Ηλίας Λαλαούνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηλίας Λαλαούνης
Γέννηση4  Οκτωβρίου 1920[1][2]
Αθήνα[2]
Θάνατος30  Δεκεμβρίου 2013[3][2][4]
Αθήνα[2]
ΚατοικίαΑθήνα[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[2]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιδιότηταχρυσοχόος[2], επιχειρηματίας[5], σχεδιαστής κοσμημάτων[2] και καινοτόμος επιχειρηματίας[2]
Είδος τέχνηςκόσμημα
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1995)

Ο Ηλίας Λαλαούνης (4 Οκτωβρίου 1920 - 30 Δεκεμβρίου 2013) υπήρξε διακεκριμένος χρυσοχόος, κοσμηματοποιός και σχεδιαστής κοσμήματος.[6] Γεννήθηκε στην Αγία Αικατερίνη της Πλάκας, μεγάλωσε και έζησε στην Πλάκα, στο κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη. Καταγόταν από τους Δελφούς. Ο Ηλίας Λαλαούνης είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης κοσμήματος που βραβεύτηκε από την Γαλλική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1940 αναλαμβάνει θέση διευθυντή στην επωνυμία κοσμηματοποιίας του θείου του «Ζολώτα» και δημιουργούσε αποκλειστικά εκείνος τα σχέδια των κοσμημάτων.

Το 1968 ο Ηλίας Λαλαούνης διαχωρίστηκε από την εταιρεία «Ζολώτα» και δημιούργησε την δικιά του επιχείρηση Ηλίας Λαλαούνης - Γκρηκ Γκολντ ΑΕΒΕ.

Το διάστημα από το 1957 έως το 2001 δημιούργησε πάνω από 18.000 κοσμήματα και μικρογλυπτά και τουλάχιστον 50 συλλογές, δικής του έμπνευσης και δημιουργίας. Σταδιακά απέκτησε πάνω από τριάντα καταστήματα σε όλο τον κόσμο.

Η έμπνευση του Ηλία Λαλαούνη αντλούνταν από τη φύση, την ιστορία, την τεχνολογική πρόοδο, την επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη, τη μυθολογία, τους ξένους, προς αυτόν, πολιτισμούς.

Επιπλέον μελέτησε και αναβίωσε αρχαίες ελληνικές τεχνικές, ενώ δημιούργησε και νέα εργαλεία, τεχνικές και στυλ για την σύγχρονη αργυροχρυσοχοΐα όπως η τεχνική ρεπουσέ, η σφυρήλατη τεχνική, η συρματερή τεχνική, η τεχνική της πλεκτής αλυσίδας, η τεχνική της κοκκίδωσης και η καρφωτική τεχνική.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1957 παντρεύτηκε την Λίλα Αλτσιτζόγλου και απέκτησαν μαζί τέσσερις κόρες, την Αικατερίνη, την Δήμητρα, τη Μαρία και την Ιωάννα.

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(Ανά ημερομηνία πρώτης παρουσίασης)[7]

