Επισκοπείο Σύρου
Συντεταγμένες: 37°26′7″N 24°54′58″E / 37.43528°N 24.91611°E
| Επισκοπείο (ή Πισκοπειό) | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σύρου |
| Δήμος | Σύρου - Ερμούπολης |
| Δημοτική Ενότητα | Άνω Σύρου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Κυκλάδων |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 841 00 |
| Τηλ. κωδικός | 22810 |
Το Επισκοπείο (ή Πισκοπειό) είναι οικισμός της Σύρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές ενός πευκόφυτου λόφου και είναι μία από τις πλουσιότερες πηγές πράσινου του νησιού. Βρίσκεται περίπου στο κέντρο της Σύρου και απέχει 4,5 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη. Είναι έτσι ο πιο κοντινός παραθεριστικός οικισμός στην πρωτεύουσα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κοντά στο Επισκοπείο βρίσκονται τα ερείπια της οικοδομής που άλλοτε χρησιμοποιούταν ως κατοικία του καθολικού επισκόπου. Αυτή η οικοδομή του 15ου αιώνα έδωσε και το όνομά της στον οικισμό.
Υπήρξε το πρώτο αγαπημένο θέρετρο των πλούσιων Συριανών εμπόρων μετα τη δημιουργία της Ερμούπολης το 1830, οι οποίοι έχτισαν το 19ο αιώνα εντυπωσιακές και επιβλητικές επαύλεις με καταπράσινους κήπους. Ο δρόμος για τον οικισμό περνάει από το λόφο Σκληπί, όπου βρίσκεται το κτήμα και η έπαυλη "Αυροφίλητον" του ιατρού Ιωάννη Φουστάνου (πρώην Φθισιατρείο). Σήμερα κυριαρχεί η εγκατάλειψη και οι περισσότερες επαύλεις είναι ερειπωμένες.
Διοίκηση και πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διοικητικά ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Άνω Σύρου, η οποία υπάγεται στον Δήμο Σύρου - Ερμούπολης. Πριν το Πρόγραμμα Καλλικράτης, υπαγόταν στον Δήμο Άνω Σύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στην περιοχή ζουν σήμερα 500 κάτοικοι. Η πορεία του πληθυσμού:
| Έτος | 1991 | 2001 | 2011 |
| Πληθ. | 237 | 296 | 500 |
Εκκλησίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην κορυφή του λόφου δεσπόζει η εκκλησία του Προφήτη Ηλία, η οποία χτίστηκε το 1845 και είναι ρυθμού μονόκλιτης βασιλικής. Βγαίνοντας από το χωριό και με κατεύθυνση προς την περιοχή Μάλλια, βρίσκεται ο ναός της Παναγίας της Πισκοπιανής ή Πρωτόθρονης, ο οποίος κατά την παράδοση υπήρξε η πρώτη μητρόπολη της Σύρου και η κατασκευή του τοποθετείται περίπου τον 6ο αιώνα μ.Χ. Στην Παναγία αυτή, αποδίδεται η σωτηρία του νησιού από την επιδημία πανώλης το 1728.
Ο θρύλος του κόκκινου σπιτιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κόκκινο σπίτι ή «κοκκινόσπιτο», όπως είναι γνωστό στους κατοίκους του νησιού, είναι ένα ερειπωμένο διώροφο αρχοντικό στην περιοχή του Επισκοπείου. Θεωρείται από πολλούς ως στοιχειωμένο και αμαρτωλό σπίτι και λέγεται πως ενέπνευσε τον Μ. Καραγάτση να γράψει το μυθιστόρημα "Η Μεγάλη Χίμαιρα" (1953). Το σπίτι εξωτερικά είναι βαμμένο στην ίδια απόχρωση του αίματος και κάπως έτσι πήρε το συγκεκριμένο όνομα.[1]
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Μαρίνα Μπαρέ, μία νεαρή γαλλίδα παντρεμένη με τον Συριανό καπετάνιο Γιάννη Ρεϊζή, βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά του κουνιάδου της, Μηνά, αφού δεν μπορούσε να αντέξει τη μοναξιά της. Τη μοιραία νύχτα, χάνει τη μικρή Αννούλα (κόρη που έχει αποκτήσει με τον Γιάννη) από πνευμονία, ενώ παράλληλα μένει έγκυος από τον Μηνά. Η πεθερά της, που τους έχει πιάσει στο κρεβάτι της αμαρτίας, διώχνει τον Μηνά από το σπίτι μετά την κηδεία της εγγονής της και εκείνος αυτοκτονεί. Ο Γιάννης ενημερώνεται για όσα έχουν συμβεί ενώ βρίσκεται ήδη στο ταξίδι του γυρισμού. Όλα αυτά ωθούν τη Μαρίνα στην αυτοκτονία, στοιχειώνοντας με τη φασματική παρουσία της το σπίτι, το οποίο από τότε παραμένει έρημο αφού δεν βρέθηκαν ποτέ νόμιμοι κληρονόμοι.
Παλαιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι τα βράδια ακούγονταν οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας και τα γέλια του μικρού κοριτσιού. Πολλοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια και υποστηρίζουν πως όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και αντικείμενα, βρήκε τραγικό θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Έτσι, δημιουργήθηκε στο νησί ο μύθος του στοιχειωμένου κόκκινου σπιτιού. Κατά άλλους, όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και ότι ο χώρος ήταν απλά ένας τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών, τους οποίους διασκέδαζε να τρομοκρατεί ένας κάτοικος με ελαφρά νοητική στέρηση.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Κοκκινόσπιτο». ΝΕΡΑΝΤΖΟΥΛΑ. 2011-08-28. http://nerantzoula.wordpress.com/%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%BF/. Ανακτήθηκε στις 2018-03-04.
- ↑ «Σύρος... στο ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΠΙΤΙ». act-in-idios.blogspot.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δήμος Σύρου - Ερμούπολης Αρχειοθετήθηκε 2013-05-24 στο Wayback Machine.
- Syros.gr Αρχειοθετήθηκε 2017-09-13 στο Wayback Machine.
- Syrostoday.gr
- Cycladesdeals.gr
| ||||||||||||||