Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας
Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας 中国共产党 | |
|---|---|
 | |
| Γενικός Γραμματέας | Σι Τσινπίνγκ |
| Μόνιμη Επιτροπή | Σι Τσινπίνγκ Λι Τσιάνγκ Ζάο Λέγκι Γουάνγκ Χούνινγκ Τσάι Τσι Ντινγκ Σουεξιάνγκ Λι Σι |
| Ίδρυση | 1 Ιουλίου 1921 |
| Έδρα | Πεκίνο, Λ.Δ. Κίνας |
| Εφημερίδα | 人民日报 |
| Ένοπλη πτέρυγα | Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός |
| Μέλη (2014) | 86,7 εκ.[1] |
| Ιδεολογία | Κομμουνισμός[2][3] Μαρξισμός-Λενινισμός[4] Σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά[5] Εθνικισμός[6][7] |
| Πολιτικό φάσμα | Ακροαριστερά |
| Διεθνής προσχώρηση | Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων |
| Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο | 2,157 / 2,987
|
| Σημαία κόμματος | |
 | |
| Ιστότοπος | |
| cpc.people.com.cn | |
| Πολιτικό σύστημα Λ.Δ. Κίνας Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας ή Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ, απλοποιημένα κινεζικά: 中国 共产党, παραδοσιακά κινεζικά: 中國 共產黨, χανιού πινγίν: zhōngguó gòngchǎndǎng) είναι το ιδρυτικό και κυβερνών κόμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. To ΚΚΚ είναι το μόνo κυβερνών κόμμα της Κίνας, αν και συνυπάρχει μαζί με άλλα 8 νόμιμα κόμματα που απαρτίζουν το Ενωμένο Μέτωπο. Ιδρύθηκε το 1921 από τους Τσεν Ντουξιού και Λι Νταζάο. Το κόμμα επεκτάθηκε γρήγορα, και από το 1949 το ΚΚΚ εκδίωξε το Κουομιντάνγκ (KMT) από την ηπειρωτική χώρα έπειτα από 10ετή εμφύλιο πόλεμο, φτάνοντας έτσι στη δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[8] To ΚΚΚ είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα στον κόσμο, με 86.700.000 μέλη το 2014.[1]
To ΚΚΚ[9] είναι οργανωμένο στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, μιας αρχής που σχεδιάστηκε από το ρώσο μαρξιστή θεωρητικό Βλαντιμίρ Λένιν, που συνεπάγεται τη δημοκρατική και ανοικτή συζήτηση σχετικά με την πολιτική, για την ενότητα στην προάσπιση προσυμφωνημένων πολιτικών. Το ανώτατο όργανο του ΚΚΚ είναι η Εθνική Συνέλευση, η οποία συνέρχεται κάθε πέμπτο έτος. Όταν τη Εθνική Συνέλευση δε βρίσκεται σε σύνοδο, η Κεντρική Επιτροπή είναι το ανώτατο όργανο, αλλά δεδομένου ότι συνεδριάζει κανονικά μόνο μία φορά το χρόνο, τα περισσότερα καθήκοντα και αρμοδιότητες του ανατίθενται στο Πολιτικό Γραφείο και τη Μόνιμη Επιτροπή. Ο ηγέτης του κόμματος κατέχει τις θέσεις του Γενικού Γραμματέα (υπεύθυνος για τα πολιτικά καθήκοντα στο κόμμα), Πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής (αρμόδιος για τις στρατιωτικές υποθέσεις) και Πρόεδρος του κράτους (σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπική θέση). Με αυτές τις θέσεις ο αρχηγός του κόμματος αποτελεί υψίστης σημασίας ηγέτης της χώρας. Ο σημερινός αρχηγός του κόμματος είναι ο Σι Τσινπίνγκ, ο οποίος εκλέχθηκε στο 18ο Εθνικό Συνέδριο (που πραγματοποιήθηκε το 2012).[10]
To ΚΚΚ εξακολουθεί να είναι προσηλωμένο στην κομμουνιστική νοοτροπία. Σύμφωνα με το σύνταγμα του κόμματος τo ΚΚΚ εμμένει στο μαρξισμό-λενινισμό, το Μάο Τσε Τουνγκ, το σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά, τη θεωρία Ντενγκ Ξιαοπίνγκ,[11] τις Τρεις Αντιπροσωπείες και την Επιστημονική Προοπτική Ανάπτυξης. Η επίσημη εξήγηση για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της Κίνας είναι ότι η χώρα βρίσκεται στο αρχικό στάδιο του σοσιαλισμού, ένα αναπτυξιακό στάδιο παρόμοιο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Η σχεδιασμένη οικονομία συστάθηκε βάσει του Μάο Τσε Τουνγκ και αντικαταστάθηκε από τη σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, το σημερινό οικονομικό σύστημα, με το σκεπτικό ότι «η Πρακτική είναι το μοναδικό Κριτήριο για την Αλήθεια» (δηλαδή η σχεδιασμένη οικονομία κρίθηκε αναποτελεσματική).
Από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης το 1989-1990 και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, τo ΚΚΚ έχει δώσει έμφαση στις σχέσεις του με τα κυβερνώντα κόμματα των υπόλοιπων σοσιαλιστικών κρατών. Ενώ τo ΚΚΚ διατηρεί σχέσεις με μη κυβερνώντα κομμουνιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο, ήδη από τη δεκαετία του 1980 καθιέρωσε σχέσεις με αρκετά μη κομμουνιστικά κόμματα, κυρίως με τα κυβερνώντα κόμματα κρατών του ενός κόμματος (ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους), κυρίαρχα κόμματα σε δημοκρατικά συστήματα (ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους), και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «China's Communist Party Reports First New Member Drop in Decade». Bloomberg Businessweek. Bloomberg L.P. 30 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013.
- ↑ Kane, Thomas (2001). «China's Foundations: Guiding Principles of Chinese Foreign Policy». Comparative Strategy 20: 45–55. doi:. «leaders see maintaining their distinct political ideology as being integral to maintaining their distinct political identity. Although "socialism with Chinese characteristics" may have evolved into something quite different from the communism Mao envisioned».
- ↑ Hsiung, James (1970). Ideology & Practice: The Evolution of Chinese Communism
.
- ↑ «Ideological and theoretical basis of CPC». 10 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «Infographic: The Thought on Socialism with Chinese Characteristics for a New Era». Xinhuanet.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Zheng, Wang (2012). Never Forget National Humiliation: Historical Memory in Chinese Politics and Foreign Relations. σελ. 119. ISBN 9780231148917. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Nationalism in China». Council on Foreign Relations. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2019.
- ↑ Leung 1992, σελ. 96.
- ↑ tovima.gr
- ↑ «Xi Jinping - First Secretary of the Secretariat of the Communist Party, People's Republic of China». Forbes. 18 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ Deng, Xiaoping (30 Ιουνίου 1984). «Building a Socialism with a specifically Chinese character». People's Daily. Central Committee of the Communist Party of China. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Shambaugh 2008, σελίδες 86–92.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|