Κινέζοι Χαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κινέζοι Χαν
Χαν
漢族/汉族
漢人/汉人
Συνολικός πληθυσμός
Περίπου 1.3 δισεκατομμύριο[1]
Κίνα1.260 δισεκατομμύρια[2]
Ταϊβάν22.575.365
Ταϊλάνδη9.392.792[3]
Μαλαισία6.650.000[4]
Ηνωμένες Πολιτείες3.794.673[5]
Ινδονησία2.832.510[6]
Σιγκαπούρη2.547.300[7]
Μιανμάρ1.637.540[8]
Καναδάς1.469.195[9]
Φιλιππίνες1.350.000[10]
Περού1.300.000[11]
Αυστραλία1.213.903[12]
Βιετνάμ823.071[13]
Ιαπωνία730.890[14]
Ηνωμένο Βασίλειο433.150[15]
Νότια Αφρική350.000[16]
Ιταλία333.986[17]
Ρωσία998.000[11]
Γαλλία600.000–700.000[11]
Γερμανία212.000[18]
Νότια Κορέα210.000[19]
Καμπότζη210.000[20]
Ισπανία171.508[21]
Ινδία189.470[11]
Λάος185.765[11]
Βραζιλία151.649[11]
Ολλανδία144.928[11]
Παναμάς135.000[22][23]
Νέα Ζηλανδία96.000[24]
Μεξικό70.000[25]
Φινλανδία23.500
state19.170[26]
Δημοκρατία της Ιρλανδίας11.218[27]
Γλώσσες
Κινέζικα
Θρησκεία
Μη θρησκευόμενοι, Κινεζική παραδοσιακή θρησκεία (συμπεριλαμβανομένου του Ταοϊσμού, προγονικής λατρείας, Κομφουκιανισμού κ.α.), Βουδισμός Μαχαγιάνα, Χριστιανισμός και άλλες πίστεις.[28]
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Σινοθιβετικοί λαοί

Ορισμένες πηγές αναφέρονται στους Κινέζους Χαν άμεσα ως "Κινέζους" ή τους ομαδοποιούν με άλλους σινοθιβετικούς λαούς.

Οι Κινέζοι Χαν[29][30][31][32][33][34][35] (Κινέζικα: 漢人, πινγίν: Hànrén, κυριολεκτικά "Χαν",[36] ή 漢族, Hànzú, κυριολεκτικά "εθνότητα Χαν"[37] ή "εθνική ομάδα Χαν"[38]) ή απλώς Χαν[34][35], είναι ανατολική ασιατική εθνοτική ομάδα και έθνος[39][40][41] και η κυρίαρχη εθνότητα της Κίνας, αποτελώντας το 92% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Αποτελούν επίσης την κυρίαρχη εθνότητα της Ταϊβάν (95% του πληθυσμού)[42][43], και της Σιγκαπούρης (76% του πληθυσμού)[44]. Επίσης, αποτελούν το 23% του πληθυσμού της Μαλαισίας, και περίπου το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού[45][46]. Οι Κινέζοι Χαν είναι η μεγαλύτερη εθνότητα στον κόσμο με πάνω από 1,3 δις μέλη. Στο Χονγκ Κονγκ και το Μακάου, δύο ειδικές διοικητικές περιοχές της Κίνας, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Κινέζοι αλλά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για τους Χαν[47][48][49].

Το όνομα Χαν προέρχεται από τη δυναστεία Χαν της Κίνας, που διαδέχθηκε τη σημαντική αλλά μικρής διάρκειας δυναστεία Τσιν. Η περίοδος της δυναστείας Χαν θεωρείται ως η πρώτη "Χρυσή Εποχή" της περιόδου της Αυτοκρατορικής Κίνας, λόγω της προβολής ισχύος και επιρροής της σε ένα μεγάλο τμήμα της Ασίας. Ως αποτέλεσμα της δόξας της δυναστείας τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στα εξωτερικά ζητήματα, πολλοί Κινέζοι ξεκίνησαν να προσδιορίζουν τους εαυτούς τους ως Χαν, μια ονομασία που συνεχίζεται έως σήμερα. Παρομοίως, η κινεζική γλώσσα από τότε έφτασε να ονομάζεται γλώσσα Χαν.

