Γιώργος Σαραντάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Σαραντάρης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιώργος Σαραντάρης (Ελληνικά)
Γέννηση20  Απριλίου 1908
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος25  Φεβρουαρίου 1941[1]
Αθήνα
Αιτία θανάτουτυφοειδής πυρετός
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Μπολόνια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
ποιητής
φιλόσοφος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γιώργος Σαραντάρης (Κωνσταντινούπολη, 20 Απριλίου 1908 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1941) ήταν Έλληνας ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του ’30.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γόνος οικογένειας Ελλήνων εμπόρων με καταγωγή από το Λεωνίδιο Αρκαδίας που διέμεναν στην Ιταλία, είχε την ευκαιρία να ανατραφεί σε ένα αστικό και σχετικά προοδευτικό, σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, περιβάλλον. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έζησε από το 1910 έως το 1931. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ωστόσο, τον κέρδισε η ποίηση. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γιώργος Σαραντάρης εμφορούμενος από συναισθήματα φιλοπατρίας συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου αρρώστησε από τύφο. Πέθανε ύστερα από την επιστροφή του στην Αθήνα το 1941.

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη υπήρξε αρκετά πρωτοποριακή για τα δεδομένα των ιδεών που επικρατούσαν την εποχή του Μεσοπολέμου στους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους. Υπήρξε λάτρης της λεγόμενης "καθαρής ποίησης". Έχοντας γνώση των ευρωπαϊκών διανοητικών κι αισθητικών ρευμάτων, χρησιμοποίησε στα ποιήματά του τον ελεύθερο στίχο, ενώ στις αναζητήσεις του περιέλαβε προβληματισμούς που έλκουν την επιρροή τους από την ιταλική ποίηση, το έργο του Ντοστογιέφσκι, από τις φιλοσοφικές ιδέες του Νίτσε, του Σαίρεν Κίρκεγκωρ αλλά και από τον υπαρξισμό. Το έργο του δεν συνάντησε ευρεία αποδοχή στην εποχή του, επηρέασε ωστόσο την ελληνική ποίηση βαθιά και ουσιαστικά. Η συμβολή του αναγνωρίστηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επηρεάστηκε σαφώς από συμβολικές εικόνες που κυριαρχούν στο έργο του Σαραντάρη: γυναίκα, θάλασσα, μοναξιά, ουρανός, πουλιά. Για τον λόγο αυτό, ο νομπελίστας Ελύτης, πέραν του ότι έχει αφιερώσει στον ποιητή το ποίημα Γιώργος Σαραντάρης κάνει ειδική μνεία γι' αυτόν στο έργο του Ανοιχτά Χαρτιά (Ίκαρος 1974) όπου αναφέρει για τον πρόωρο χαμό του ποιητή, αλλά και για την σχέση του με τα λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής τα εξής: "Ήταν η μόνη και πιο άδικη απώλεια [...] Θέλω απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραστο διανοούμενο που μόλις στεκόταν στα πόδια του, που όμως είχε προφθάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της".

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιητικές συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οι αγάπες του χρόνου, Αθήνα, χ.ε. 1934
  • Τα ουράνια, Αθήνα, χ.ε. 1934
  • Αστέρια, Αθήνα, χ.ε. 1935
  • Στους φίλους μιας άλλης χαράς, Αθήνα, Νεοελληνική Λογοτεχνία 1940 [Ανατύπωση εκ. Ιωλκός, 2012, ISBN 978-960-426-695-1]

Δοκίμια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης, Αθήνα, χ.ε. 1937
  • Η παρουσία του ανθρώπου, Αθήνα, Κύκλος 1938
  • Δοκίμια λογικής σα θεωρία του απολύτου και μη απολύτου, Αθήνα, Αντωνόπουλος 1939

Πεζά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γράμματα σε μια γυναίκα, Αθήνα, Κύκλος 1936

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τ. Βαρβιτσιώτης, Ποίηση και ποιητικά θέματα του Γ. Σαραντάρη, Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη 1958
  • Μ. Ιατρού, Γ. Σαραντάρης - σαν πνοή τοου αέρα, Ανθολόγος Ερμής, Αθήνα 1999
  • Ολ. Καράγιωργα, Γ. Σαραντάρης - Ο μελλούμενος, Δίαυλος, Αθήνα 1995
  • Γ. Σαραντάρης, Ποιήματα, επιμ. Γ. Μαρινάκη, Εστία, Αθήνα 1961
  • Ηρώ Τσάρνα, Η επανάσταση του ρόδου, Διογένης, Αθήνα 1987
  • Δημήτρης Καραμβάλης, Γιώργος Σαραντάρης, "Η διάφανη εγκαρτέρηση των άστρων", Δρόμων, Αθήνα 2020

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηχητικά αρχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το δεύτερο τραγούδι της Άνοιξης. Μελοποίηση από τον Πέτρο Ζαράνη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]