Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής

Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής ;
	Λογότυπο Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή.
	Κάτοχος; Έμιλυ Ο Ρέιλλι; από 1 Οκτωβρίου 2013
Διορισμός από	Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Διάρκεια θητείας	5 έτη
Δημιουργία	1995
Ιστοσελίδα	Επίσημος Ιστότοπος (Ελληνικά)

Ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (European Ombudsman) είναι θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δέχεται και ερευνά καταγγελίες για κακοδιοίκηση κατά θεσμικών οργάνων ή οργανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από πολίτες της Ένωσης και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που κατοικεί ή έχει την καταστατική του έδρα σε κράτος μέλος της ΕΕ (αρ. 43 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ). Συστάθηκε το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και βάση των δραστηριοτήτων του είναι το Στρασβούργου.

Ο Διαμεσολαβητής εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για πενταετή περίοδο που μπορεί να ανανεωθεί. Η θητεία του αντιστοιχεί στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου. Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος ανέλαβε τη θέση του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή τον Απρίλιο του 2003 και επανεκλέχθηκε τον Ιανουάριο του 2005 για πενταετή περίοδο.

«Κακή διοίκηση» σημαίνει ανεπιτυχής ενέργεια ή παράλειψη - με άλλα λόγια όταν ένα θεσμικό όργανο δεν ενεργεί σύμφωνα με το νόμο ή δεν τηρεί τις αρχές της χρηστής διοίκησης ή παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ορισμένα παραδείγματα κακής διοίκησης είναι τα εξής:

άδικη μεταχείριση
διακρίσεις
κατάχρηση εξουσίας
παράλειψη ή άρνηση ενημέρωσης
αναιτιολόγητη καθυστέρηση
παράτυπες διαδικασίες

Ο Διαμεσολαβητής διενεργεί έρευνες είτε μετά από καταγγελία είτε με δική του πρωτοβουλία. Ασκεί τα καθήκοντά του με πλήρη ανεξαρτησία και αμεροληψία. Δε ζητά ούτε δέχεται υποδείξεις από καμία κυβέρνηση ή οργανισμό. Τέλος, ο Διαμεσολαβητής υποβάλλει ετήσια έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με το σύνολο των εργασιών του.

Υποθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι δικαίωμα ενός πολίτη της ΕΕ, σύμφωνα με τις συνθήκες της ΕΕ, να προσφεύγει στον Διαμεσολαβητή. Ένα παράδειγμα μιας υπόθεσης που χειρίστηκε ο Διαμεσολαβητής αφορούσε καθυστέρηση πληρωμής από την Επιτροπή σε γερμανό επιστήμονα δημοσιογράφο. Η Επιτροπή εξήγησε την καθυστέρηση, τους τόκους που καταβλήθηκαν και τις επιταχυνόμενες μελλοντικές πληρωμές σε εμπειρογνώμονες Σε άλλη περίπτωση, κατόπιν καταγγελίας από μια ουγγρική, η EPSO συμφώνησε να διευκρινίσει τις πληροφορίες που περιέχονται στις προκηρύξεις διαγωνισμών πρόσληψης σχετικά με τις δοκιμασίες επιλεξιμότητας και προεπιλογής. Μια τρίτη υπόθεση επιλύθηκε όταν ο Διαμεσολαβητής ανάγκασε το Συμβούλιο να απελευθερώσει στο κοινό έγγραφα που προηγουμένως δεν αναγνώρισε την ύπαρξη του.

Ο Διαμεσολαβητής έλαβε 2.667 καταγγελίες κατά το έτος 2010 και άνοιξε 335 έρευνες για υποτιθέμενη κακοδιοίκηση. Το 2011 υποβλήθηκαν 2.510 καταγγελίες και άνοιξαν 396 έρευνες. Ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών το 2011 προήλθε από την Ισπανία (361), ακολουθούμενη από τη Γερμανία με 308 άτομα. Ωστόσο, σε σχέση με τον πληθυσμό, το μεγαλύτερο ποσοστό καταγγελιών προήλθε από το Λουξεμβούργο και την Κύπρο [5]. Το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την ευρωσκεπτική του φήμη, ήταν υπεύθυνο για το 2009 για τον μικρότερο αριθμό υποθέσεων. Το 2011 το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν υπεύθυνο για 141 καταγγελίες στον Διαμεσολαβητή, οι οποίες εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν σχετικά χαμηλό ποσοστό καταγγελιών στον πληθυσμό.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Διαμεσολαβητή, το 58% των καταγγελιών το 2011 συνδέονταν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το 11% αφορούσε την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού (EPSO) από δυσαρεστημένους αιτούντες στην Ευρωπαϊκή Δημόσια Υπηρεσία και 4% από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιπροσώπευε το 3%.

Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο οδηγός σας στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Υπηρεσία Επίσημων Εκδόσεων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Λουξεμβούργο: Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 2007. ISBN 92-79-03652-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, επίσημη ιστοσελίδα.