Ο ιδρυτής της δυναστείας Χαν, αυτοκράτορας Λιόου Μπανγκ, αρχικώς είχε αναγνωριστεί ως βασιλιάς της περιοχής Χαντζόνγκ μετά την ανατροπή της δυναστείας Τσιν, ένας τίτλος που αργότερα συντμήθηκε στο "Ο Βασιλιάς των Χαν". Το όνομα Χαντζόνγκ με τη σειρά του προήρχετο από τον ποταμό Χαν, που ρέει ανάμεσα στις πεδιάδες της περιοχής. Ο ποταμός Χαν με τη σειρά του όφειλε το όνομά του σε εκφράσεις όπως Τιενχάν (δηλ. "ο Ουράνιος Ποταμός"), Γινχάν (δηλ. "ο Ασημένιος Ποταμός"), Σινγκχάν (δηλ. "Ο Ποταμός Αστέρι") ή Γιουνχάν (δηλ. "Ο Ποταμός Σύννεφο"), όλες τους παλαές κινεζικές ποιητικές ονομασίες για τον Γαλαξία μας.

Πριν από την περίοδο της δυναστείας Χαν, οι αρχαίοι Κινέζοι λόγιοι χρησιμοποιούσαν στα κείμενά τους τον όρο Χουασιά, ήτοι οι "Μεγαλοπρεπείς Σια", προκειμένου να περιγράψουν την κυρίως Κίνα ως μια περιοχή θαυμαστής ευημερίας και πολιτισμού, ενώ οι απλοί Κινέζοι αναφέροντο ως "Χουά" ή "Σια" (μονοσύλλαβη λέξη η Σια). Οι παραπάνω όροι συνέβαλαν στην ανάπτυξη του όρου Χουαρέν (δηλ. "οι άνθρωποι Χουά"), ενός όρου που χρησιμοποιείται συχνά σήμερα από τους Κινέζους εκτός της χώρας για να προσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα-προέλευση, καθώς και στην ανάπτυξη ενός φιλολογικού ονόματος για την Κίνα, του ονόματος Τζονγκχουά (δηλ. "οι κεντρικοί Χουά").

Προϊστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προϊστορία της εθνότητας των Χαν είναι στενά περιπεπλεγμένη τόσο με τα γραπτά αρχεία όσο και με τη μυθολογία. Οι Κινέζοι Χαν έλκουν την καταγωγή τους από μια συνομοσπονδία γεωργικών φυλών της Νεολιθικής/πρώιμης Eποχής του Xαλκού, οι οποίες ζούσαν κατά μήκος του λεκανοπεδίου Γκουαντζόνγκ και του λεκανοπεδίου του Κίτρινου ποταμού στη σημερινή βόρεια Κίνα.

