Καλοριφέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το καλοριφέρ είναι ένα μέσο θέρμανσης. Κοινώς, όταν λέμε καλοριφέρ εννοούμε γενικά το σύστημα θέρμανσης, ενώ σώμα καλοριφέρ εννοούμε το θερμαντικό σώμα με το οποίο μεταδίδεται η θέρμανση.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σώμα καλοριφέρ είναι μεταλλικό κατασκεύασμα από χάλυβα, σταθεροποιημένο στον τοίχο ή (παλαιότερα) στο πάτωμα & αποτελείται από τις λεγόμενες "φέτες" οι οποίες έχουν 3 - 5 κενούς στύλους ενωμένους στις άκρες τους. Αυτές με την σειρά τους έχουν ανοίγματα στα άνω & κάτω άκρα ώστε ενσωματωμένες δημιουργούν ένα κοινό κενό, το οποίο συμπληρώνεται με το νερό του συστήματος που είναι & πηγή της θέρμανσης. Οι ακραίες φέτες είναι διαφορετικές από τις άλλες. Η μία έχει 2 αρκετά μικρότερα ανοίγματα όπου το σώμα ενώνεται με σωλήνες νερού & η άλλη μια βαλβίδα για εξαέρωση του σώματος.

Εκτός αυτού του κλασσικού τύπου όπου οι φέτες είναι κάθετες με τον τοίχο, ένας άλλος πιο σύγχρονος τύπος εν ονόματι "πάνελ" έχει 2 ή περισσότερες φέτες (αν πρόκειται για μεγάλο) παράλληλες με τον τοίχο, όπου οι στύλοι είναι πιο στενοί αλλά πολύ περισσότεροι, ο αριθμός των οποίων εξαρτάται από την διάσταση. Ειδικά στο μπάνιο, εφαρμόζονται διαφορετικής μορφής σώματα καλοριφέρ με τους στύλους ξεχωριστούς & οριζόντιους, ώστε κάθε βρεγμένη πετσέτα να απλώνεται εκεί, προκειμένου να στεγνώσει πιο γρήγορα.

Επίσης, υπάρχουν & σώματα καλοριφέρ που αντί για νερό χρησιμοποιούν λάδι. Αυτά είναι κλειστά, περιέχουν λάδι, έχουν μικρές ρόδες ώστε να είναι μετακινούμενα & λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα.

Λειτουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στύλοι & βαλβίδα εξαέρωσης

Στο μηχανοστάσιο, με καυστήρα & λέβητα θερμαίνεται νερό ερχόμενο από δεξαμενή & μετά διοχετεύεται με σωλήνωση στα σώματα καλοριφέρ. Το καυτό νερό παρέχεται στο σώμα από τον ένα σωλήνα & διώχνει από τον άλλο το κρύο, το οποίο καταλήγει στην δεξαμενή. Επειδή όλα τα μέταλλα είναι πολύ φιλικά με την θερμότητα, σχεδόν αμέσως θερμαίνεται το σώμα & μεταδίδει την θερμότητα στον χώρο. Όμως, με τον καιρό εξατμίζεται έστω & ελάχιστα το νερό, πράγμα που μειώνει την απόδοση. Γι΄αυτό, πριν αρχίσει η τακτική λειτουργία όταν αρχίσει ο κρύος καιρός του χειμώνα, πρέπει να εξαερίζονται τα σώματα με ειδικό κλειδί που ανοίγει την βαλβίδα & επιτρέπει στον αέρα να φύγει έξω, συμπληρώνοντας ταυτοχρόνως τον χώρο του με νερό από την δεξαμενή.

Ως σύστημα, το καλοριφέρ υποδιαιρείται σε 2 κατηγορίες, την "κεντρική θέρμανση" & την "αυτόνομη θέρμανση". Στην κεντρική θέρμανση η θέρμανση παρέχεται από σώμα σε σώμα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από διαμέρισμα σε διαμέρισμα & από όροφο σε όροφο, δημιουργώντας έτσι μειονεκτήματα (καθυστέρηση & μείωση διάρκειας της θέρμανσης) στα διαμερίσματα υψηλών ορόφων. Γι΄αυτό στις σύγχρονες πολυκατοικίες, έχει αντικατασταθεί από την αυτόνομη, όπου κάθε διαμέρισμα έχει τον δικό του λέβητα & τίθεται σε λειτουργία από τον κάτοικο & για όση ώρα θέλει αυτός.

Τα καλοριφέρ λαδιού θερμαίνονται με ρεύμα & περιέχουν λάδι, λόγω της ιδιότητάς του να διατηρεί την θερμότητα για σημαντικά περισσότερο χρόνο.

Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα τα ανωτέρω αφορούν τα καλοριφέρ των κτιρίων, δεδομένου ότι το καλοριφέρ χρησιμοποιείται για τον ίδιο σκοπό, αλλά με κάπως διαφορετική λειτουργία & στο αυτοκίνητο.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2019.