Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα
(Ανακατεύθυνση από Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (Γερμανία))
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα Freie Demokratische Partei | |
|---|---|
 | |
| Ηγέτης | Κρίστιαν Λίντνερ |
| Ίδρυση | 11 Δεκεμβρίου 1948 |
| Έδρα | Thomas-Dehler-Haus, Reinhardtstraße 14, 10117 Βερολίνο |
| Ιδεολογία | Κλασικός φιλελευθερισμός[1] Οικονομικός φιλελευθερισμός Ευρωπαϊσμός[2] Νεοφιλελευθερισμός[3] |
| Πολιτικό φάσμα | Κεντροδεξιά[8] Κέντρο[9][10] Δεξιά[11][12] |
| Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Κόμμα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη |
| Ομάδα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου | Ανανεώστε την Ευρώπη |
| Διεθνής προσχώρηση | Φιλελεύθερη Διεθνής |
| Χρώματα | Κίτρινο Γαλανό Φούξια |
| Μπούντεσταγκ | 92 / 709 |
| Μπουντεσράτ | 2 / 69 |
| Kοινοβούλια Ομόσπονδων Κρατιδίων | 85 / 1.900 |
| Πρόεδροι κρατιδίων | 0 / 16 |
| Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 5 / 96 |
| Σημαία κόμματος | |
.svg) | |
| Ιστότοπος | |
| fdp.de | |
| Πολιτικό σύστημα Γερμανίας Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (γερμ.: Freie Demokratische Partei, FDP) είναι ένα κλασσικο-φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα στην Γερμανία. Ιδρύθηκε το 1948 και σημερινός του πρόεδρός του είναι ο Κρίστιαν Λίντνερ. Η πολιτικές του κόμματος, συνδυάζουν στήριξη σε προσωπικές ελευθερίες, με ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση του κράτους και σκληρά φιλελεύθερη οικονομική πολιτική.
Τον Δεκέμβριο του 1948 ο Τέοντορ Χόις εξελέγη πρώτος επικεφαλής του νεοσύστατου τότε Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος. Σήμερα ηγέτης του κόμματος είναι ο Κρίστιαν Λίντνερ.
.png)
Το FDP έλαβε στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές του 2021 10,7% των ψήφων. Από τον Δεκέμβριο του 2021 συμμετέχει στην τρικομματική ομοσπονδιακή κυβέρνηση Σοσιαλιστών, Πρασίνων και Ελευθέρων Δημοκρατών με 4 υπουργεία, και ο Πρόεδρός του είναι Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομικών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑
- Zimmer, Matthias, επιμ. (1997). Germany - phoenix in trouble?. Edmonton: Univ. of Alberta Press. σελ. 114. ISBN 978-0-88864-305-6.
- Zimmer, Matthias, επιμ. (1997). Germany - phoenix in trouble?. Edmonton: Univ. of Alberta Press. σελ. 268. ISBN 978-0-88864-305-6.
- Publishing, Britannica Educational (1 Ιουνίου 2012). The Science and Philosophy of Politics. Britannica Educational Publishing. σελ. 121. ISBN 978-1-61530-748-7.
- ↑
- «Germany». Europe Elects (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2023.
- «Vergleich der Positionen» (PDF).
- ↑ von Hein, Matthias (10 August 2021). «Germany sends firefighters to wildfires in Greece». Deutsche Welle (DW). https://www.dw.com/en/germany-sends-firefighters-to-wildfires-in-greece/a-58823070. Ανακτήθηκε στις 27 September 2021.
- «Germany votes: Projections give Social Democrats narrow lead». Deutsche Welle (DW). 27 September 2021. https://www.dw.com/en/german-election-2021-results/a-59313269. Ανακτήθηκε στις 27 September 2021. «The neoliberal Free Democrats' (FDP) color is yellow»
- Mayer, Catherine (17 September 2013). «Germany's Elections: Merkel, Europe's Most Important Leader, Faces a Complex Challenge». Time. https://world.time.com/2013/09/17/germanys-election-merkel-europes-most-important-leader-faces-a-complex-challenge/. Ανακτήθηκε στις 27 September 2021.
- Hockenos, Paul (21 July 2016). «Ax-Wielding Terrorists and Germany's Stiff Upper Lippe». Foreign Policy. https://foreignpolicy.com/2016/07/21/axe-terrorists-germanys-stiff-upper-lip-islamic-state/. Ανακτήθηκε στις 27 September 2021.
- ↑ Laura Block (2016). Policy Frames on Spousal Migration in Germany: Regulating Membership, Regulating the Family. Springer Nature. σελ. 205. ISBN 978-36-5813296-5.
- ↑ Erol Külahci, επιμ. (2014). Europeanisation and Party Politics: How the EU affects Domestic Actors, Patterns and Systems. ECPR Press. σελ. 35. ISBN 9781907301841.
German politics ultimately evolved from an impressively stable two-and-a-half party system – the CDU-CSU, the SPD and the centre-right Free Democratic Party – in the fifty years after the formation of the Federal Republic ...
- ↑ «German Greens, FDP cosy up as coalition dance begins». Reuters. 7 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023.
Both the centre-left SPD and Chancellor Angela Merkel's conservative bloc, which slumped to a record low result, would need the centre-right FDP and leftist Greens as partners to get a parliamentary majority for a coalition government.
- ↑ «Bundestag slams AfD, reaffirms Holocaust remembrance». Deutsche Welle. 23 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023.
Members of the Social Democrats, the center-right Free Democratic Party and the Left Party echoed those sentiments.
- ↑ [4][5][6][7]
- ↑ Donald P. Green· Bradley Palmquist· Eric Schickler, επιμ. (2002). Partisan Hearts and Minds: Political Parties and the Social Identities of Voters. Yale University Press. σελ. 188. ISBN 9780300132007.
In Germany, the centrist FDP has often held the balance of power in coalition governments, allying with either the SPD or the CDU/ CSU.
- ↑ «AfD takes hard-right nationalism to heart of German democracy». Financial Times. 24 September 2017. https://www.ft.com/content/6d448ac6-a163-11e7-b797-b61809486fe2. Ανακτήθηκε στις 16 February 2023. «Christian Lindner, head of the centrist FDP party, said that from his experience in his home state, North Rhine-Westphalia, whenever it came to tough work of drawing up laws, “the AfD MPs were always to be found in the cafeteria”.»
- ↑ «Achille Mbembe and the fantasy of separation». openDemocracy. 29 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Sona N. Golder· Ignacio Lago· André Blais· Elisabeth Gidengil· Thomas Gschwend, επιμ. (2017). Multi-Level Electoral Politics: Beyond the Second-Order Election Model. Oxford University Press. σελ. 43. ISBN 9780192509178.
Germany In Germany, a coalition government composed of the CDU/CSU and the small right-wing FDP was in office at the national level from 2009 to 2013. At the subnational level, a coalition between the CSU and the FDP was in power ...
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος (Γερμανικά)
|