  1. Μινωικά και Μυκηναϊκά-Minoan and Mycenean (1957)
  2. Κλασικά και Ελληνιστικά Classical and Hellenistic (1957)
  3. Κύκνοι και Δελφίνια-Swans and Dolphins (1957)
  4. Μπόνι και Κλάιντ-Bonnie and Clyde (1968)
  5. Κοσμήματα Σώματος-Body Jewelry (1969)
  6. Παλαιολιθικά και Νεολιθικά-Palaeolithic and Neolithic (1969)
  7. Ζώδια-Signs of the Zodiac (1970)
  8. Βυζαντινά-Byzantine (1970)
  9. Αγριολούλουδα-Wild Flowers of Greece (1970)
  10. Βιοσύμβολα-Biosymbols (1972)
  11. Μικρογλυπτά από την μινωική μέχρι την ελληνιστική περίοδο-Microsculptures from the Minoan to the Hellenistic Period (1972)
  12. Ασημένια παιχνιδίσματα-Silver Frolics (1973)
  13. Νεογεωμετρικά-Neo Geometric (1973)
  14. Κίνηση στο Διάστημα-Motion in Space (1974)
  15. Μικρόκοσμος-Microcosm (1974)
  16. Κυκλαδική-Cycladic (1974)
  17. Executive Boxes (1974)
  18. Γλαύκες και Ανθέμια-Owls and Anthemia (1975)
  19. Σταγόνες και Χιτώνες-Drops and Chitons (1975)
  20. Από το Λουριστάν στην Περσέπολη-From Luristan to Persepolis (1975)
  21. Η Χαραυγή της Τέχνης-Dawn of Europe (1976)
  22. Παίχτες του γκολφ-Players (1976)
  23. Χορογραφισμός-Choreographism (1977)
  24. Αλογοπόδαρα-Horseshoes (1977)
  25. Χρυσοτεχνήματα-Chrysotektonemata (1977)
  26. Η ασπίδα του Αχιλλέα-The Shield of Achilles (1978)
  27. Χείλια και Κοχύλια-Seashells (1978)
  28. Κατερίνη Λ.-Katerini L. (1980)                                      
  29. Δήμητρα Λ.-Dimitra L. (1981)
  30. Άπω Ανατολή-Far East (1981, 1982)
  31. Ίλιον-lion (1983)
  32. Πλατεία Βεντόμ-Place Vendôme (1983)
  33. Για την Νίκη κάθε Γυναίκας-For Every Woman’s Victory (1984)                          
  34. Από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης ως τον Πύργο του Λονδίνου: συλλογή Τύδωρ-From the Walls of Constantinople to the Tower of London: the Tudor Collection (1985)
  35. Μεσοποταμία-Mesopotamia (1986)
  36. Άγιοι Τόποι-Holy Land (1987)
  37. Αραβουργήματα-Arabesques (1988)
  38. Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής-Süleyman the Magnificent (1988)
  39. Αμερίντιαν-Amerindian (1990)
  40. Valentine (1990)
  41. Η φύση και η Τέχνη μου-Nature and my Art (1990)
  42. Παστοράλε-Pastorale (1990)
  43. Κυπριακά-Cypriot (1991)
  44. Κέλτικα-Celtic (1991)
  45. Βίκινγκς-Vikings (1991)
  46. Σκυθικά-Scythian (1997)
  47. Προ - Κολομβιανά-Pre - Columbian (1995)
  48. Μετά - Βυζαντινά-Post - Byzantine (1996)
  49. DNA (2001)                  
  50. Χάος-Chaos (2002)

Ειδικές αναθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοναδικό ύφος και οι καινοτόμες ιδέες του Ηλία Λαλαούνη εντυπωσίασαν και σαγήνευσαν μεγάλες προσωπικότητες του θεάματος, του πολιτισμού, των τεχνών και του επιχειρηματικού κόσμου. Έτσι, πολλοί ανέθεσαν στον Ηλία Λαλαούνη την δημιουργία συγκεκριμένων κομματιών ή και συλλογών ως ειδική παραγγελία τιμώντας τον με σκοπό να δωρίσουν ή να αποκτήσουν οι ίδιοι ένα βαρύτιμο «κομμάτι» του «χρυσού» καλλιτέχνη. Η Τζάκι Κένεντι και ο αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος, είναι μόνο μερικοί παραλήπτες ειδικών αναθέσεων, ενώ ο Ηλίας Λαλαούνης ανέλαβε, ακόμη, τον σχεδιασμό και την δημιουργία κοσμημάτων για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες καθώς επίσης και την δημιουργία ορισμένων ακαδημαϊκών σπαθιών της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών και της Ολυμπιακής Δάδας του 1992.

Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Σαρλίζ Θερόν, η Κάιλι Μινόγκ, η Τζόαν Κόλινς, η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, η Ανί-Αϊμόν Ζισκάρ ντ’ Εσταίν και η Έλενα Ναθαναήλείναι λίγες μόνο από τις διάσημες γυναίκες που κατά καιρούς προτίμησαν τις δημιουργίες του Λαλαούνη.

