Ιωάννης Ηλιόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Ηλιόπουλος
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ιωάννης Ηλιόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση1940[1]
Καλαμάτα
ΥπηκοότηταΕλλάδα
ΣπουδέςΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
ΒραβεύσειςICTP Dirac Medal (2007), Βραβείο Πωλ Λανγκεβέν (1978), Βραβείο Ζαν Ρικάρ (1984), Βραβείο των τριών φυσικών (2013), Βραβείο Υψηλής Ενέργειας και Σωματιδιακής Φυσικής (2011), Μετάλλιο Ματεούτσι (2005) και Βραβείο Σακουράι (1987 και 1987)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςθεωρητική φυσική
Αξίωμαμέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Ιδιότηταφυσικός, θεωρητικός φυσικός, επιστήμονας και καθηγητής

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος είναι διακεκριμένος σύγχρονος Έλληνας θεωρητικός φυσικός στοιχειωδών σωματιδίων του οποίου το επιστημονικό έργο έχει συμβάλει αποφασιστικά στην εξέλιξη της έρευνας κι έχει τύχει παγκοσμίου αποδοχής.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1940 στην Καλαμάτα. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.) το 1962, και έλαβε δίπλωμα Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου. Ήταν συμφοιτητής με τον Γεώργιο Γούναρη, και τον Ελευθέριο Ν. Οικονόμου, επίσης θεωρητικούς φυσικούς. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Παρισιού, όπου έλαβε το 1963 το D.E.A., το 1965 το Doctorat 3e Cycle με τίτλο "Étude de la désintégration K⁺ₑ"[2], και το 1968 το Doctorat d'État με τίτλο "Théorème de basse énergie et algèbre des courants"[3]. Το 1964 έως το 1966 κατείχε τον τίτλο του Επιμελητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το 1966 έως το 1968 υπήρξε υπότροφος στο CERN στη Γενεύη. Το 1969 έως το 1971 διατέλεσε Research Associate στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Από το 1971 εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) αρχικά ως ερευνητής και από το 1978 ως Διευθυντής Ερευνών στο εργαστήριο θεωρητικής φυσικής της École Normale Supérieure στο Παρίσι, όπου διατέλεσε και Διευθυντής κατά τα έτη 1991-1995 και 1998-2002.

Ερευνητικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος είναι διακεκριμένος και διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας στον κλάδο της Θεωρητικής Φυσικής και της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων. Μια συμβολή στον κλάδο αυτό σχετίζεται με τον αριθμό και τις ιδιότητες των κουάρκ. Την δεκαετία του 1960 πιστεύαμε πως υπήρχαν στον κόσμο τρία είδη κουάρκ. Το 1969, ο Ηλιόπουλος, σε συνεργασία με τους S. L. Glashow και L. Maiani, προέβλεψαν θεωρητικά την ύπαρξη ενός τετάρτου είδους, (σήμερα ξέρουμε πως τελικά υπάρχουν έξι). Το 1971, σε συνεργασία με τους Cl. Bouchiat και Ph. Meyer, απέδειξε ότι μια θεωρία με τέσσερα (η έξι) κουάρκ είναι μαθηματικά συνεπής. Αυτή η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε πειραματικά το 1974 με την ανακάλυψη μιας πληθώρας νέων σωματιδίων στην σύσταση των οποίων υπεισέρχεται το καινούργιο κουάρκ. Η ανακάλυψη αυτή είχε πολλαπλές συνέπειες: πρώτα απ' όλα, έλυσε μερικά προβλήματα που σχετίζονταν με τις διασπάσεις ορισμένων ασταθών σωματιδίων. Αλλά, πιό σημαντικά, άνοιξε τον δρόμο για την διατύπωση μιας ενοποιημένης θεωρίας που φιλοδοξεί να περιγράψει όλες τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα στοιχειώδη σωμάτια. Η τελική μορφή αυτής της θεωρίας δεν έχει ακόμα βρεθεί. Πρόκειται για ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα που φαίνεται να απαιτεί την εισαγωγή καινούργιων ιδεών στη φυσική, αλλά συγχρόνως, και την διατύπωση νέων εννοιών στα μαθηματικά. Το 1974 μελέτησε τις ιδιότητες ενός νέου είδους συμμετρίας, που φαίνεται να είναι ένας απαραίτητος σταθμός στο δρόμο για την ενοποιημένη θεωρία.

Τα τελευταία χρόνια, συχνά σε συνεργασία με τους Ι. Αντωνιάδη, θ. Τομαρά και Ε. Φλωράτο, ασχολείται με τα προβλήματα που συναντάμε στην πρoσπάθεια να συνδυάσουμε τις δύο μεγάλες ανακαλύψεις των αρχών του περασμένου αιώνα, την κβαντική θεωρία και την θεωρία της βαρύτητας.

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Ηλιόπουλος έχει λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις:

  • 1978 Βραβείο Paul Langevin της Société Française de Physique.
  • 1979 Μετάλλιο Matteucci της Accademia Nazionale dei XL.
  • 1984 Μεγάλο Βραβείο Ricard της Société Française de Physique.
  • 1986 Sakurai Prize της American Physical Society.
  • 1999 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
  • 2002 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
  • 2002 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
  • 2002 Αριστείο Μποδοσάκη.
  • 2007 Μετάλλιο Dirac, του Abdus Salam International Centre for Theoretical Physics (Trieste).

Έχει επίσης ανακηρυχθεί μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (2002), και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1980), καθώς και Επίτιμος Διδάκτωρ του Université de la Méditerranée στο Aix-Marseille το 1996 και των Πανεπιστημίων Κρήτης και Ιωαννίνων το 2002.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]