Γκόραν Χάτζιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκόραν Χάτζιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Горан Хаџић (Serbian (Cyrillic script))
Γέννηση7  Σεπτεμβρίου 1958
Βινκόβτσι
Θάνατος12  Ιουλίου 2016[1]
Νόβι Σαντ[2]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του εγκεφάλου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΝόβι Σαντ (45°16′23″ s. š., 19°47′25″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησηςΣερβία
ΘρησκείαΣερβική Ορθόδοξη Εκκλησία
Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣερβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωση Κομουνιστών της Γιουγκοσλαβίας και Serb Democratic Party
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος
d:Q4376763 (1992–1994)[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκόραν Χάτζιτς (Горан Хаџић, 7 Σεπτεμβρίου 1958 - 12 Ιουλίου 2016) ήταν Σέρβος πολιτικός. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στην Κροατία διετέλεσε πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Κράινα.

Καταζητούνταν για πολλά χρόνια με βάση ένταλμα που είχε εκδόσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia) κατηγορούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και παραβιάσεις των κανόνων του δικαίου του πολέμου στη διάρκεια του Πολέμου στην Κροατία. Τελικά συνελήφθη από τις σερβικές αρχές στις 20 Ιουλίου του 2011.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάτζιτς γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1958 στο χωριό Πάτσετιν (Pačetin) στην Κροατία όπου πριν τον πόλεμο της Κροατίας δούλευε ως αποθηκάριος. Όταν ήταν έφηβος έγινε μέλος της Λίγκας Κομμουνιστών της Γιουγκοσλαβίας (League of Communists of Yugoslavia). Αργότερα υπήρξε πρόεδρος της κοινότητας του Πάτσετιν. Το 1990 έγινε προέδρος της τοπικής οργάνωσης του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος (Serb Democratic Party) στο Βούκοβαρ και μέλος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης και την επόμενη χρονιά έγινε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Βούκοβαρ, μέλος της Κεντρικής και της εκτελεστικής επιτροπής του Σερβικού Δημοκρατικού κόμματος στο Κνιν (Knin) και πρόεδρος της τοπικής επιτροπής του κόμματος στην ανατολική Σλαβονία, την Μπαράνια και το Δυτικό Σρεμ. Υπήρξε επίσης για ένα διάστημα ένας από τους ηγέτες του Σερβικού Εθνικού Συμβουλίου (Serbian National Council) και του Σερβικού Δημοκρατικού Φόρουμ (Serb Democratic Forum) που κάλυπτε την ανατολική Σλαβονία, τη Μπαράνια και το Δυτικό Σρεμ.

Στα τέλη Μαρτίου του 1991 συμμετείχε στο επεισόδιο στις Λίμνες Πλίτβιτσε (Plitvice) με το οποίο ξεκίνησε ο πόλεμος της Κροατίας. Τον Ιούνιο του 1991 ορίστηκε πρωθυπουργός της αυτοανακηρυχθείσας «Σερβικής αυτόνομης περιοχής ανατολικής Σλαβονίας, Μπαράνια και Δυτικού Σρεμ» (SAO). Στις 26 Φεβρουρίου του 1992 η συνέλευση της Σερβικής δημοκρατίας της Κράινα αντικατέστησε τον μέχρι τότε πρόεδρο της Σερβικής δημοκρατίας της Κράινα, Μίλαν Μπάμπιτς με τον Χάτζιτς. Στη θέση αυτή ο Χάτζιτς παρέμεινε μέχρι το 1994 οπότε στη θέση του προέδρου εκλέχτηκε ο Μίλαν Μάρτιτς (Milan Martić).

Το Σεπτέμβριο του 1993, όταν η Κροατία ξεκίνησε την επιχείρηση στο θύλακα Μέντακ, ο Χάτζιτς έστειλε επείγουσα έκκληση στο Βελιγράδι ζητώντας ενισχύσεις και όπλα. Το αίτημα του αγνοήθηκε από τις σερβικές αρχές αλλά περίπου 4000 Σέρβοι, μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων, υπό την ηγεσία του, καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου, Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, (γνωστού και ως Αρκάν) έφτασαν στην περιοχή.

Το 1995 απείλησε να προχωρήσει στην απόσχιση της Ανατολικής Σλαβονίας από τη Σερβική Δημοκρατία της Κράινα εξαιτίας των σχεδίων για την ένωση της τελευταίας με τη Σερβική Δημοκρατία (Republika Srpska.) Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Σερβία. Το 2000 ήταν παρών στην κηδεία του Αρκάν, τον οποίο χαρακτήρισε μεγάλο ήρωα.

