Ζάχος Μήλιος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ζάχος Μήλιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1805 Χειμάρρα |
| Θάνατος | 1860 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Οικογένεια Σπυρομήλιου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
Για άλλα μέλη της ίδιας Χειμαρριώτικης οικογένειας, δείτε Σπυρομήλιος.
Ο Ζάχος Μήλιος (1805-1860) υπήρξε οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821 και στρατιωτικός της οθωνικής περιόδου. Αδελφός του επίσης διακεκριμένου στρατιωτικού και πολιτικού Μιχαήλ Σπυρομήλιου. Κατάγονταν από επιφανή στρατιωτική οικογένεια της Χειμάρρας, στη σημερινή Αλβανία (Βόρεια Ήπειρος). Ο ίδιος, ανώτερο στρατιωτικό στέλεχος, υπηρέτησε με νομιμοφροσύνη την εκάστοτε πολιτική εξουσία, βρίσκονταν όμως πολλές φορές στη σκιά του ιδιαίτερα δυναμικού αδελφού του.
Κατά την Επανάσταση του 1821[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικογένεια στην οποία ο Μήλιος ανήκει είχε προσφέρει πολλά αξιόμαχα μέλη στο 'ελληνοαλβανικό' σώμα του βασιλείου της Νεάπολης Κάτω Ιταλίας (αποκαλούμενο επίσημα ως 'Μακεδονικό' από τους Ιταλούς). Το 1824 συνόδευσε τον αδελφό του, ο οποίος ήταν επικεφαλής σώματος πολυάριθμων Χειμαρριωτών, στην δυτική Ελλάδα, όπου και εξεστράτευσαν εναντίον του Ομέρ Βρυώνη, υπό τις διαταγές του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.
Το 1825, μαζί με τον αδελφό του, τον Νότη Μπότσαρη και τον Δήμο Ρηνιάσσα συμμετείχαν σε μάχες κατά του Κιουταχή στις περιοχές Μακρυνόρους και Καστέλι Ανατολικού. Το ίδιο έτος μαζί με το σώμα των Χειμαρριωτών, του οποίου ήταν υποδιοικητής, εισήλθαν στο Μεσολόγγι και ενίσχυσαν τους πολιορκούμενους. Ο Ζάχος Μήλιος πολέμησε ως σωματάρχης στον προμαχώνα «Μιαούλης» και έλαβε μέρος στην Έξοδο. Αργότερα πολέμησε στις μάχες του Α' Σώματος Στερεάς Ελλάδας, υπό την διοίκηση του Γεωργίου Καραϊσκάκη και το 1827 ανέλαβε αυτόνομη αρχηγία.
Μετά την επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολιτικά υποστήριζε αρχικά τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, όμως στην συνέχεια εντάχθηκε στο «Ρωσικό κόμμα». Επί Ιωάννη Καποδίστρια (1828-1832) εντάχθηκε στα ημιτακτικά σώματα και μετά ως υποταγματάρχης στο Β' Ελαφρό Τάγμα με διοικητή τον Ιωάννη Ρούκη.
Στην οθωνική περίοδο παρέμεινε στο στράτευμα όπου και υπηρέτησε στην οροφυλακή και έφθασε στον βαθμό του διοικητή Τάγματος. Υπήρξε πιστός οθωνικός, όπως και η πλειοψηφία των ετερόχθονων (δηλ. όσων γεννήθηκαν εκτός των τότε ελληνικών συνόρων) στρατιωτικών που είχαν επενδύσει τις ελπίδες τους στην απελευθέρωση των αλύτρωτων πατρίδων τους.
Πέθανε σχετικά πρόωρα στη Θήβα(1860). Ο ίδιος έφτασε μέχρι τον βαθμό του Συνταγματάρχη φάλαγγας και λόγω της ιδιαίτερης αποφασιστικότητάς του στο πεδίο της μάχης, τραυματίστηκε τέσσερις φορές. Η πλάκα του τάφου που τον σκέπαζε υπάρχει στο πρώην νεκροταφείο του Ευαγγελιστή Λουκά στη Θήβα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1985.