Κωνσταντίνος Ζάππας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κωνσταντίνος Ζάππας
Προσωπογραφία του Κωνσταντίνου Ζάππα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Κωνσταντίνος Ζάππας (Ελληνικά)
Γέννηση1814
Λάμποβο
Θάνατος1892
Μαντ-λα-Ζολί
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Βλάχικη γλώσσα
Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπιχειρηματίας
ευεργέτης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κωνσταντίνος Χρήστου Ζάππας[1] (Κάτω Λάμποβο Τεπελενίου, 1814 – Μαντ-λα-Ζολί, Γαλλία, 1892) ήταν διαπρεπής Έλληνας επιχειρηματίας, φιλάνθρωπος και εθνικός ευεργέτης. Μαζί με τον ξάδελφό του Ευάγγελο Ζάππα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1814[1][2] στο Κάτω Λάμποβο Τεπελενίου της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εντός της ιστορικής περιοχής της Βόρειας Ηπείρου. Μετά τον θάνατο του Ευάγγελου Ζάππα, διαχειρίστηκε την περιουσία του ξαδέλφου του και ορίστηκε επικαρπωτής της «Επιτροπής των Ολυμπίων», της επιτροπής δηλαδή που είχε σκοπό την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Ανδριάντας του Κ. Ζάππα

Το 1881 αγόρασε μεγάλα τσιφλίκια στη Θεσσαλία, μερίμνησε για την ανέγερση (1874-1888) του καλλιμάρμαρου Ζαππείου Μεγάρου στην Αθήνα. Με επιδοτήσεις από την προσωπική περιουσία του κτίστηκε το πρότυπο Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως με πρώτη διευθύντρια την Καλλιόπη Κεχαγιά, που καταγόταν από την Προύσα και ήταν πρωτοπόρος εκπαιδευτικός και φεμινίστρια του 19ου αιώνα.[3][4].

Ακόμη με χορηγία του ανεγέρθηκαν πολλά άλλα εκπαιδευτήρια σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις της Ηπείρου και της Θράκης και συστήθηκαν υποτροφίες για τη μετεκπαίδευση σπουδαστών στις γεωργικές σχολές της Δυτικής Ευρώπης.

Πέθανε το 1892 στην πόλη Μαντ (Mantes-la-Jolie) της Γαλλίας. Ανδριάντας του έχει ανεγερθεί στην Αθήνα μπροστά από το Ζάππειο Μέγαρο.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1985
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα, τομ. 25, σελ. 363.