Κάρλο Αϊμονίνο
| Κάρλο Αϊμονίνο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου 1926[1][2][3] Ρώμη |
| Θάνατος | 3 Ιουλίου 2010[4][1][2] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2010) Βασίλειο της Ιταλίας (1926–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[5][6][7] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας διδάσκων πανεπιστημίου πολεοδόμος |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Παλέρμο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης[8] Πανεπιστήμιο της Βενετίας[9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Monte Amiata Housing |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ludovica Ripa di Meana |
| Τέκνα | Aldo Aymonino |
| Συγγενείς | Marcello Piacentini |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | d:Q124958827 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρλο Αϊμονίνο (ιταλ. Carlo Aymonino, 18 Ιουλίου 1926 – 3 Ιουλίου 2010) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας και πολεοδόμος γνωστός περισσότερο για το κτηριακό σύμπλεγμα στη συνοικία Γκαλαρετέζε (Gallaretese) στο Μιλάνο.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Ρώμη και φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza, από όπου αποφοίτησε το 1950. Στην ίδια περίοδο εκπαιδεύτηκε από τον Μαρτσέλο Πιατσεντίνι (Marcello Piacentini).
Αρχιτεκτονικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ των ετών 1949 και 1954, απέκτησε σημαντική επαγγελματική εμπειρία, κτίζοντας με τους διάσημους ήδη Μάριο Ριντόλφι και Λουντοβίκο Κουαρόνι το κτηριακό σύμπλεγμα INA-Casa στην Οδό Τιμπουρτίνα στη Ρώμη, αξιοσημείωτο δείγμα νεορεαλισμού.
Με την αρχιτεκτονική εμπειρία του απέκτησε πρακτικές δεξιότητες, ορατές σε μεταγενέστερα έργα του. Σημαντικότερα ανάμεσα σε αυτά τα μεταγενέστερα έργα ήταν το οικιστικό σύμπλεγμα 'Σπίνε Μπιάνκε' το 1955 στην πόλη Μάτερα, και το Τρατούρο ντέι Πρέτι το 1957 στη Φότζια.
Από το 1967 έως το 1970, Ο Αϊμονίνο συνεργάστηκε με τον Άλντο Ρόσι (Aldo Rossi) για τα κτηριακά συγκροτήματα Μόντε Αμιάτα κατά την ανάπτυξη του Γκαλαρατέζε έξω από το Μιλάνο[10].
Συγγραφέας και εκδότης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκκινώντας το 1954, ο Αϊμονίνο έργάστηκε ως εκδότης στην περιοδική έκδοση Il contemporaneo.
Ανάμεσα στο 1957 και το 1965 έγραψε επίσης και στο Καζαμπέλα (Casabella), συμμετέχοντας στις έντονες πολιτισμικές και αρχιτεκτονικές συζητήσεις κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Το 1973, ο Αϊμονίνο έκδωσε το L'Abitazione Razionale: Atti de Congressi CIAM 1929-30, (Ορθολογική Κατοικία. Πρακτικά συνεδρίου CIAM 1920-3-) μια ανάλυση των ενοικιαζόμενων δημοσίων κτηριακών συγκροτημάτων. Εκεί καταλογογράφησε και ανέλυσε σχέδια διαμερισμάτων που αποτύπωναν μοντερνιστικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις, καθώς επίσης και παλαιότερες κατοικίες. Τούτη η έκδοση είναι ένα από τα πρωιμότερα δείγματα τυπολογικής προσέγγισης στην πολεοδομία και την αρχιτεκτονική, κεντρικού ενδιαφέροντος για τα κινήματα των Νεο-Ορθολογιστών και της Νέας Πολεοδομίας. Το βιβλίο περιείχε επίσης ανατυπώσεις μελετών για τα ενοικιαζόμενα δημόσια κτηριακά συγκροτήματα από το Διεθνές Συνέδριο της Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής (Congrès International d'Architecture Moderne) (CIAM) στη Φραγκφούρτη το 1929 [μελέτες από τους Ζίγκρφιντ Γκιέντιον (Siegfried Giedion) Ερνστ Μέι (Ernst May) Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius), Λε Κορμπιζιέ (Le Corbusier) Βιτόρ Μπουρζουά (Victor Bourgeois)] και στις Βρυξέλες το 1930 (Γκιέντιον, Μπον και Κάουφμαν, Γκρόπιους, Ρίτσαρντ Νέουτρα (Richard Neutra), και Τιτζ)[11].
Πολεοδομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1957 Ο Κάρλο Αϊμονίνο ίδρυσε την Εταιρεία Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας - S.A.U..
Σε ό,τι αφορά στην πολεοδομική του δραστηριότητα ο Αϊμονίνο ανέπτυξε την ιδέα του διοικητικού κέντρου ως ικανού εργαλείου για τη σύνδεση της πόλης με τα περίχωρά της. Η ιδέα του θεωρήθηκε εφαρμόσιμη ιδιαίτερα σε αναγνωρίσιμα τυπολογικά πολεοδομικά σχήματα.
Έθεσε σε πρακτική εφαρμογή τις ιδέες του σε προτάσεις που υπέβαλε το 1962 για τα κέντρα των πόλεων του Τορίνο και της Μπολόνια.
Studio AYDE[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1960 ίδρυσε το Studio AYDE με τον αδελφό του Μαουρίτσιο Αϊμονίνο και τον Αλεσάντρο ντε Ρόσι (Alessandro De Rossi).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w64q90q4. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. aymonino-carlo.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11889716t.
- ↑ www
.exibart .com /notizia .asp /IDNotizia /32230 /IDCategoria /204. - ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0213116. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 191216739.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2019.
- ↑ Broadbent, Geoffrey (1990). Emerging Concepts in Urban Space Design, p. 175. Van Nostrand Reinhold, London.
- ↑ Broadbent, Geoffrey (1990). Emerging Concepts in Urban Space Design, pp. 172-175. Van Nostrand Reinhold, London.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Carlo Aymonino στο Wikimedia Commons
|