Συγγραφείς της περιόδου των δυναστειών των Δυτικών Τζόου και Χαν ανάγουν την αρχαία καταγωγή των Κινέζων Χαν σε πληροφορίες βασισμένες σε υλικό θρύλων και μύθων της περιόδου της δυναστείας Σανγκ, ενώ ο διάσημος Κινέζος ιστορικός Σιμά Τσιεν τοποθετεί τη βασιλεία του "Κίτρινου Αυτοκράτορα" (Χουάνγκ Ντι), του μυθικού ηγέτη της συνομοσπονδίας φυλών Γιοουσιόνγκ, στην αρχή της κινεζικής ιστορίας. Ο "Κίτρινος Αυτοκράτορας" παραδοσιακά θεωρείται ότι ενσωμάτωσε στις δυνάμεις του τις δυνάμεις της γειτονικής συνομοσπονδίας φυλών Σεννόνγκ, μετά την ήττα του αρχηγού της δεύτερης, "Αυτοκράτορα-Φλόγα" (Γιεν Ντι) στη μάχη της Μπαντσιουέν (Banquan). Η νεοδημιουργηθείσα από τη συγχώνευση συνομοσπονδία φυλών Γιενχουάνγκ, νίκησε τον εχθρό από τα ανατολικά, ήτοι τη φυλή Τσιγιόου από τη συνομοσπονδία φυλών Τζιουλί, στη μάχη στην περιοχή Τζουολού, και επέβαλαν την πολιτιστική τους κυριαρχία στην περιοχή των Κεντρικών Πεδιάδων. Μέχρι σήμερα, οι Κινέζοι Χαν αναφέρονται στους εαυτούς τους ως απογόνους των Γιεν και Χουάνγκ (δηλ. των δυνάμεων των αυτοκρατόρων Γιεν Ντι και Χουάνγκ Ντι από τις οποίες προέκυψε η συνομοσπονδία φυλών Γιενχουάνγκ).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1.24 δισεκατομμύρια (92% του συνολικού πληθυσμού) στην ΛΔΚ (CIA Factbook Αρχειοθετήθηκε 2017-12-11 στο Wayback Machine. 2014 est.), about 22 million in Taiwan, and an estimated 50 million Overseas Chinese
  2. CIA Factbook Αρχειοθετήθηκε 2016-10-13 στο Wayback Machine.: "Han Chinese 91.6%" out of a reported population of 1,379 billion (July 2017 est.)
  3. Barbara A. Peru (2009), Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania, Facts on File, p. 794, (ISBN 1438119135)
  4. «Department of Statistics Malaysia Official Portal». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2016. 
  5. «Race Reporting for the Asian Population by Selected Categories: 2010 more information». United States Census Bureau. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2014. 
  6. Kewarganegaraan, Suku Bangsa, Agama dan Bahasa Sehari-hari Penduduk Indonesia Hasil Sensus Penduduk 2010. Badan Pusat Statistik. 2011. ISBN 9789790644175. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2017. 
  7. «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2015. 
  8. «The World Factbook». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2016. 
  9. Asia Pacific Foundation of Canada. «Population by Ethnic Origin by Province». Asia Pacific Foundation of Canada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2016. 
  10. «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2016. 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 «The Ranking of Ethnic Chinese Population». Overseas Compatriot Affairs Commission, R.O.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2016. 
  12. 2016 Census QuickStats Αρχειοθετήθηκε 2018-10-30 στο Wayback Machine., Australian Bureau of Statistics
  13. «General Statistics Office Of Vietnam». 13 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2010. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  14. «平成29年度末在留外国人確定値» (PDF) (στα Japanese). Ministry of Justice. 13 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2018. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link) [χρειάζεται καλύτερη πηγή]
  15. «2011 Census: Ethnic group, local authorities in the United Kingdom». Office for National Statistics. 11 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2015. 
  16. Park, Yoon Jung (2009). Recent Chinese Migrations to South Africa – New Intersections of Race, Class and Ethnicity (PDF). Representation, Expression and Identity. Interdisciplinary Perspectives. ISBN 978-1-904710-81-3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2010. 
  17. «CITTADINI NON COMUNITARI: PRESENZA, NUOVI INGRESSI E ACQUISIZIONI DI CITTADINANZA : Anni 2015–2016» (PDF). Istat.it. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2017. 
  18. «BiB – Bundesinstitut für Bevölkerungsforschung – Pressemitteilungen – Zuwanderung aus außereuropäischen Ländern fast verdoppelt». Bib-demografiie.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2017. 
  19. Of the 710,000 Chinese nationals living in Korea in 2016, 500,000 are ethnic Koreans «Foreign national population in Korea up more than 40% in 5 yrs». Maeil Business News Korea. 8 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  20. «Chinese living in Kingdom more than doubles since '17». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018. 
  21. «Cifras de Población a 1 de enero de 2016 : Estadística de Migraciones 2015 : Adquisiciones de Nacionalidad Española de Residentes 2015» (PDF). Ine.es. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2017. 
  22. [1] Αρχειοθετήθηκε December 4, 2008, στο Wayback Machine.
  23. «Little China in Belgrade». BBC News. 2001-02-12. http://news.bbc.co.uk/2/hi/world/monitoring/media_reports/1166678.stm. Ανακτήθηκε στις 2010-05-04. 
