Αυτός ο κατάλογος των βασιλέων της αρχαίας Σπάρτης απαριθμεί τους σημαντικούς ηγεμόνες της Ελληνικήςπόλης-κράτους της Σπάρτης. Η Σπάρτη ήταν ασυνήθιστη μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών στο ότι διατήρησε τη βασιλεία της και πέρα από την αρχαϊκή εποχή. Ήταν ακόμα πιο ασυνήθιστη στο ότι είχε δύο βασιλιάδες ταυτόχρονα, που ονομάζονταν Αρχαγέται[1][σ 1] που προέρχονταν από δύο διαφορετικές δυναστικές γραμμές διαδοχής. Σύμφωνα με την παράδοση, οι δύο γραμμές, οι Αγιάδες και οι Ευρυποντίδες, κατάγονταν αντίστοιχα από τον Ευρυσθένη και τον Προκλή, απόγονους του Ηρακλή που υποτίθεται ότι κατέκτησαν τη Σπάρτη δύο γενιές μετά τον Τρωικό πόλεμο. Οι δυναστείες όμως καθαυτές πήραν τα ονόματά τους από τους δίδυμους εγγονούς, τους βασιλιάδες Άγι Α΄ και Ευρυπών αντίστοιχα. Η γραμμή των Αγιαδών θεωρούνταν πιο αρχαία από αυτή των Ευριποντιδών[3]. Αν και υπάρχουν κατάλογοι με πιο πρόσφατους βασιλιάδες της Σπάρτης, λίγα στοιχεία είναι γνωστά για την ύπαρξη βασιλιάδων πριν από περίπου τα μέσα του 6ου αιώνα προ Χριστού. Οι βασιλιάδες της Σπάρτης έτυχαν μεταθανάτιας λατρείας όπως αυτής των επίσης Δωρικών βασιλέων της Κυρήνης[4]. Οι πρωτότοκοι γιοί των βασιλιάδων, ως διάδοχοι του θρόνου, ήταν τα μόνα αγόρια Σπαρτιάτες που εξαιρούνται ρητώς από την Αγωγή, μπορούσαν όμως να πάρουν μέρος σε αυτήν αν το επιθυμούσαν, κάτι που τους έδινε αυξημένο κύρος όταν ανέβαιναν στο θρόνο.
Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν στα αγόρια ονόματα από τους πατεράδες τους, έχοντας έτσι πατρωνυμικά ονόματα με το επίθεμα –ίδης. Έτσι για παράδειγμα, οι γιοί του Ατρέα ήταν οι Ατρείδες. Στην περίπτωση των βασιλικών οίκων το πατρωνυμικό σχηματιζόταν από τον ιδρυτή ή μια προηγούμενη σημαντική μορφή. Έτσι, μια οικογένεια που βασίλευε μπορούσε να έχει περισσότερα από ένα ηγεμονικά ονόματα. Για παράδειγμα, ο Άγις Α΄ έδωσε το όνομά του στους Αγιάδες, αλλά ήταν ένας Ηρακλείδης, όπως και οι απόγονοί του.
Στις περιπτώσεις όπου η καταγωγή δεν ήταν γνωστή ή ήταν ελάχιστα γνωστή, οι Έλληνες έκαναν κάποιες υποθέσεις βασισμένες στην πολιτιστική τους ιδεολογία. Ένας λαός αντιμετωπιζόταν ως φυλή, που θεωρούνταν ότι καταγόταν από έναν πρόγονο του οποίου είχε το όνομα. Έπρεπε να είναι βασιλιάς, που ίδρυσε τη δυναστεία που έφερε αυτό το όνομα. Η μυθολογική αυτή αναγραφή είχε εφαρμογή ακόμα και στα ονόματα τόπων: θεωρούνταν ότι είχαν πάρει το όνομά τους από βασιλιάδες ή θεούς.
Οι Λελεγίδες ήταν απόγονοι του Λέλεγα προγόνου των Λελέγων, Πελασγική φυλή που κατοικούσε στην κοιλάδα του Ευρώτα πριν τους Έλληνες, και οι οποία σύμφωνα με μια μυθολογική γενεαλογία αναμείχθηκαν με τους Έλληνες
Οι Λακεδαιμονίδες περιέχουν Έλληνες από τη μυθολογική εποχή, που σήμερα αντιστοιχείται με την Εποχή του Χαλκού στην Ελλάδα. Με τη μυθολογική ανάλυση, η βασιλεία πέρασε από τους Λέλεγες στους Έλληνες.
Οι Ατρείδες (λατινικά Atreidae) ανήκουν στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, ή αλλιώς Μυκηναϊκή περίοδο. Στην μυθολογία, αυτοί ήτνα οι Περσίδες. Καθώς το όνομα Ατρέας μαρτυρείται σε Χετιτικά έγγραφα, αυτή η δυναστεία μπορεί να είναι πρώιμη-ιστορική.
Οι Σπαρτιάτες Βασιλείς ως Ηρακλείδες θεωρούν ότι έλκουν την καταγωγή τους από τον Ηρακλή, ο οποίος θεωρούσε ότι η μητέρα του καταγόταν από τον Περσέα. Εγκαταλείποντας την Πελοπόννησο, άρχισε μια ζωή περιπλάνησης. Οι Ηρακλείδες κατέληξαν στην κοιλάδα του Ευρώτα με τους Δωριείς που, τουλάχιστον σύμφωνα με το μύθο, εισέβαλαν εκεί σε μια περίοδο εισβολής που ονομάστηκε η επιστροφή των Ηρακλειδών, εκδιώκοντας τους Ατρείδες και τουλάχιστον ένα μέρος του Μυκηναϊκού πληθυσμού.
Η Δυναστεία έχει πάρει το όνομά της από τον τρίτο βασιλιά της, Ευρυπών. Δεν φαίνεται στη λίστα ο Λυκούργος ο νομοθέτης, μικρότερος γιος των Ευρυποντιδών, που υπηρέτησε ως αντιβασιλέας για σύντομο διάστημα είτε για τον Χαρίλαο (780-750) ή για τον Λαβώτα (870-840) των Αγιάδων.
Μετά την ήττα του Κλεομενη Γ΄ εναντίον του Αντίγονου Γ΄ της Μακεδονίας και της Αχαϊκής Συμπολιτείας στη Μάχη της Σελλασίας, το Σπαρτιατικό σύστημα άρχισε να καταρρέει. Η Σπάρτη ήταν δημοκρατία από το 221 ως το 219 π.Χ. Η διαρχική μοναρχία αποκαταστάθηκε το 219.
↑Ο Αγησίπολις Β΄, διακεκριμένος βασιλιάς της Σπάρτης, όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η μεγαλύτερη αρετή, η ανδρεία ή η δικαιοσύνη, απάντησε: "Χωρίς να υποστηρίζεται από τη δικαιοσύνη, η ανδρεία είναι άχρηστη. Και αν όλοι οι άντρες ήταν δίκαιοι, δεν θα χρειαζόταν η ανδρεία".