Γιώργος Χατζηνάσιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Χατζηνάσιος
Συναυλία του Χατζηνάσιου στο Σισμανόγλειον Μέγαρον στις 22 Σεπτεμβρίου του 2012 στην Κωνσταντινούπολη.
Γέννηση19 Ιανουαρίου 1942 (1942-01-19) (82 ετών)
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΜακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, Ωδείο Αθηνών και Εθνικό Ωδείο
Ιδιότητασυνθέτης, συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες, τραγουδοποιός[1] και πιανίστας[2]
Τέκνα3
Όργαναπιάνο
Είδος τέχνηςλαϊκό τραγούδι, τζαζ, συμφωνική μουσική και έντεχνο
ΒραβεύσειςRose d'Or (1980)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος

Ο Γιώργος Χατζηνάσιος (19 Ιανουαρίου 1942 - , Θεσσαλονίκη) είναι Έλληνας συνθέτης.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητή μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τους καλύτερους σαξοφωνίστες της εποχής του, από τη Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης του δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Ο παππούς του, Γεώργιος Χατζηνάσιος, σπούδασε στη Σχολή του Γένους, ήταν έμπορος και σε μικρή ηλικία πήγε στους Αγίους Τόπους με τον εύπορο πατέρα του Αθανάσιο ο οποίος βαπτίστηκε, ονομάστηκε (ΧατζήςΑθανάσιος) Χατζηνάσιος. Ο παππούς από τη μητέρα του ήταν αγιογράφος στο Άγιο Όρος με το παρανόμι Ζωγράφος.

Ο Χατζηνάσιος ξεκίνησε μαθήματα πιάνου από 6 χρονών στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Επαμεινώνδα Φλώρο. Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγήτρια την Ανθούλα Γ. Χυδίρηγλου, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φαραντάτο, στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Κρητικό και στο Παρίσι όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά – φούγκααντίστιξη), και διεύθυνση ορχήστρας.

Η καταξίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από 14 χρονών, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλίση στην τζαζ, παράλληλα με την αγάπη του στην ελληνική μουσική, όπου εμφανίζεται ως συνθέτης από το 1972 με τον δίσκο "4 – 5 – 3". Από τότε έχει γράψει πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, απ’ τους οποίους πολλοί τιμήθηκαν με χρυσή και πλατινένια διάκριση, από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Έγραψε, επίσης, μουσική και τραγούδια για τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση. Από τους 45 δίσκους του χαρακτηριστικοί είναι: Η Διαδρομή, Λεύκωμα, Σήμερα, Συναξάρια, Ενδεκάτη εντολή, Μάθημα σολφέζ, Επίθεση αγάπης κ.ά. Παράλληλα, έγραψε μουσική για 38 κινηματογραφικές ταινίες όπως Γλυκιά συμμορία, Νοκ άουτ, Πάμπτωχοι Α.Ε., Το αγκίστρι, Εσύ κι εγώ, Πρωινή περίπολος, Σίρλεϊ Βάλενταϊν της Paramount κ.ά. Έγραψε μουσική για 25 θεατρικά έργα καθώς και για την τηλεόραση όπως: Μυστικοί αρραβώνες, Ακριβή μου Σοφία, Μαύρη χρυσαλίδα, Τμήμα ηθών, Το γελοίον του πράγματος, Δρόμοι της πόλης, Άγγιγμα ψυχής, Στα σύνορα της αγάπης, Τα φτερά του έρωτα, Το φιλί της Ζωής. Το 1980 πήρε Α΄ βραβείο στο γαλλικό φεστιβάλ Rose d’ Or, με το τραγούδι «Όταν γύρω νυχτώνει». Επίσης, πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και έχει τιμηθεί από διάφορους συλλόγους για την προσφορά του στη μουσική.

Ως σολίστ πιάνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έδωσε ρεσιτάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στο Carnegie Hall, στο Concert House της Βιέννης, στο White House του Λονδίνου, στην Κύπρο, στη Σόφια κ.ά. Το 1985 συνέθεσε την όπερα Ελ Γκρέκο που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του ζωγράφου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, παρουσιάστηκε σε μορφή κοντσέρτου για πιάνο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει μελοποιήσει το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη καθώς και την βυζαντινή τριλογία που αναφέρεται στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Τα έργα συμφωνικής μουσικής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας δόθηκε με μεγάλη επιτυχία η πρεμιέρα του έργου Χρονικόν της Αλώσεως με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Όπερας της Σόφιας, τη Χορωδία της Μακεδονίας, πρωταγωνιστή τον Γρηγόρη Βαλτινό και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπό τη διεύθυνση του συνθέτη.

