Κωνσταντίνος Ασώπιος
| Κωνσταντίνος Ασώπιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Ασώπιος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1785 Γραμμένο Ιωαννίνων |
| Θάνατος | 19 Νοεμβρίου 1872 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ιταλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου λόγιος ιατρός |
| Εργοδότης | Ιόνιος Ακαδημία (από 1824) Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1843–1866) |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ειρηναίος Ασώπιος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | κοσμήτορας (1843–1844, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) κοσμήτορας (1856–1857, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) κοσμήτορας (1861–1862, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Ασώπιος (1785 - 1872) ήταν Έλληνας λόγιος και καθηγητής πανεπιστημίου του 19ου αιώνα από την Ήπειρο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ασώπιος γεννήθηκε στο Γραμμένο Ιωαννίνων το 1785.[1] Ήταν παιδί φτωχής οικογένειας της περιοχής και αρχικά έφερε το επώνυμο Ντσόλμπας ή Ράδος.[2] Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ακολούθησε την μητέρα του στα Ιωάννινα, όταν εκείνη βρήκε εργασία στην οικία της οικογένειας Μελά.[2] Χάρη στις επιδόσεις του στα γράμματα κατέστη υπότροφος του Ζώη Καπλάνη, ενώ αργότερα έλαβε από τον σχολάρχη του, Αθανάσιο Ψαλίδα, το επίθετο «Ασώπιος», το οποίο και υιοθέτησε.[3]
Παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν ως ιδιωτικός διδάσκαλος και με το χρηματικό ποσό που συγκέντρωσε, μετέβη -μαζί με τον Χριστόφορο Φιλητά- στην Ιταλία (Νάπολη) για να σπουδάσει ιατρική, όμως ένα πρόβλημα υγείας τον ανάγκασε να μεταβεί το 1813 στην Κέρκυρα προς θεραπεία.[4] Μετά την ανάρρωσή του, επέστρεψε στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Βενετία, όπου δραστηριοποιήθηκε ως μεταφραστής και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη, όπου -με προτροπή του αντιπροέδρου της παροικίας Ιακώβου Ρώτα- χρημάτισε για μια πενταετία διδάσκαλος στην Ελληνική Σχολή της πόλης.[4] Χάρη στην συνάντησή του με τον φιλέλληνα Φρέντερικ Νορθ (λόρδο του Γκίλφορντ), τον οποίο γνώριζε από τα Ιωάννινα, σπούδασε με έξοδα εκείνου στα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν, του Βερολίνου και του Παρισιού, ώστε να αναλάβει καθηγητής της Ιονίου Ακαδημίας, που ο Άγγλος ευγενής σκόπευε να ιδρύσει, όπως και συνέβη το 1824.[5]
Μετά τον θάνατο του Γκίλφορντ το 1827 και την παρακμή της Ιονίου Ακαδημίας που ακολούθησε, ο Ασώπιος αποδέχτηκε τις προτάσεις του ελληνικού κράτους και κατέλαβε θέση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,[6] ενώ διετέλεσε τρεις φορές πρύτανης (1843-1844, 1856-1857, 1861-1862)[7]. Αποσύρθηκε το 1866, εξαιτίας του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε από παλαιά, και απεβίωσε μερικά χρόνια αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου του 1872. Στην κηδεία του παρευρέθηκε πλήθος κόσμου.[8]
Εκτός από τα Σούτσεια, στην εργογραφία του περιλαμβάνεται ένα συντακτικό και μια γραμματολογία, καθώς και εισαγωγή στον Πίνδαρο.[1]
Ήταν νυμφευμένος με την Ελένη Ασημακοπούλου, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Τεργέστη. Τέκνα του ήταν ο Ειρηναίος και η Ευρυδίκη.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Ασώπιος, Κωνσταντίνος». www.ygeiaonline.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 225.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 225 - 226.
- ↑ 4,0 4,1 Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 226.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 226 - 227.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 236.
- ↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 25. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 06-10-2016.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 241 - 242.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1874), σελ. 235 - 236.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γούδα, Αναστασίου Ν. (1874). Βίοι Παράλληλοι των επί της Αναγεννήσεως της Ελλάδος Διαπρεψάντων Ανδρών, τ. Β΄. Αθήνησι: Τύποις Χ. Ν. Φιλαδελφέως.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|