  24. «Han Chinese, Cantonese in New Zealand». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018. 
  25. «Chinese-Mexicans celebrate repatriation to Mexico». The San Diego Union-Tribune. 23 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2017. 
  26. «X Censo Nacional de Población y VI de Vivienda 2011, Características Sociales y Demográficas» (PDF). National Institute of Statistics and Census of Costa Rica. Ιουλίου 2012. σελ. 61. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2016. Cuadro 23. Costa Rica: Población total por autoidentificación étnica-racial, según provincia, zona y sexo. Chino(a) 9,170 
  27. [2] Αρχειοθετήθηκε October 16, 2012, στο Wayback Machine.
  28. 2010 Chinese Spiritual Life Survey conducted by Dr. Yang Fenggang, Purdue University's Center on Religion and Chinese Society. Statistics published in: Katharina Wenzel-Teuber, David Strait. People's Republic of China: Religions and Churches Statistical Overview 2011 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. Religions & Christianity in Today's China, Vol. II, 2012, No. 3, pp. 29–54, ISSN 2192-9289.
  29. Hsu, Cho-yun (2012). China: A Religious State. Columbia University Press (δημοσιεύτηκε 19 Ιουνίου 2012). σελ. 126. ISBN 978-0231159203. 
  30. Yang, Miaoyan (2017). Learning to Be Tibetan: The Construction of Ethnic Identity at Minzu. Lexington Books (δημοσιεύτηκε 17 Μαρτίου 2017). σελ. 7. ISBN 978-1498544634. 
  31. Who are the Chinese people? (Κινέζικα). Huayuqiao.org. Retrieved on 2013-04-26.
  32. Li, Xiaobing (2012). China at War: An Encyclopedia. Pentagon Press (δημοσιεύτηκε 30 Ιουνίου 2012). σελ. 155. ISBN 978-8182746114. 
  33. Fairbank, John K. (1983). The Cambridge History of China Volume 12: Republican China, 1912–1949, Part 1. Cambridge University Press. ISBN 9781139054799. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2016. 
  34. 34,0 34,1 Wen και άλλοι. (2004). «Genetic evidence supports demic diffusion of Han culture». Nature 431: 302–305. doi:10.1038/nature02878. PMID 15372031. http://www.nature.com/nature/journal/v431/n7006/abs/nature02878.html. 
  35. 35,0 35,1 Stix, Gary (2008). "Traces of a Distant Past" Scientific American, July: 56-63.
  36. Kim, Hodong (2004). Holy War in China: The Muslim Rebellion and State in Chinese Central Asia, 1864–1877. Stanford University Press. σελ. 320. ISBN 0804773645. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2016. 
  37. Xiaobing Li, Patrick Fuliang Shan (2015). Ethnic China: Identity, Assimilation, and Resistance. Lexington Books. σελ. 69. ISBN 9781498507295. CS1 maint: Uses authors parameter (link)
  38. Rawski, Evelyn S. (1998). The Last Emperors: A Social History of Qing Imperial Institutions. Stanford University Press. σελ. 2. ISBN 9780520926790. 
  39. Wang, Yuchen; Lu Dongsheng; Chung Yeun-Jun; Xu Shuhua (2018). «Genetic structure, divergence and admixture of Han Chinese, Japanese and Korean populations». Hereditas 155: 19. doi:10.1186/s41065-018-0057-5. PMID 29636655. PMC 5889524. https://link.springer.com/content/pdf/10.1186%2Fs41065-018-0057-5.pdf. 
  40. Chiang Charleston (2017). «Map of Genetic Variation in Han Chinese» (PDF). σελ. 10. bioRxiv 162982Ελεύθερα προσβάσιμο. 
  41. Wang, Yuchen; Lu, Dongsheng; Chung, Yeun-Jun; Xu, Shuhua (2018). «Genetic structure, divergence and admixture of Han Chinese, Japanese and Korean populations». Hereditas 155: 19. April 6, 2018. doi:10.1186/s41065-018-0057-5. PMID 29636655. PMC 5889524. https://link.springer.com/article/10.1186/s41065-018-0057-5. 
  42. 中華民國國情簡介 [ROC Vital Information]. Executive Yuan (στα Κινεζικά). 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2016. 臺灣住民以漢人為最大族群,約占總人口97% 
  43. Executive Yuan, R.O.C. (2014). The Republic of China Yearbook 2014 (PDF). σελ. 36. ISBN 9789860423020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2016. 
  44. «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2016. 
  45. Zhang, Feng; Su, Bing; Zhang, Ya-ping; Jin, Li (February 22, 2007). «Genetic Studies of Human Diversity in East Asia». PMC (Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences). 
  46. Zhao, Yong-Bin; Zhang, Ye; Zhang, Quan-Chao; Li, Hong-Jie; Cui, Ying-Qiu; Xu, Zhi; Jin, Li; Zhou, Hui και άλλοι. (2015). «Ancient DNA Reveals That the Genetic Structure of the Northern Han Chinese Was Shaped Prior to three-thousand Years Ago». PLoS ONE 10 (5): 1–2. doi:10.1371/journal.pone.0125676. http://journals.plos.org/plosone/article/file?id=10.1371/journal.pone.0125676&type=printable. 
  47. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2018. 
  48. Census and Statistics Department. «Population and Vital Events: Table 139 Population by ethnicity 2001 and 2006». Hong Kong Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2009. [απέτυχε η επαλήθευση]
  49. Global Results of By-Census 2006. Statistics and Census Service (DSEC) of the Macau Government. 2007. [απέτυχε η επαλήθευση]