Η Ωδή στον Μέγα Αλέξανδρο σε μορφή συμφωνικής καντάτας με ερμηνευτές τον Πέτρο Γαϊτάνο και τον Γρηγόρη Βαλτινό παρουσιάσθηκε στο Μέγαρο Μουσικής καθώς και στις Πυραμίδες της Αιγύπτου. Το ίδιο έργο υπό τη διεύθυνση του συνθέτη με 140 μουσικούς- χορωδούς και σολίστ παρουσιάσθηκε το καλοκαίρι του 2005 στο Ηρώδειο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά το 2007 στο θεσμό των Παλαιολογίων παρουσιάσθηκε το Χρονικόν της Αλώσεως με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και την Χορωδία της ΕΡΤ. Ερμήνευσαν ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Άγγελος Αντωνόπουλος και ο Γιάννης Χριστόπουλος υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Είναι μέλος της P.R.S της Αγγλίας, της S.A.C.E.M της Γαλλίας, της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, της ΑΕΠΙ και του Δ.Σ της Ε.Δ.Ε.Τ.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 4-5-3 (1972)
  • Έχει ο Θεός (1973)
  • Διαδρομή (1973)
  • Άσπρο μαύρο (1974)
  • Ένας Έλληνας σήμερα (1975)
  • Αντιθέσεις (1975) με ερμηνείες των Περικλή Περάκη και Αιμιλίας Νομικού [3]
  • Λεύκωμα (1976)
  • Μάθημα σολφέζ (1977)
  • Η Μαρινέλλα του σήμερα (1978)
  • Θα σου χρωστώ (1978)
  • Εικόνες (1979)
  • Χωρίς ταυτότητα (1980)
  • Τα Συναξάρια (1981)
  • Για σένα τον άγνωστο (1983)
  • Η ενδεκάτη εντολή (1985)
  • Νοκ άουτ (1986)
  • Μικρές επαναστάσεις (1988)
  • Επίθεση αγάπης (1991)

Μουσική για τον κινηματογράφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος Σκηνοθέτης
1971 Οι αμαρτωλοί Γιάννης Δαλιανίδης
Διακοπές στο Βιετνάμ Πάνος Γλυκοφρύδης
Εσχάτη προδοσία
Σ' αγαπώ Τάκης Βουγιουκλάκης
Αγάπησα μια πολυθρόνα Ντίνος Δημόπουλος
1972 Με φόβο και πάθος Νίκος Φώσκολος
Αιχμάλωτοι του μίσους
1973 Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές Τάκης Βουγιουκλάκης
Ο βάλτος Ντίνος Δημόπουλος
1974 Ψυχή και σάρκα Ερρίκος Ανδρέου
Ένας νομοταγής πολίτης Ερρίκος Θαλασσινός
1975 Οι βάσεις κι η Βασούλα Ντίνος Δημόπουλος
ΣυνωμοCIA στη Μεσόγειο Βασίλης Γεωργιάδης
1976 Το αγκίστρι Ερρίκος Ανδρέου
1979 Ένα γελαστό απόγευμα Ανδρέας Θωμόπουλος
Οι φανταρίνες Ντίμης Δαδήρας
Τζακ ο καβαλάρης
1980 On a volé la cuisse de Jupiter (Ο πράκτοράς μας στην Ελλάδα)[4] Φιλίπ ντε Μπροκά
Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι Ντίμης Δαδήρας
Σόνια Τάκης Κανελλόπουλος
1982 Ο ρεπόρτερ Ανδρέας Θωμόπουλος
1983 Χωρίς μάρτυρες Νίκος Παπαμαλής
Γλυκιά συμμορία Νίκος Νικολαΐδης
Ο γύρος του θανάτου Ερρίκος Θαλασσινός
Τα βαποράκια Παύλος Τάσιος
1985 Ένα σενάριο είναι η ζωή μας Ντίνος Μαυροειδής
1986 Νοκ άουτ Παύλος Τάσιος
1987 Πρωινή περίπολος Νίκος Νικολαΐδης
1993 Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα Δημήτρης Κολλάτος
1998 Κόκκινος δράκος Μανούσος Μανουσάκης
2000 Πάμπτωχοι Α.Ε. Αντώνης Κόκκινος
2007 Είδωλα στον καθρέφτη Γιάννης Βάμβακας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  2. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  3. Τρούσας, Φώντας (26 Ιουλίου 2022). «Περικλής Περάκης: Ένας τραγουδιστής με σημαντική διαδρομή στις δεκαετίες του '70 και του '80». LiFO. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023. 
  4. «Τι κρύβει η ασυνήθιστη εικόνα του μοναχού που αιωρείται στο κενό μαζί με μια όμορφη γυναίκα στα Μετέωρα». Μηχανή του Χρόνου. 23 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2024. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Who's Who 1979, σελ. 752

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]