Θήτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καλλιτεχνική γραφή
Μέγα Ετυμολογικόν, 1499
Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππ Πι
Εε Έψιλον Ρρ Ρω
Ζζ Ζήτα Σσς Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θθ Θήτα Υυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφ Φι
Κκ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
  • Δίγαμμα
  • Ήτα
  • Σαν
  • Τσαν
  • Κόππα
  • Σαμπί
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί
ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Σχετικά λήμματα


π  σ  ε

Το γράμμα θήτα (κεφαλαίο Θ ή Ө, πεζό θ ή ϑ) είναι το όγδοο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Στην αρχαία ελληνική συμβόλιζε το άηχο δασύ οδοντικό σύμφωνο /tʰ/ και τον παρόμοιο φθόγγο[1] ενώ στη νέα ελληνική και στο διεθνές φωνητικό αλφάβητο συμβολίζει το αντίστοιχο τριβόμενο /θ/.[2] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα τεθ <> που στα φοινικικά σήμαινε τροχός.[3]

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία θ´ = 9.

Χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πεζό <θ> χρησιμοποιείται:

Το κεφαλαίο <Θ> συμβολίζει:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 89.
  2. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.
  3. Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «Θ».