Το 1995 ο Χάτζιτς δικάστηκε, ερήμην, για πρώτη φορά από κροατικό δικαστήριο για την επίθεση με όλμους κατά των πόλεων Σίμπενικ (Šibenik) και Βόντιτσε (Vodice) και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση. Το 1999 δικάστηκε για δεύτερη φορά, πάλι ερήμην, από κροατικό δικαστήριο για εγκλήματα στο χωριό Τένια (Tenja) κοντά στο Όσιγιεκ, σε φυλάκιση επίσης 20 χρόνων. Το 2001, η Ιντερπολ συμπεριέλαβε το Χάτζιτς στη λίστα με τους πιο καταζητούμενους δραπέτες. Το 2002, ασκήθηκαν διώξεις από την εισαγγελία της Κροατίας εναντίον του Χάτζιτς, του Βέσελιν Σλίβτσανιν (Veselin Šljivančanin), του Μίλε Μρκσιτς (Mile Mrkšić) και του Μίροσλαβ Ράντιτς (Miroslav Radić) για τη δολοφονία εκατοντάδων Κροατών στην πόλη του Βούκοβαρ και στη γύρω περιοχή τον Νοέμβριο του 1991.

Στις 4 Ιουνίου του 2004 το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία απήγγειλε κατηγορίες κατά του Χάτζιτς για εγκλήματα πολέμου. Μεταξύ άλλων κατηγορήθηκε για τη συμμετοχή του στη δολοφονία 250 τουλάχιστον Κροατών και άλλων μη- Σέρβων πολιτών στο Νοσοκομείο του Βούκοβαρ και την εκδίωξη χιλιάδων άλλων από την πόλη τον Νοέμβριο του 1991 καθώς και για τη συμμετοχή του σε μια σειρά από σφαγές (στις πόλεις Νταλ (Dalj), Έρντουτ (Erdut) και στο χωριό Λόβας (Lovas)) αλλά και για το ρόλο του στη δημιουργία και λειτουργία διαφόρων στρατοπέδων συγκέντρωσης στην περιοχή όπου βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι. Επίσης κατηγορήθηκε για την καταστροφή σπιτιών και θρησκευτικών κτιρίων στο Νταλ (Dalj), στο Έρντουτ (Erdut), στο Λόβας (Lovas), στο Τόβαρνικ (Tovarnik )και στο Βούκοβαρ.

Μετά την έκδοση του κατηγορητηρίου από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ο Χάτζιτς εξαφανίστηκε από το σπίτι του στο Νόβι Σαντ. Το 2005 σερβικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ίσως κρυβόταν σε μοναστήρι στο Μαυροβούνιο και το 2006 ο Νέναντ Τσάνακ (Nenad Čanak), ηγέτης της Λίγκας των Σοσιαλιστών Δημοκρατών της Βοϊβοντίνας (League of Vojvodina Social Democrats) υποστήριξε ότι κρυβόταν σε μοναστήρι στην περιοχή Fruška Gora στη Βοϊβοντίνα. Είχε κυκλοφορήσει επίσης η φήμη ότι ο Χάτζιτς βρισκόταν στη Λευκορωσία.

Το 2010 απαγορεύτηκε η είσοδος σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης της οικογένειας του Χάτζιτς. Τελικά ο Χάτζιτς συνελήφθη στις 20 Ιουλίου του 2011 κοντά στο χωριό Krušedol Selo στα βουνά της Fruška Gora και δύο μέρες μετά η υπουργός Δικαιοσύνης της Σερβίας Σνέζανα Μάλοβιτς (Snežana Malović) δήλωσε ότι εκδόθηκε στη Χάγη.[4]

Ήταν, μέχρι τη σύλληψή του το 2011, ο τελευταίος φυγόδικος, καταζητούμενος από το Δικαστήριο της Χάγης.[5]

Το 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο του εγκεφάλου και η δίκη του διακόπηκε, καθώς την περίοδο εκείνη έκανε χημειοθεραπείες. Τον Απρίλιο του 2015 διατάχθηκε από το δικαστήριο της Χάγης η προσωρινή αποφυλάκισή του και επέστρεψε στη Σερβία.[6] Ο Χάτζιτς απεβίωσε από καρκίνο του εγκεφάλου στις 12 Ιουλίου 2016.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Décès de Hadzic, ex-chef des Serbes de Croatie, soupçonné de crimes de guerre». (Γαλλικά) Europe 1. 12  Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13  Ιουλίου 2016.
  2. www.lemonde.fr/europe/article/2016/07/13/disparition-de-goran-hadzic-accuse-du-massacre-de-vikovar_4968587_3214.html.
  3. Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2020.
  4. «The Associated Press: Serbia arrests last Balkan war crimes fugitive». Google. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2011. 
  5. McElroy, Damien (2011-05-26). «Ratko Mladic arrested: Goran Hadzic last remaining major figure at large». Λονδίνο: Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/serbia/8538468/Ratko-Mladic-arrested-Goran-Hadzic-last-remaining-major-figure-at-large.html. Ανακτήθηκε στις 2011-05-29. 
  6. «Croatian Serb rebel Hadzic in Belgrade on release for cancer treatment». AFP. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-04-23. https://archive.today/20150423214400/https://au.news.yahoo.com/world/a/27157670/croatian-serb-rebel-hadzic-in-belgrade-on-release-for-cancer-treatment/. Ανακτήθηκε στις 2016-07-12. 
  7. «Goran Hadžić dead». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2016.