Διονύσιος Ρώμας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διονύσιος Ρώμας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Διονύσιος Ρώμας (Ελληνικά)
Γέννηση1771
Ζάκυνθος
Θάνατος26  Ιουλίου 1857 ή 1857
Ζάκυνθος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
πολιτικός
επαναστάτης
μαικήνας
Οικογένεια
ΤέκναΚανδιανός Ρώμας
ΟικογένειαΟικογένεια Ρώμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης του Σωτήρος
Λεγεώνα της Τιμής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Για το θεατρικό συγγραφέα και πολιτικό με το ίδιο όνομα, δείτε Διονύσιος Ρώμας (συγγραφέας)

Ο Διονύσιος Ρώμας ήταν Έλληνας, νομικός, διπλωμάτης, γενικός πρόξενος στο Μοριά και τη Ρούμελη για λογαριασμό της Βενετίας, πολιτικός, πρύτανης της Κέρκυρας, γερουσιαστής στα Επτάνησα, ευεργέτης του αγώνα του 1821 και Σύμβουλος της Επικρατείας στη νεοσύστατη Ελλάδα. Επίσης ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας [1].

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Διονύσιος Ρώμας γεννήθηκε περίπου το 1771. Γιος του Γεωργίου και της Διαμαντίνας Καπνίση. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ζάκυνθο όπου και τελείωσε τις δημόσιες σπουδές του. Στη συνέχεια έφυγε στην Πάδοβα όπου σπούδασε νομικά. Με την επιστροφή του στη Ζάκυνθο, ο νεαρός Ρώμας, ασχολείται με τη νομική.

Το 1794 θα διαδεχθεί τον πατέρα του στη θέση του Γενικού Προξένου της Βενετίας στο Μωριά αλλά και στη Ρούμελη. Από αυτή τη θέση και από το μέρος του Μωριά που βρισκόταν του δόθηκε η ευκαιρία να συνδεθεί και να έχει σχέσεις με τους πλέον εξέχοντες προκρίτους, τον Νοταρά, τον Μαυρομιχάλη, τον Δεληγιάννη, τον Ζαΐμη, τον Λόντο αλλά και με πολλούς οπλαρχηγούς. Η πολιτική καριέρα του θα αρχίσει το 1803 όταν θα εκλεγεί μέλος της Συντακτικής Επιτροπής για την ψήφιση του Επτανησιακού Συντάγματος, ενώ τρία χρόνια αργότερα θα διοριστεί στη θέση του Πρύτανη της Κέρκυρας από την οποία θέση θα διαχειριστεί τις υποθέσεις των νησιών με παραδειγματική ευθύνη.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πολιτική του σταδιοδρομία θα προχωράει ανοδικά και το 1809 θα εκλεγεί γερουσιαστής.

Το 1810 γεννιέται στο Παρίσι ο γιος του Ναπολέοντας του Α! Μετέπειτα βασιλιάς της Ιταλίας. Ο Διονύσιος Ρώμας θα ηγηθεί αντιπροσωπείας των Ιονίων Νήσων και μαζί με τους Μ. Μεταξά, Ε. Θεοτόκη, Σπ. Κοντό, Σ. Χαλκιόπουλο και άλλους θα βρεθούν στο Παρίσι για να χαιρετίσουν τη γέννηση του γιου του Ναπολέοντα. Εκεί στο Παρίσι, ο Ναπολέων θα παρασημοφορήσει τον Ρώμα με το Παράσημο της Λεγεώνος της τιμής.

Με τον τίτλο του Μεγάλου Δασκάλου του τεκτονισμού, ο Διονύσιος Ρώμας, την άνοιξη του 1815 θα ιδρύσει στη Ζάκυνθο τεκτονική Στοά με την ονομασία “Αναγεννηθείς Φοίνιξ “ και θα αρχίσει την πατριωτική του δράση. Θα συγκρουστεί το 1816 με τον Ύπατο Αρμοστή των Ιονίων Νήσων, Θ. Μαίτλαντ ο οποίος επέβαλε στα νησιά απολυταρχικό καθεστώς. Και θα εγκαταλείψει την Κέρκυρα για να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο, από όπου θα αρχίσει την πνευματική και πατριωτική του δράση. Από τον Αριστείδη Παπά θα μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία τον Απρίλη του 1819 και θα μετατρέψει το αρχοντικό του σε τόπο συνάντησης των αγωνιστών της Επανάστασης, από όπου θα περάσουν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι οπλαρχηγοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Κολοκοτρώνης. Μαζί με τον Κολοκοτρώνη θα συναντηθούν με τον Γάλλο στρατηγό Δανζελώ στον οποίον θα αναπτύξουν τα σχέδια της Ελληνικής Επανάστασης.

