Δημητράκης Δεληγιάννης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημητράκης Δεληγιάννης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Δημητράκης Δεληγιάννης (Ελληνικά)
Γέννηση1783
Λαγκάδια Αρκαδίας
Θάνατος1848
Λαγκάδια Αρκαδίας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΙωάννης Δ. Δεληγιάννης
ΓονείςΙωάννης Δεληγιάννης
ΑδέλφιαΕλένη Δεληγιάννη
Ανάστος Δεληγιάννης
Κωνσταντάκης Δεληγιάννης
Νικολάκης Δεληγιάννης
Πανάγος Δεληγιάννης
Κανέλλος Δεληγιάννης
Θεοδωράκης Δεληγιάννης
Αναγνώστης Δεληγιάννης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821 και Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιστράτηγος

Ο Δημητράκης Δεληγιάννης (Λαγκάδια, 1783 - Λαγκάδια, 1848) ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821 από την Αρκαδία.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1783 στα Λαγκάδια Αρκαδίας και ήταν γιος του σημαντικού προεστού Ιωάννη Δεληγιάννη που σκοτώθηκε προεπαναστατικά από τις οθωμανικές αρχές με σουλτανικό φιρμάνι. Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας[1] και με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, συμμετείχε ενεργά μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια του. Προχώρησε στη γενική σφαγή των Οθωμανών κατοίκων των Λαγκαδίων που είχαν αφοπλιστεί λίγο καιρό νωρίτερα από τις δυνάμεις του αδελφού του Κανέλλου και συμμετείχε στην εκστρατεία που οδήγησε στην εκπόρθηση του ισχυρού οθωμανικού προπυργίου του Λάλα[2]. Έπειτα, έλαβε μέρος στην καθοριστική για τον αποκλεισμό της Τριπολιτσάς, μάχη της Γράνας[3] και λίγες ημέρες αργότερα προχώρησε με 500 άνδρες στην κατάληψη του χωριού Μαντζάγρα, πλησίον της Τριπολιτσάς[4]. Κατά την άλωση της πόλης, εισήλθε σε αυτή από τον προμαχώνα του Σεραγιού[5]. Έπειτα, κατευθύνθηκε προς την Πάτρα όπου συμμετείχε στην πολιορκία της πόλης. Κατά το 1822 συμμετείχε στην προσπάθεια απόκρουσης της εκστρατείας του Δράμαλη[1][6] πολεμώντας μεταξύ άλλων στο Αγιονόρι[7]. Για τη συμβολή του, ανήλθε στις 22 Ιανουαρίου του 1823 στο βαθμό του αντιστρατήγου[8]. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, τάχτηκε κατά της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Μετά την ήττα της πλευράς που υποστήριξε, παραδόθηκε μαζί με τους υπόλοιπους αδελφούς του στις αρχές Φεβρουαρίου του 1825 στο Ναύπλιο[9] και φυλακίστηκε στην Ύδρα.

Αργότερα, αποφυλακίστηκε και συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του αιγυπτιακού στρατού του Ιμπραήμ πασά. Το 1825 πολέμησε επικεφαλής στρατιωτών στην αποτυχημένη για τις ελληνικές δυνάμεις μάχη της Τραμπάλας και τον Ιούλιο πραγματοποίησε διάφορες ενέδρες κατά των εχθρικών δυνάμεων στα Δερβένια Λεονταρίου[10]. Πολέμησε στην Πιάνα και στις αρχές του 1826 σε νικηφόρα μάχη κοντά στα χωριά Ζευγολατιό και Αγιάννης[11].

Απέκτησε με την γυναίκα του, Σταθούλα, έναν γιο, τον Ιωάννη που είχε πολιτευθεί και έγινε υπουργός το 1874. Προήχθη στο βαθμό του αρχιστράτηγου και μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκε στα Λαγκάδια όπου και πέθανε το 1848.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010. 
  2. Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974, τόμος Α', σ. 366 - 367, 408 - 414.
  3. Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, τόμος Β', σ. 85.
  4. Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, τόμος Β', σ. 88.
  5. Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, τόμος Β', σ. 218.
  6. Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, τόμος Β', σ. 566.
  7. Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, τόμος Β', σ. 591.
  8. Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος ΣΤ', Θεσσαλονίκη 1982, σ. 323.
  9. Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, 1982, ΣΤ', σ. 788 - 789.
  10. Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, 1982, Ζ', σ. 127, 270.
  11. Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, 1982, Ζ', σ. 273, 328 - 329.
  12. Ευτυχία Λιάτα, Αρχείο της Οικογένειας Δεληγιάννη , Εταιρεία των Φίλων του Λαού- Ιστορικόν Αρχείον, Αθήνα 1992.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος ΣΤ΄, Θεσσαλονίκη 1982.
  • Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου.
  • Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974, τόμοι Α΄ και Β΄.
  • Ευτυχία Λιάτα, Αρχείο της Οικογένειας Δεληγιάννη, Εταιρεία των Φίλων του Λαού- Ιστορικόν Αρχείον, Αθήνα 1992.