Ζυλ-Ανρί Ντεφουρνό

Ζυλ-Ανρί Ντεφουρνό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jules-Henri Desfourneaux (Γαλλικά)
Γέννηση	17  Δεκεμβρίου 1877 Μπαρ-λε-Ντυκ
Θάνατος	1  Οκτωβρίου 1951 Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δήμιος

Ο Ζυλ-Ανρί Ντεφουρνό (Jules-Henri Desfourneaux, Μπαρ-Λε-Ντικ, 17 Δεκεμβρίου 1877, – 1η Οκτωβρίου 1951) ήταν ο τελευταίος Γάλλος δήμιος, ο οποίος έκανε εκτέλεση ενώπιον κοινού. Καταγόταν από μακρά οικογένεια δημίων με το επώνυμο Ντεφουρνό, που ανάγεται σε εκατοντάδες χρόνια πριν. Όπως και σε όλους τους δημίους μετά το 1792 η μέθοδος εκτέλεσης των θανατοποινιτών ήταν ο αποκεφαλισμός με την γκιλοτίνα.

Βιογραφία

Ο Ντεφουρνό στρατολογήθηκε από τον προκάτοχό του, Ανατόλ Ντάιμπλερ (Anatole Deibler) και παρακολούθησε την πρώτη εκτέλεση ως δεύτερος βοηθός το 1909. Ο Ανατόλ πέθανε το 1939 έπειτα από καρδιακή προσβολή στο σταθμό του μετρό, ενώ πήγαινε για την 401η εκτέλεσή του. Έπειτα από το θάνατο του Ντάιμπλερ, ο Ντεφουρνό ανέλαβε επίσημα δήμιος της Γαλλίας και επιμελήθηκε την τελευταία δημόσια καρατόμηση στη Γαλλία, στις 17 Ιουνίου 1939, όταν αποκεφαλίστηκε ο δολοφόνος 5 ατόμων, Εζέν Γουάιντμαν (Eugène Weidmann).

Η εκτέλεση εκείνη είναι αξιοσημείωτη καθώς είναι μία από τις ελάχιστες που κινηματογραφήθηκε, καθώς γυρίστηκε από ένα ιδιωτικό διαμέρισμα κοντά στη φυλακή Για λόγους που παραμένουν άγνωστοι, ο Ντεφουρνό επέμεινε ότι η ώρα Γκρίνουιτς και όχι η θερινή ώρα (νωρίς τα ξημερώματα) ήταν η καταλληλότερη για να είναι επίσημη ώρα για την εκτέλεση. Αυτό σήμαινε ότι σε αντίθεση με το έθιμο ο Γουάιντμαν καρατομήθηκε με το φως της ημέρας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα δημόσια γλέντια γύρω από τη φυλακή όπου εκτελέστηκε ο κατάδικος (οι καφετέριες είχαν πάρει άδεια να παραμείνουν ανοικτές όλο το βράδυ, το κρασί έρρεε άφθονο και τα ραδιόφωνα έπαιζαν μουσική τζαζ) αλλά και η μαρτυρία των κινηματογραφημένων στιγμιότυπων, θεωρούνται σε μεγάλο βαθμό αιτία για την απόφαση όλες οι επόμενες εκτελέσεις να γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών.

Κατά την περίοδο του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου ο Ντεφουρνό προκάλεσε αντιδράσεις όταν κλήθηκε από την κατοχική κυβέρνηση του Βισί να εκτελέσει κομμουνιστές και αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, όπως τον Μαρσέλ Λανζέρ, που οδήγησε στην παραίτηση του βοηθού του, Αντρέ Ομπρέχτ, και των αδερφών Μαρτέν (Ζωρζ και Ρομπέρ). Επίσης, οι πρώτες εκτελέσεις γυναικών στη Γαλλία από τον 19ο αιώνα έγιναν εκείνη την περίοδο (όπως εκείνη της υποστηρίκτριας των αμβλώσεων, Μαρί-Λουίζ Ζιρό (Marie-Louise Giraud) το 1943). Επίσης, εκτέλεσε την Ζερμέν Γκοντφρουά, που έκανε φόνους με τσεκούρι. Αυτή ήταν και η τελευταία εκτέλεση γυναίκας στη Γαλλία, στις 21 Απριλίου 1949.

Έπειτα από τον πόλεμο, ο δήμιος γλίτωσε τα αντίποινα αλλά παρουσίασε ροπή προς τον αλκοολισμό, ένα πρόβλημα που επιδεινώθηκε μετά την αυτοκτονία του γιου του. Το 1945 συνεργάστηκε ξανά με τον Ομπρέχτ ως πρώτο βοηθό, παρά την δυσαρέσκεια που είχε ο τελευταίος για τον Ντεφουρνό. Οι διαφωνίες μεταξύ τους συνεχίστηκαν και ο Ομπρέχτ παραιτήθηκε για δεύτερη φορά το 1947.

Ο Ντεφουρνό συνέχισε την εργασία του ως τον Οκτώβριο του 1951 που πέθανε, σε κατάσταση σχεδόν τρέλας. Τον διαδέχθηκε ως δήμιος ο Ομπρέχτ, ο οποίος πραγματοποιούσε δημόσιες εκτελέσεις ως το 1976. Έπειτα από έναν χρόνο, έγινε η τελευταία θανατική εκτέλεση στη Γαλλία. Η ποινή του θανάτου καταργήθηκε τον Οκτώβριο του 1981.

Πηγές

• Flanner, Janet. Paris was Yesterday. 1972. The Viking Press, 1972. Print.