Γρηγόρης Φαράκος
| Γρηγόρης Φαράκος | |
|---|---|
| Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας | |
| Περίοδος 11 Ιουλίου 1989 – 27 Φεβρουαρίου 1991 | |
| Προκάτοχος | Χαρίλαος Φλωράκης |
| Διάδοχος | Αλέκα Παπαρήγα |
| Βουλευτής Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 17 Νοεμβρίου 1974 – 11 Σεπτεμβρίου 1993 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 11 Ιανουαρίου 1923, Ναύπλιο, Αργολίδα, Ελλάδα |
| Θάνατος | 23 Μαρτίου 2007 (84 ετών) |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Συνασπισμός |
| Σύζυγος | Ευτυχία Καρύδη |
| Κατοικία | Αθήνα |
| Σπουδές | Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου |
Ο Γρηγόρης Φαράκος του Κωνσταντίνου (Ναύπλιο, 11 Ιανουαρίου 1923 – Αθήνα, 23 Μαρτίου 2007) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. Υπήρξε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, (Ιούλιος 1989 - Φεβρουάριος 1991) και βουλευτής του ΚΚΕ και, αργότερα, του Συνασπισμού. Επίσης διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γρηγόρης Φαράκος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1923 και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1941 εισέρχεται στη σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Ε.Μ.Π, απ' όπου αποφοίτησε το 1946. Σπούδασε επίσης κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες και ειδικεύτηκε σε θέματα ενεργειακής οικονομίας.
Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ (σπουδάζουσας), ως καπετάνιος λόχου του ΕΛΑΣ (σπουδαστών) και ως «καπετάνιος» του λόχου «Λόρδος Μπάυρον» (των φοιτητών). Είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ το 1941.
Κατά τα Δεκεμβριανά τραυματίσθηκε στην Αθήνα. Το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά διέφυγε και πήρε μέρος στον Εμφύλιο στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας όπου και τραυματίσθηκε για δεύτερη φορά.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1961 και από το 1968 ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Στη διάρκεια της δικτατορίας ήλθε παράνομα στην Ελλάδα ως υπεύθυνος του κλιμακίου της Κ.Ε του ΚΚΕ, συνελήφθη το 1968 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Απελευθερώθηκε τον Ιούλιο του 1974.
Μετά τη Μεταπολίτευση εκλέγονταν βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ από το 1974 μέχρι το 1989 και από το 1989 έως το 1993 με το Συνασπισμό.
Το Μάιο του 1991, έχοντας νωρίτερα ταχθεί με την «ανανεωτική» πτέρυγα κατά τις διεργασίες του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, παραιτήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, παραμένοντας στο Συνασπισμό.[1][2] Έκτοτε ασχολήθηκε με την ιστορική μελέτη και συγγραφή. Ο Γρηγόρης Φαράκος κατοικούσε μόνιμα στην Αθήνα.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ενεργειακή οικονομία και πολιτική, 1961.
- Ένας αιώνας του Κεφαλαίου, 1967.
- Επιστημονικοτεχνική επανάσταση και εργατική τάξη, 1973.
- Η Νεολαία και το εργατικό κίνημα, εκδόσεις Οδηγητή, 1977.
- Θέματα του ελληνικού κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1978.
- Μαρτυρίες και στοχασμοί, 1941-1991: 50 χρόνια πολιτικής δράσης, εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα, 1993. Εισαγωγή - ιστορική επιμέλεια Παύλος Β. Πετρίδης.
- Η μάχη των συμβόλων: το κατέβασμα της χιτλερικής σημαίας από την αρχαία Ολυμπία, εκδόσεις Φιλίστωρ, 1996.
- Άρης Βελουχιώτης: το χαμένο αρχείο, άγνωστα κείμενα, η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη, 1941-1945, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1997.
- Δεκέμβρης του 44: νεότερη έρευνα, νέες προσεγγίσεις, εκδόσεις Φιλίστωρ. Πρακτικά επιστημονικής συνάντησης, 2000.
- Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία Ι - Το αντάρτικο-στρατός για τώρα και για μετά, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2000.
- Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία ΙΙ - Μυστική έκθεση 1946 και άλλα ντοκουμέντα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2000.
- Σχέσεις ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου, 2004.
- Σχετικά με το ΚΚΕ και το Κομμουνιστικό Κίνημα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006.
Δημοσίευσε επίσης και πολλές άλλες μελέτες και άρθρα σε διάφορα περιοδικά έντυπα και εφημερίδες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Η διάσπαση του ΚΚΕ το '91και οι αυταπάτες για τον Χαρίλαο». ΤΟ ΒΗΜΑ. 19 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2023.
- ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (27 Μαρτίου 2007). «rizospastis.gr - Πέθανε ο Γρ. Φαράκος». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2023.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Who's Who 1979" σελ. 715.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η είδηση του θανάτου του Γρηγόρη Φαράκου από το in.gr
Γρηγόρης Φαράκος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
| |||||||||||
|