Κομητεία της Πορτογαλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κομητεία της Πορτογαλίας
Condado de Portugal
Τμήμα των Βασιλείων των Αστουρίων, της Γαλικίας και της Λεόν

 

 

 

868 – 1143
Σημαία Έμβλημα
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}}
Η κομητεία της Πορτογαλίας γύρω στο 1070
Πρωτεύουσα Μπράγκα (περ. 1093-1143)
Γλώσσες Γαλικιανά-Πορτογαλικά, Λατινικά
Θρησκεία Ρωμαιοκαθολικισμός
Πολίτευμα Μοναρχία
Κόμης της Πορτογαλίας
 -  (868–873) Βίμαρα Πέρες (πρώτος)
 -  (1112–1143) Αλφόνσος Ενρίκες (τελευταίος)
Ιστορία
 -  Ίδρυση 868
 -  Κατάλυση 1143
Σήμερα Πορτογαλία Πορτογαλία
 Ισπανία

Ο όρος Κομητεία της Πορτογαλίας (πορτογαλικά: Condado de Portugal) ανταποκρίνεται σε μια μεσαιωνική περιοχή, η οποία ταυτίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της με τη σημερινή βόρεια Πορτογαλία.[1] Η ύπαρξή της χωρίζεται σε δύο περιόδους: η πρώτη από το 868 ως το 1071 και η δεύτερη από το 1096 ως το 1139.[2] Η Κομητεία της Πορτογαλίας αποτελούσε τμήμα του Βασιλείου των Αστουρίων και μετέπειτα του Βασιλείου της Γαλικίας και της Λεόν.[3][4]

Πρώτη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ίδρυση της Κομητείας της Πορτογαλίας χρονολογείται από την επανάκτηση του Πορτουκάλε (Πόρτο) από τον Βίμαρα Πέρες το 868.[5][6] Ο Πέρες ονομάστηκε Κόμης και απέκτησε τον έλεγχο των περιοχών ανάμεσα στους ποταμούς Λίμια και Ντούρο από τον Αλφόνσο Γ΄ των Αστουρίων.[5] Μερικές δεκαετίες αργότερα, ο Ερμενεχίλντο Γκουτιέρρες κατάκτησε από τους Μουσουλμάνους περιοχές στα νότια του ποταμού Ντούρο, οι οποίες μετέπειτα σχημάτισαν την Κομητεία της Κοΐμπρα.[7] Η Κομητεία της Κοΐμπρα έπαψε να υφίσταται ως πολιτική οντότητα στις αρχές του 11ου αιώνα, όταν ενσωματώθηκε στην Κομητεία της Πορτογαλίας.[8]

Ο Κόμης της Πορτογαλίας Ερρίκος.

Οι ηγέτες αυτής της πρώτης περιόδου της Κομητείας της Πορτογαλίας έφθασαν στο αποκορύφωμα της δύναμής τους κατά τα τέλη του 10ου αιώνα, όταν ο Κόμης Γκονζάλο Μενέντες και ο γιος του Μενέντο Γκονζάλες χρησιμοποίησαν τον τίτλο του μεγάλου δούκα (dux magnus).[9] Στα τέλη της δεκαετίας του 960 τα εδάφη του Γκονζάλο δέχτηκαν επιθέσεις από τους Βίκινγκς.[8][10]

Όταν ο Νούνο Β΄ Μέντες προσπάθησε να αποσχιστεί από τη Γαλικία με την ανακήρυξή του ως Βασιλιάς της Πορτογαλίας, θα γνωρίσει βαριά ήττα από τον Βασιλιά Γκαρσία Β΄, το 1071.[11] Μετά τη νίκη του ο Γκαρσία θα μετονομαστεί σε Βασιλιάς της Γαλικίας και της Πορτογαλίας, ωστόσο η Κομητεία της Πορτογαλίας έπαψε να υπάρχει.[8][11]

Δεύτερη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1096 ο Βασιλιάς Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και της Καστίλλης ανασύστησε την Κομητεία της Πορτογαλίας, την οποία παραχώρησε στον Ερρίκο της Βουργουνδίας. Ο Ερρίκος επέλεξε την Μπράγκα για έδρα της Κομητείας, ενώ η έκταση των εδαφών της περιλάμβανε περιοχές ανάμεσα στους ποταμούς Μίνιο και Τάγο.[8]

Ο Ερρίκος συνέχισε την επανάκτηση εδαφών της δυτικής Ιβηρικής χερσονήσου και επέκτεινε τις κτήσεις της κομητείας του. Όταν, εκμεταλλευόμενος εσωτερικές διαμάχες του Βασιλείου του Λεόν θα διακηρύξει την ανεξαρτησία της Κομητείας της Πορτογαλίας, κάτι που οδήγησε σε σύγκρουση και ήττα του από τον Βασιλιά Αλφόνσο ΣΤ'. Μετά τον θάνατο του Ερρίκου το 1112, η σύζυγος του, Θηρεσία, ανέλαβε έπειτα τα ηνία της κομητείας για λογαριασμό του ανήλικου γιου της και συνέχισε τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για ανεξαρτησία. Ο γιος της, Αλφόνσος Ενρίκες, ανέλαβε την ηγεσία το 1128, μετά από μάχη με τα στρατεύματα της μητέρας του, την οποία μάλιστα εξόρισε σε μοναστήρι. Ο Αλφόνσος συνέχισε τις εκστρατείες επανάκτησης εδαφών από τους Μουσουλμάνους και μετά τη μάχη του Ουρίκε (1139) θα ανακηρυχθεί από τον στρατό του Βασιλιάς της Πορτογαλίας. Το 1143 ο Αλφόνσος Ζ΄του Λεόν και της Καστίλλης αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Πορτογαλίας με τη συνθήκη της Θαμόρας.[8][11]

Κόμηδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη περίοδος[2]
Δεύτερη περίοδος[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]