Ιούλιος φον Έσσλιν
| Ιούλιος φον Έσσλιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1802 Τεργέστη |
| Θάνατος | 18 Ιανουαρίου 1849 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βαυαρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραπεζίτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος Έσσλιν Αριστείδης Έσσλιν Φερδινάνδος Έσσλιν |
Ο Ιούλιος φον Έσσλιν ή Ιούλιος Έσλιν[1] (Έσσλιν) (αναφέρεται και ως Ιούλιος Χέσλιν)[2] (γερμανικά: Julius Heinrich Balthasar von Hößlin, Γιούλιους Χάινριχ Μπαλτάζαρ φον Χέσσλιν)· Τεργέστη, 19 Νοεμβρίου 1802 - Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 1849) ήταν Βαυαρός τραπεζίτης και μεγαλέμπορος, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Τεργέστη στις 19 Νοεμβρίου 1802. Ήταν γιος του Μάρκου Κριστόφ φον Έσσλιν, τραπεζίτη - μεγαλέμπορου του Άουγκσμπουργκ με ναυτιλιακές επιχειρήσεις στην Τεργέστη και απόγονος του Βαρθολoμαίου φον Έσσλιν [3][4] με τίτλο ευγενείας από το 1697. Μελέτησε την οικονομία της εποχής και μαζί με τον αδελφό του Γουλιέλμο διαχειρίσθηκε τον τραπεζικό και εμπορικό βραχίονα των επιχειρήσεων της οικογένειας στην Τεργέστη με την επωνυμία Gebrüder Hößlin und Comp. [5].
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα με την ενθρόνιση του βασιλιά Όθωνα, ενώ μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας, έχοντας αποκτήσει σημαντική εμπειρία στον εμπορικό και τραπεζικό χώρο, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και ίδρυσε το 1839 στην Αθήνα τον εμπορικό και πιστωτικό οίκο J. Hößlin & Cie. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Ιουνίου του 1839 του παραχωρήθηκε η γενική αντιπροσωπία της Αδριατικής Ασφαλιστικής Εταιρείας της Τεργέστης - Riunione Adriatica di Sicurtà (RAS) με αποκλειστικό προνόμιο την ασφάλεια πυρός. Ήταν η πρώτη αλλοδάπη ασφαλιστική εταιρεία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα.[6] Τον Απρίλιο του 1841, κατόπιν βασιλικού διατάγματος,[1] πρωτοστάτησε ως τακτικό μέλος τριμελούς επιτροπής με δικαίωμα ψήφου[7] στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Συμμετείχε επίσης μαζί με τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Σταμάτιο Κλεάνθη, τον τραπεζίτη Θ. Ράλλη καθώς και τον Βέρτχαϊμ στην Εταιρεία Υδρεύσεως Αθηνών την οποία οι Αθηναίοι αποκαλούσαν «Εταιρεία των 4ων Κεφαλών»,[8] καθώς και σε εταιρεία εξόρυξης μαρμάρου στο λατομείο Μαραθίου στην Πάρο.[9]
Νωρίτερα, σε ένα ταξίδι του Όθωνα στη Σμύρνη μαζί με ομάδα τραπεζιτών και επιχειρηματιών, γνώρισε και νυμφεύθηκε την κόρη του Έλληνα πρόξενου, τη Χριστίνα Χατζηαποστόλου. Μαζί απόκτησαν 3 παιδιά, τον Αριστείδη, τον Φερδινάνδο και τον Κωνσταντίνο Έσσλιν. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ιούλιου στις 28 Ιανουαρίου 1849, τα τρία αδέλφια ανατράφηκαν από τη μητέρα τους και τον θείο τους Γουλιέλμο. Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός και κατασκεύασε το λιμάνι του Βόλου και αρκετά αξιόλογα κτήρια στη Σύρο και την Αθήνα. Ο Φερδινάνδος, νομικός στο επάγγελμα, έπεσε μαχόμενος για την απελευθέρωση της Κρήτης στο Βαφέ, ενώ ο Κωνσταντίνος, έγκριτος νομικός, αρθρογράφος και πολιτικός της εποχής, πολιτεύθηκε σε μια ταραγμένη για την Ελλάδα εποχή και εξορίσθηκε λίγο πριν το τέλος της ζωής του από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 ΦΕΚ, Έτος 1841, Αριθμός: 9, Ημ. ΦΕΚ: 27 Απριλίου 1841, Τίτλος: ΒΔ «Περί διορισμού επιτροπής επιφορτιζομένης τας προετοιμαστικάς εργασίας της Εθνικής Ελληνικής Τραπέζης», σ. 73
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica (2007), Τόμ. 20, σελ. 680
- ↑ Οικόσημα Βαυαρικών Αριστοκρατικών Οικογενειών
- ↑ Απονομή τίτλου ευγενείας και οικοσήμου από τον Αυτοκράτορα Λεοπόλδο Α' - 8 Ιουλίου 1697
- ↑ Κατάλογος Ευρωπαϊκών Εταιρειών - Βιέννη 1809
- ↑ Γεώργιος Κούτσης. Η Εξέλιξης των Ελληνικών Ασφαλιστικών Εταιρειών - Αθήναι 1944.
- ↑ Γεράσιμος Νοταράς - Ζήσης Συνοδινός (2001). A Chronicle of National Bank of Greece, 1841-2001: 160 Years of Banking. (ETE. Ιστορικό Χρονολόγιο). Αθήνα: Ιστορικό Αρχείο ΕΤΕ. σελ. 17. ISBN 9608590779.
- ↑ Μπίρης, Κώστας Η. (1996) [1966]. Αι Αθήναι. Από τον 19ον εις τον 20όν αιώνα. Αθήνα: Μέλισσα. σελ. 78. ISBN 9789602040263.
- ↑ Demetrius U. Schilardi και Dora Katsonopoulou, σε συνεργασία με τις Στέλλα Κατσαρού και Carla McKinney Brenner, επιμ. (2010) [2001]. Παρία Λίθος: λατομεία, μάρμαρο και εργαστήρια γλυπτικής της Πάρου. Πάρος και Αθήνα: Ινστιτούτο Αρχαιολογίας Πάρου και Κυκλάδων. σελ. 319.