Καλλίνικος Β΄ Κωνσταντινουπόλεως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καλλίνικος Β΄ Κωνσταντινουπόλεως
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1630
Άγραφα
Θάνατος8  Αυγούστου 1702
Κωνσταντινούπολη
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΠατριάρχης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Καλλίνικος Β΄ (κατά κόσμον Πούλος, επονομαζόμενος «Ακαρνάν», 1630;-1702) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 1688 και στις περιόδους 1689-1693 και 1694-1702.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καλλίνικος Β΄ καταγόταν από τη Καστανιά των Αγράφων και διετέλεσε μαθητής του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού[1]. Διετέλεσε Μητροπολίτης Προύσης κατά τα έτη 1671/2[2] ως τις 3 Μαρτίου του 1688, οπότε εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Η εκλογή του επετεύχθη με την στήριξη ιεραρχών και κοσμικών αρχόντων, προεξάρχοντος του ισχυρού οικονομικού παράγοντα Μανωλάκη Καστοριανού[3], στο σπίτι του οποίου έγινε η εκλογή[4].

Ενθρονίστηκε την επόμενη μέρα, Κυριακή της Ορθοδοξίας[4]. Παρέμεινε όμως λιγότερο από εννιά μήνες στον πατριαρχικό θρόνο, καθώς ο απομεμφθείς από τον ίδιο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Νεόφυτος κατόρθωσε να τον ανατρέψει στις 27 Νοεμβρίου 1688 και να γίνει εκείνος Πατριάρχης ως Νεόφυτος Δ΄.

Επανεξελέγη τον Μάρτιο ή Απρίλιο του επομένου έτους (1689) και πατριάρχευσε μέχρι το 1693[5], οπότε εκθρονίστηκε με ενέργειες του ηγεμόνα της Βλαχίας Κωνσταντίνου Μπρανκοβάνου, ο οποίος επέβαλε στο Θρόνο τον προστατευόμενό του, πρώην Πατριάρχη Διονύσιο Δ΄. Σύντομα επανεξελέγη για τρίτη φορά και πατριάρχευσε γα οκτώ χρόνια, από τον Απρίλιο του 1694[6] μέχρι τον θάνατό του, στις 8 Αυγούστου του 1702[7], οπότε τον διαδέχθηκε ο Γαβριήλ Γ΄.

Υπήρξε δραστήριος Πατριάρχης: αναδιοργάνωσε κατά το 1691 την Πατριαρχική Σχολή[8], μείωσε τα δθσβάστακτα χρέη του Πατριαρχείου[9], έδειξε γενικότερο ενδιαφέρον για την Παιδεία, και εναντιώθηκε ενεργά στη ρωμαιοκαθολική διείσδυση στην Ανατολή[10], καθαιρώντας τον λατινόφρονα Πατριάρχη Αντιοχείας Σεραφείμ-Κύριλλο[11]. Κατόπιν αιτήματος της επαρχίας Ιωαννίνων, το 1701 εξέδωσε συνοδική επιστολή με την οποία επικυρώνονται τοπικές αποφάσεις για το θέμα της προικοδοσίας[12]. Επίσης άφησε σημαντικό συγγραφικό έργο. Έγραψε Ερμηνεία προς τους ιερείς και διακόνους, Λόγους εκκλησιαστικούς, Πατριαρχική Ιστορία, Επιστολές κλπ[2].

Πέθανε στις 8 Αυγούστου 1702 και ετάφη στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη[13].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Σάθας 1990, σελ. 352.
  2. 2,0 2,1 Κλήμος 2010.
  3. «Καλλίνικος Β΄ Κωνσταντινουπόλεως». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  4. 4,0 4,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 607.
  5. Μανουήλ Γεδεών, σελ. 609.
  6. Μπόμπου-Σταμάτη, Βασιλική (2002). Ιστορικής έρευνας αποτελέσματα. Αθήνα. σελ. 134. ISBN 960-91825-0-X. 
  7. Σάθας 1990, σελ. 354.
  8. Σάθας 1990, σελ. 355.
  9. Μέρτζιος 1951, σελ. 83.
  10. Καραθανάσης 2004, σελ. 35.
  11. Γαλανοπούλου 2011, σελ. 91.
  12. Μπακούρος 1998, σελ. 219-220.
  13. Σιδηράς, Ιωάννης. «Παναγία Καμμαριώτισσα». Φως Φαναρίου. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Διονύσιος
Μητροπολίτης Προύσης
1671/72-1702
Διάδοχος
Κωνστάντιος
Προκάτοχος
Ιάκωβος
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1688 (1η θητεία)
Διάδοχος
Νεόφυτος Δ΄
Προκάτοχος
Νεόφυτος Δ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1689-1693 (2η θητεία)
Διάδοχος
Διονύσιος Δ΄
Προκάτοχος
Διονύσιος Δ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1694-1702 (3η θητεία)
Διάδοχος
Γαβριήλ Γ΄