Διβάμβουλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το διβάμβουλο ή διβάμπουλο ήταν ένας μεγάλος κηροστάτης, συνήθως ασημένιος και επίχρυσος με δύο θριγκώματα (στεφάνες) στο πάνω μέρος του, όπου κατά τις αυτοκρατορικές τελετές στο Βυζάντιο καιγόταν μεγάλη λαμπάδα μπροστά στον αυτοκρατορικό θρόνο, η οποία συμβόλιζε την «ελέω θεού» βασιλεία του Αυτοκράτορα και την «εις τύπον του ουρανίου Βασιλέως», δηλαδή του Χριστού, ένδειξη τιμής στο πρόσωπό του.

Μετά την Πτώση της Κωνσταντινούπολης, όταν ο Μωάμεθ παραχώρησε όλα τα βυζαντινά αυτοκρατορικά σύμβολα στον Πατριάρχη, μεταξύ αυτών κληροδότησε και το διβάμβουλο (μπρούτζινο όμως) «εις τύπον και τόπον Χριστού» του ουράνιου Αρχιερέα, σε ένδειξη τιμής. Το διβάμβουλο σήμερα προηγείται του Πατριάρχη κατά την είσοδο και έξοδό του από τον Ναό, ενώ καίεται επ΄ αυτού λαμπάδα κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.

Σε τύπο διβάμβουλου, αλλά μικρότερου μεγέθους, είναι αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα στις ορθόδοξες εκκλησίες κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και που προηγείται στη «μικρή» και «μεγάλη είσοδο», καθώς και σε διάφορα μυστήρια π.χ. βάπτισης ή άλλες τελετές.