Γρηγόριος Λιβαδάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γρηγόριος Λιβαδάς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1894
Κεφαλονιά
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμικροβιολόγος
ιατρός

Ο Γρηγόριος Λιβαδάς (γεννηθείς στον Αγκώνα της Κεφαλονιάς το 1894) ήταν ιατρός υγιεινολόγος, καθηγητής της Υγειονομικής Σχολής Αθηνών (1936-1949). Διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στην οργάνωση και τη διεξαγωγή του ανθελονοσιακού αγώνα στην Ελλάδα και εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας για την ελονοσία σε διάφορα κράτη της Ασίας, της Αφρικής και στη Μαδαγασκάρη, όπου χρημάτισε και Πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας.

Σπουδές - Εργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γρηγόριος Λιβαδάς αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νεαπόλεως της Ιταλίας με τον βαθμό "'Αριστα μετ΄επαίνου" (suma cum laude 110/110). Του Πανεπιστημίου της Νεαπόλεως ανεκυρήχθη διδάκτωρ το 1915. Κατά τα έτη 1915-1916 χρημάτισε έκτακτος επιμελητής της Α΄Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον καθηγητή Σπ.Λιβιεράτο. Κατά την περίοδο 1919-1922 συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία ως ιατρός του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Κατά τα έτη 1923-2924 έκανε ειδικές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Ρώμης και Νεαπόλεως Ιταλίας στους κλάδους της μικροβιολογίας και παρασιτολογίας. Το 1928 έλαβε πτυχίο από τη Σχολή Μικροβιολογίας της Ρώμης με τον βαθμό "Άριστα". Το 1932 κατέστη μέλος του Πειραματικού Ανθελονοσιακού Σταθμού του Ιδρύματος Ροκφέλλερ στη Ρώμη. Το 1934 έλαβε πτυχίο από τη Σχολή Δημοσίας Υγείας του Πανεπιστημίου Johns Hopkins της Βαλτιμόρης των ΗΠΑ (Master of Public Health). Κατά τα έτη 1936-1939 κατέστη μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για την Ελονοσία της Κοινωνίας των Εθνών. Κατά την περίοδο 1936-1959 χρημάτισε τακτικός καθηγητής στην έδρα των νόσων των θερμών χωρών και της ελονοσίας στην Υγειονομική Σχολή Αθηνών και κατά την περίοδο 1936-50 Διευθυντής της Υγειονομικής Σχολής Αθηνών. Κατά την περίοδο 1937-1940 εργάσθηκε ως Διευθυντής της Υπηρεσίας Καταπολεμήσεως της Ελονοσίας στην Ελλάδα. Κατά τα έτη 1951-1952 διορίσθηκε Τεχνικός Σύμβουλος του Περιφερειακού Γραφείου της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας για τα κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Κατά την περίοδο 1951-1970 εργάσθηκε ως μέλος του Συμβουλίου των Εμπειρογνωμόνων της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας των Ηνωμένων Εθνών. Το 1955 εργάσθηκε ως Εμπειρογνωμόνων της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας στο Αφγανιστάν και το 1956 στον Λίβανο στη Συρία και στην Ιορδανία. Κατά την περίοδο 1957-1959 εργάσθηκε ως Τεχνικός Σύμβουλος της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας στο Καμερούν και κατά τα έτη 1960-1961 στη Μαδαγασκάρη.

Παράσημα και τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως (1919).
  • Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, απονεμηθέν τρεις φορές 1921)
  • Mετάλλιο Πολεμικής Αξίας (1921).
  • Ταξιάρχης του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικος.
  • Medaille de primiere classe du Merite Camerounais pour les services rendus a la lutte antipalustre au Cameroun (1959).
  • Σε ένδειξη τιμής για τη συμβολή του στις επιδημιολογικές έρευνες στην Αφρική δόθηκε το όνομά του στο ανακαλυφθέν από τους Γάλλους εντομολόγους Taufflieb και Mouchet νέο είδος ανωφελούς εντόμου, ενδημούντος στην Αφρική : "Elianella Livadasi".
  • Αριστείο των Επιστημών από την Ακαδημία Αθηνών (1976).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
  • "Το Βήμα"24/3/1976.