Το 1820 αγγλικό στρατιωτικό άγημα απέκλεισε το αρχοντικό του Ρώμα με σκοπό την ανακάλυψη μυστικών πατριωτικών εγγράφων, ενώ ο Ρώμας δικαιολογήθηκε στον τοποτηρητή Ross, τέκτονα χαμηλότερου βαθμού, ότι επρόκειτο για τεκτονικά έγγραφα και έτσι σταμάτησε κάθε ενέργεια. Παρ’ όλα αυτά για να αποφύγει την καταδίωξη των Άγγλων και τη φυλάκιση, ο Δ. Ρώμας κατέφυγε στη Βενετία, όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια.[2]

Επιτροπή του αγώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιστρέφοντας το 1824 θα ιδρύσει την Επιτροπή Ζακύνθου με σκοπό την οικονομική και πολιτική ενίσχυση του αγώνα. Διέθεσε μεγάλο μέρος από την περιουσία του για την αγορά πολεμοφοδίων τα οποία εστάλησαν στους αγωνιζόμενους Έλληνες.

Το 1833 βρέθηκε στο Ναύπλιο για την υποδοχή του Όθωνα. Αργότερα μαζί με τον Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα κατηγορήθηκε για συνωμοσία εναντίον του Όθωνα. Τελικά, αθωώθηκε και ο Όθωνας τον τίμησε με το ανώτερο παράσημο του Ταξιάρχη του Σωτήρος και τον ονόμασε Σύμβουλο της Επικρατείας. Ο Διονύσης Ρώμας ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στην υπόθεση του Αγώνα και πέθανε σχεδόν φτωχός.

Το αρχοντικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αρχοντικό της οικογενείας Ρώμα που βρίσκεται στην οδό Λουκά Καρρέρ σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Χτισμένο την δεκαετία του 1660 από τον Άγγλο μεγαλέμπορο και πρόξενο Jefferys αγοράστηκε γύρω στο 1880 από τον Αλέξανδρο Ρώμα και είναι ένα αντιπροσωπευτικό και μοναδικό δείγμα αρχοντικού της πόλης της Ζακύνθου αποτελώντας ένα σημείο αναφοράς στη σύγχρονη ιστορία της. Ανακατασκευάστηκε μετά από τους σεισμούς του 1953 με κάποιες μετατροπές αλλά παραμένει ως χαρακτηριστικό της μορφής των αρχοντικών της προσεισμικής Ζακύνθου διατηρώντας εις το μέγιστον την παλαιά του ατμόσφαιρα.

Ωστόσο το αρχοντικό που ήταν η κύρια κατοικία του Διονύση Ρώμα ήταν στην πλατεία Αγίου Λουκά Ζακύνθου. Το κτήριο αυτό ήταν της αρχοντικής οικογένειας Καπνίση και ο Ρώμας το κληρονόμησε μέσω του αδελφού της μητέρας του Νικόλαου Καπνίση, ο οποίος πέθανε άκληρος στην Ιταλία το καλοκαίρι του 1822 και ήταν ο τελευταίος του κλάδου των Καπνίση Ζακύνθου. Στα χρόνια της αυτοεξορίας του Ρώμα στη Βενετία κατοικούσαν στο αρχοντικό οι διαχειριστές της περιουσίας του, Αντώνιος και Ιωάννης αδελφοί Μαρτινέγκοι. Μετά την επιστροφή του έγινε κέντρο της Φιλικής Εταιρείας. Εκεί συνεδρίαζαν και έβρισκαν άσυλο πολλοί αρματολοί και κλέφτες εξόριστοι από το Μοριά, πέραν των Κολοκοτρώνη, Αναγνωσταρά, Νικηταρά κ.α. (η οικία του Κολοκοτρώνη βρισκόταν στον πίσω δρόμο από το αρχοντικό). Στο αρχοντικό αυτό συντάχθηκε το περίφημο έγγραφο για την αίτηση της Αγγλικής Προστασίας του μαχόμενου Γένους. Το αρχοντικό αυτό περιείχε συλλογές αρχαιοελληνικών γλυπτών (προερχόμενα από την Δήλο), πινάκων μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης, ανεκδότων αρχαίων νομισμάτων, επίπλων, κρυστάλλων, πορσελανών κλπ. Το κτίριο είχε περιέλθει στις αρχές του 20ου αι. στην ιδιοκτησία της οικογένειας Αυγουστίνου και καταστράφηκε στους σεισμούς της 12ης Αυγούστου 1953.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μουσείο "Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων", Ζάκυνθος και Φιλική Εταιρεία
  2. «Τεκτονική Στοά Ναυπλίου». Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού. 19 Ιανουαρίου 2009. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]