Γκυ Ντεμπόρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκυ Ντεμπόρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Guy Debord (Γαλλικά)
Γέννηση28  Δεκεμβρίου 1931[1][2][3]
Παρίσι[4]
Θάνατος30  Νοεμβρίου 1994[1][2][3]
Bellevue-la-Montagne
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Γαλλικά[6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
Λύκειο Καρνώ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακινηματογραφιστής
φιλόσοφος[8]
σκηνοθέτης κινηματογράφου
γραφίστας
σεναριογράφος
δοκιμιογράφος
συγγραφέας[9]
αυτοβιογράφος
μεταφραστής
ακτιβιστής για την ειρήνη
σχεδιαστής παιχνιδιών[10]
εικαστικός καλλιτέχνης[8]
Περίοδος ακμής1946[11] - 1994[11]
Οικογένεια
ΣύζυγοςAlice Becker-Ho
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκυ Έρνεστ Ντεμπόρ (γαλλικά: Guy Louis Debord, 1931-1994) υπήρξε Γάλλος θεωρητικός του Μαρξισμού, συγγραφέας, παραγωγός, μέλος της Letterist International, ιδρυτικό μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς και παροδικό μέλος της Socialisme ou Barbarie.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1931. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός που πέθανε νωρίς. Μητέρα του ήταν η Πωλέτ Ρόσσι. Αυτή τον έστειλε στη γιαγιά του στην Ιταλία. Ο Ντεμπόρ έφυγε από το σπίτι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και άρχισε να τριγυρνά άστεγος. Κατέληξε στις Κάννες, όπου πήγε στο γυμνάσιο και στράφηκε προς τον κινηματογράφο.[12] Ενηλικιώθηκε και αντιτάχτηκε στον πόλεμο της Αλγερίας. Διαδήλωσε μαζί με τον λαό στο Παρίσι.[13] Την εποχή εκείνη και σε ηλικία μόλις 19 ετών προσχώρησε στη Γραμματική Διεθνή, η οποία τότε διοικείτο από τον αυταρχικό Ισιντόρ Ισού, και διασπάσθηκε σε πολλούς πυρήνες. Τη δεκαετία του 1960 Ο Ντεμπόρ έγινε ιδρυτικό μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς, η οποία επηρέασε σημαντικά την πολιτική σκηνή του Μαΐου του 1968.

Το 1972 μαζί με τον Σανγκουινέττι ήταν τα μόνα εναπομείναντα μέλη της Καταστασιακής Διεθνούς, της οποίας τα μέλη απελάθηκαν από τη Γαλλία. Στράφηκε στον κινηματογράφο και στην έκδοση επαναστατικών προκηρύξεων. Μπλέχτηκε και κατηγορήθηκε για τον ανεξήγητο θάνατο του παραγωγού και εκδότη Ζεράρ Λεμποβίτσι. Αποσύρθηκε από τη δημοσιότητα και ασχολήθηκε με το διάβασμα και το γράψιμο. Μετά από χρόνιο εθισμό στο αλκοόλ, διεγνώσθη με αλκοολική πολυνευροπάθεια και αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στην καρδιά, στις 30 Νοεμβρίου του 1994, μια μέρα μετά το τελευταίο του αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ.

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο του τιμήθηκε 15 χρόνια μετά τον θάνατό του από τον Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, ο οποίος ανακήρυξε το αρχείο του Ντεμπόρ «εθνικό θησαυρό» της Γαλλίας,[14][15] ενώ ο ίδιος ανακηρύχτηκε «ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους φιλοσόφους με θέση στην ιστορία» του δευτέρου ημίσεος του 20ού αιώνα.[16]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (1957) "Έκθεση περί της κατασκευής καταστάσεων"
  • (1964) "Ενάντια στον κινηματογράφο"
  • (1967) "Η κοινωνία του Θεάματος"
  • (1985) "Παρατηρήσεις για τη δολοφονία του Ζεράρ Λεμπόβισι"
  • (1987) "Το παιχνίδι του πολέμου"
  • (1988) "Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος"
  • (1989) "Πανηγυρικός"
  • (1990) "In girum imus nocte et consumimur igni"

Επίσης, κυκλοφορούν στα Ελληνικά:

  • Η αισθητική της ανατροπής
  • Η επανάσταση ως υποκείμενο και ως αναπαράσταση
  • Για μια επαναστατική κριτική της τέχνης
  • Για την ένοπλη πάλη στην Ισπανία και τους φυλακισμένους ελευθεριακούς

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Hurlements en faveur de Sade (Howls for Sade) 1952
  • Sur le passage de quelques personnes à travers une assez courte unité de temps (On the Passage of a Few Persons Through a Rather Brief Unity of Time) 1959 (short film, Dansk-Fransk Experimentalfilmskompagni)
  • Critique de la séparation (Critique of Separation) 1961 (short film, Dansk-Fransk Experimentalfilmskompagni)
  • La Société du spectacle (Society of the Spectacle) 1973 (Simar Films)
  • Réfutation de tous les judgements, tant élogieux qu’hostiles, qui ont été jusqu’ici portés sur le film « La Société du spectacle » (Refutation of All the Judgements, Pro or Con, Thus Far Rendered on the Film "The Society of the Spectacle") 1975 (short film, Simar Films)
  • In girum imus nocte et consumimur igni (We Turn in the Night, Consumed by Fire) (Simar Films) 1978 This film was meant to be Debord's last one and is largely autobiographical. The film script was reprinted in 2007 in No: a journal of the arts.[17]
  • Guy Debord, son art, son temps (Guy Debord - His Art and His Time) 1994 (a 'sabotage television film' by Guy Debord and Brigitte Cornand, Canal Plus)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0213499. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11898959m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Guy Ernst Debord». (Ολλανδικά) RKDartists. 253296.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/253296. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουνίου 2020.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11898959m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 29827171.
  8. ↑ 8,0 8,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/87487. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 23  Ιουνίου 2015.
  10. ↑ www.liberation.fr/ecrans/2008/03/17/le-wargame-de-guy-debord-in-situ_67435. Ανακτήθηκε στις 11  Φεβρουαρίου 2020.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/253296. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2022.
  12. ↑ Bourseiller, Christophe. "Vie et Mort de Guy Debord". Agora.
  13. ↑ http://www.notbored.org/guillaume.html
  14. ↑ «juralibertaire.over-blog.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2010. 
  15. ↑ Gallix, Andrew (March 18, 2009). «The resurrection of Guy Debord». The Guardian (London). http://www.guardian.co.uk/books/booksblog/2009/mar/18/guy-debord-situationist-international. Ανακτήθηκε στις May 4, 2010. 
  16. ↑ Journal Officiel de la Republique Francaise du 12 fevrier 2009 (texte 120)
  17. ↑ nojournal.com

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκυ_Ντεμπόρ&oldid=10258398"