Βασικότερες διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1984: Επίτιμος δημότης του Χιούστον του Τέξας για την προσφορά του στην παγκόσμια χρυσοχοΐα
  • 1985: Βραβείο Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών και για την έκδοση «Μεταμορφώσεις» που εκδίδεται σε τρεις γλώσσες
  • 1986: Του απονέμεται ο τίτλος «Άρχων Έξαρχος» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως υπό την αιγίδα του πατριάρχη Δημητρίου και την αιγίδα του αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιακώβου
  • 1990: Εκλέγεται μέλος «Associé Etranger» στη Γαλλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, ο πρώτος χρυσοχόος/έμπορος/κοσμηματοποιός που εκλέγεται στην ιστορία της Ακαδημίας
  • 1991: Τιμάται με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Άντελφι, στο Λονγκ Άιλαντ της πολιτείας της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ
  • 1991: Απονέμεται από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας παράσημο και ο τίτλος “Commendatore Dell’ Ordine All Merito Della Republica Italiana”
  • 1992: Εγκαινιάζει το νέο εργαστήριο, της εταιρίας «Ηλίας Λαλαούνης-Greek Gold» Σύγχρονου Ελληνικού Κοσμήματος στη Νέα Κηφισιά.
  • 1993: Ιδρύει το πρώτο μουσείο για το σύγχρονο κόσμημα και τις διακοσμητικές τέχνες στην Αθήνα, το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη. To Μουσείο εγκαινιάζεται τον Δεκέμβριο του 1994.
  • 1993: Παράσημο του «Commandeur des Palmes Academiques» του Υπουργείου Πολιτισμού και Παιδείας της Γαλλίας
  • 1995: Παράσημο της «Λεγεώνας της Τιμής» (Chevalier de la Legion d’ Honneur, Ordre National de Legion d’ Honneur) από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας
  • 1997: Ανακηρύσσεται «επίτιμος πολίτης» της Τζόρτζια στην Ατλάντα των ΗΠΑ από τον Κυβερνήτη της Πολιτείας, Λιούις Μάσεϊ.
  • 1999: Απονομή του μεταλλίου της πόλεως των Αθηνών, από τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, εις αναγνώριση της πολιτιστικής προσφοράς του εις την τέχνη και την ιστορία του κοσμήματος στην Ελλάδα και το εξωτερικό
  • 2002: Δίπλωμα τιμής από τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών για την πεντηκονταετή ενεργό συμμετοχή του στον ΕΣΑ
  • 2004: Βραβείο στην Γκρηκ Γκολντ - Ηλίας Λαλαούνης ΑΕ, από τον Σύλλογο Επιχειρηματικότητας
  • 2009: Εκλέγεται τιμητικό Μέλος της Academia di Casale e del Monferrato per L’ arte, La Letteratura, Scienze, La Storia e le Varie Umanita
  • 2011: Τιμητικό Δίπλωμα από την EMAS, (Ευρωπαϊκή Μεσογειακή Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών) για την προσφορά του στις τέχνες

Το μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (ΜΚΗΛ)  ιδρύθηκε το 1994. Μέχρι και σήμερα στεγάζεται στο σπίτι όπου ο ίδιος έζησε και μεγάλωσε στην περιοχή της Ακρόπολης στη συμβολή των οδών Καρυατίδων και Καλλισπέρη. Στο ΜΚΗΛ φιλοξενούνται πάνω από 4.000 κοσμήματα και αντικείμενα, πρωτότυπες δημιουργίες του Ηλία Λαλαούνη. Το κτήριο περιλαμβάνει, εκτός των εκθεσιακών χώρων, το πωλητήριο του μουσείου, έναν πρωτότυπο πάγκο αργυροχρυσοχοΐας, καφετέρια και τα γραφεία.  Ο ίδιος το αποκαλούσε «το πέμπτο παιδί του».[8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 20740.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 hedendaagsesieraden.nl/2021/06/29/ilias-lalaounis/.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12724489q. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2019.
  4. «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 20740.
  5. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  6. Πουρναρά, Μαργαρίτα (1 Ιανουαρίου 2014). «Ηλίας Λαλαούνης, έντιμος και τολμηρός». Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2022. 
  7. «Ilias Lalaounis». www.academie-des-beaux-arts.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2016. 
  8. «Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη». www.lalaounis-jewelrymuseum.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2016. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]