′ 00″

Λέων Μικρός
Λέων Μικρός
πατήστε για μεγαλύτερη εικόνα
Συντομογραφία LMi
Λατινικό όνομα Leo Minor
Γενική Leonis Minoris
Έκταση 232,0 τετ. μοίρες (0,562 %)
Κατάταξη 64ος
Αριθμός άστρων
(μέγεθος ≤ 6,5)
37
Πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ
90°N - 48°S

Ο Μικρός Λέων (λατινικά: Leo Minor, συντομογραφία: LMi) είναι αστερισμός που σημειώθηκε για πρώτη φορά το 1690, στο Firmamentum Sobiescianum του Εβέλιου και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με τους αστερισμούς Μεγάλη Άρκτο, Λύγκα και Λέοντα. Βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα, ορατός ολόκληρος τις ανοιξιάτικες νύχτες, μέχρι τα τέλη Ιουλίου.

Ονομασίες και ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εβέλιος, που τον σχημάτισε με βάση 18 αστέρες από τον Λέοντα και τη μεγάλη Άρκτο, ονόμασε τον Μικρό Λέοντα έτσι επειδή, όπως είπε, «είχε την ίδια φύση» με αυτούς τους γειτονικούς αστερισμούς. Ο Πτολεμαίος περιελάμβανε μερικούς αστέρες από εδώ στους «αμορφώτους» του Λέοντος («αμόρφωτοι» ονομάζονταν οι αστέρες που δεν συμμετείχαν στην κατασκευή της μορφής που απεικόνιζε ένας αστερισμός). Ο Γερμανός αστρονόμος Christian Ludwig Ideler (1766-1846) υπέθετε ότι οι αστέρες του σημερινού Μικρού Λέοντος ήταν η Al Thiba wa-Auladuha (= η Γαζέλα με το μικρό της) των Αράβων, αλλά ο Lach υπεστήριξε πως ήταν Al Haud (= η λιμνούλα) μέσα στην οποία ήταν η γαζέλα. Αργότερα, ο Βρετανός αστρονόμος Richard Anthony Proctor (1834-1888) μετέβαλε αυθαιρέτως την ονομασία του αστερισμού σε Leaena (= Λέαινα), μια μετονομασία που βέβαια δεν επεκράτησε.

Ο Ζωδιακός της Δενδερά στην Αίγυπτο έχει στη θέση αυτή του ουρανού τον ζωδιακό Καρκίνο, μάλλον από παρανόηση, καθώς αρκετοί βλέπουν στους αστέρες του Μικρού Λέοντος μαζί με άλλους από τα πόδια της Μεγάλης Άρκτου ένα καλά σχηματισμένο σκαραβαίο, την αιγυπτιακή απεικόνιση του αστερισμού του Καρκίνου. Η ευρύτερη περιοχή του ουρανού ήταν αφιερωμένη στον θεό Πτα των Αιγυπτίων.

Οι Κινέζοι διέκριναν δύο συναστρώσεις εδώ, το Nuy Ping (= το Εσωτερικό Παραπέτασμα) και τον Seaou Wei. Αλλά συμπεριελάμβαναν επίσης τους δύο Λέοντες στον δικό τους μεγάλο «Δράκοντα» και σε ακόμα ένα ουράνιο σχήμα, το «Αυτοκρατορικό άρμα».

Ο Αργκελάντερ απέδιδε στον Μικρό Λέοντα 21 αστέρες ορατούς με γυμνό μάτι, ενώ ο Heis 40. Μόνο ο β Μικρού Λέοντος έχει όνομα με γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου (ονομασία κατά Bayer).

Οι φωτεινότεροι αστέρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο 46 Μικρού Λέοντος είναι και ο φωτεινότερος του αστερισμού, με φαινόμενο μέγεθος 3,83 και φασματικό τύπο K0 III. Ο Εβέλιος τον χαρακτήρισε με το επίθετο Praecipua (= ο πρωτεύων), που ο Τζιουζέπε Πιάτσι το εισήγαγε ως κύριο όνομα στον «Κατάλογο του Παλέρμο».
  • Ο β Μικρού Λέοντος έχει φαινόμενο μέγεθος 4,21 και φασματικό τύπο G9 III.
  • Ο 21 Μικρού Λέοντος έχει φαιν.μέγεθος 4,48 και φασματικό τύπο A7 V.
  • Ο 10 Μικρού Λέοντος έχει φαιν.μέγεθος 4,55 και φασματικό τύπο G8 III.

Αξιοσημείωτα στον αστερισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επειδή βρίσκεται σε μία κατεύθυνση μακριά από τον γαλαξιακό ισημερινό (γαλαξιακό επίπεδο), ο Μικρός Λέων είναι φτωχός σε σώματα του δικού μας Γαλαξία. Μόνο μερικοί μακρινοί γαλαξίες διακρίνονται, ανάμεσα στους οποίους φωτεινότερος είναι ο NGC 3344 (φαινόμενο μέγεθος 9,9). Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αμυδροί συγκρουόμενοι γαλαξίες Arp 107.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]