Ζακ Ρενέ Εμπέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζακ Ρενέ Εμπέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jacques-René Hébert (Γαλλικά)
Γέννηση15  Νοεμβρίου 1757[1][2][3]
Αλανσόν
Θάνατος24  Μαρτίου 1794[1][2][3]
Παρίσι[4]
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Τόπος ταφήςErrancis Cemetery
ΠαρατσούκλιLe Père Duchesne
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
πολιτικός
επιμελητής κειμένων
συγγραφέας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΛέσχη των Κορδελιέρων
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζακ Εμπέρ (Jacques René Hébert, 15 Νοεμβρίου 1757 – 24 Μαρτίου 1794) ήταν Γάλλος δημοσιογράφος και εκδότης της ακραίας ριζοσπαστικής εφημερίδας Le Père Duchesne ("Μπαρμπα-Ντισέν") στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (1790-94).[6] Συνήθως οι οπαδοί του αναφέρονται με την ονομασία Εμπερτιστές (Hébertistes) και ίδιος μερικές φορές αυτοαποκαλούνταν Père Duchesne, από το όνομα της εφημερίδας του.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν μέλος της Λέσχης των Κορδελλιέρων, με έδρα στην Παρισινή Κομμούνα και ανέλαβε την αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας. Από το 1792 ως το θάνατό του ήταν μέλος της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης. Κατάφερε να αναδειχθεί μέσω της δημοφιλούς εφημερίδας του. Αρχικά υποστήριζε τη βασιλεία, στη συνέχεια όμως αναδείχθηκε σε πολέμιο της βασιλικής οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της δίκης της Μαρίας Αντουανέτας, ο Εμπέρ την κατηγόρησε για αιμομιξία με τον 7χρονο γιο της, Λουδοβίκο.[7]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήρθε σε ρήξη με τον Νταντόν και στη συνέχεια με τον Ροβεσπιέρο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να καταδικαστεί σε θάνατο και να καρατομηθεί στη λαιμητόμο μαζί με τους συντρόφους του Εμπερτιστές (Βενσάν, Ρονσέν, Μομορό και άλλοι) τον Μάρτιο του 1794.[8] Καθ' οδόν για το ικρίωμα, ο Εμπέρ λιποθύμησε πολλές φορές και όταν τον έβαλαν κάτω από τη λεπίδα, κραύγαζε υστερικά. Οι δήμιοι του Εμπέρ, για να κολακεύσουν το πλήθος, προσάρμοσαν τη λεπίδα ώστε να σταματήσει λίγες ίντσες πάνω από το λαιμό του Εμπέρ. [9] Η εκτέλεση δεν πραγματοποιήθηκε παρά μόνο στην τέταρτη απόπειρα. Το ακέφαλο πτώμα του ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο Μαντλέν. Η χήρα του εκτελέστηκε κι αυτή, στις 13 Απριλίου 1794.

Πινακοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12520097x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6k377fh. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jacques-Rene-Hebert. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12520097x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. Doyle, William (1989); The Oxford History of the French Revolution; Clarendon Press; ISBN 0-19-822781-7. See p.227: "[Hébert] was himself a journalist... producer of the increasingly popular Père Duchesne."
  7. Colwill, Elizabeth. “Just Another ‘Citoyenne?’” 79
  8. Doyle (1989); p.270. |"The trial took place on 21–4 March, its result a foregone conclusion. Among those who went to the scaffold with Pere Duchesne on the afternoon of the twenty-fourth were Vincent, Ronsin, and the leader of section Marat, Momoro."
  9. Page 27 BBC History Magazine, September 2015
  • Louis Duval, "Hébert chez lui", in La Révolution Française, revue d'histoire moderne et contemporaine, t. xii. and t. xiii.
  • D. Mater, J. R. Hibert, L'auteur du Père Duchesne avant la journée du 10 août 1792 (Bourges, Comm. Hist. du Cher, 1888).
  • François Victor Alphonse Aulard, Le Culte de la raison et de l'être suprême (Paris, 1892).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]