Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|23|04|2024}}
Δίγλωσσος ονομάζεται ο ρυθμός εκείνος της αρχαίας Ελληνικής αγγειογραφίας, που συνδυάζει τον ερυθρόμορφο και μελανόμορφο ρυθμό στις δύο όψεις αντίστοιχα σε ένα και το αυτό αγγείο.
Εμφανίστηκε και γνώρισε την ακμή του στην Αττική του 6ου και 5ου αιώνα και σημάδεψε το πέρασμα της αγγειογραφικής τέχνης από τον μελανόμορφο στον ερυθρόμορφο ρυθμό. Συναντάται κυρίως σε αμφορείς, όπου η ίδια εικόνα στις δύο όψεις εικονίζεται στους δύο διαφορετικούς ρυθμούς αντίστοιχα, καθώς και σε οφθαλμωτές κύλικες, με μελανόμορφη εσωτερική και ερυθρόμορφη εξωτερική εικόνα. Σημαντικοί εκπρόσωποι του δίγλωσσου ρυθμού είναι ο Ζωγράφος του Ανδοκίδη, ο Ψίαξ, ο Επίκτητος, ο Όλτος και άλλοι.