Γιώργος Βέης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Βέης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιώργος Βέης (Ελληνικά)
Γέννηση15 Φεβρουαρίου 1955 (1955-02-15) (69 ετών)
Αθήνα, Αττική, Ελλάδα
ΕθνικότηταΈλληνας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
Ιδιότηταποιητής και κριτικός λογοτεχνίας
Είδος τέχνηςποιητής, συγγραφέας
Βραβεύσεις
* (1989) Βραβείο Ανδρέα Κάλβου,
* (2007) Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική συλλογή Λεπτομέρειες κόσμων,
* (2000) Κρατικό βραβείο μαρτυρίας για το βιβλίο Ασία, Ασία,
* (2010) Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας Από το Τόκιο στο Χαρτούμ,
* (2014) Βραβείο Ποίησης Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Ο Γιώργος Βέης (1955) είναι Έλληνας ποιητής, συγγραφέας, κριτικογράφος και μεταφραστής. Συγχρόνως διατελεί Πρέσβης του Υπουργείου Εξωτερικών.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Φεβρουαρίου το 1955.

Μαθήτευσε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιώς και κατόπιν φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και ακολούθησε τη διπλωματική σταδιοδρομία, υπηρετώντας στον Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών.

Το πρώτο του βιβλίο "Φόρμες και άλλα ποιήματα" εκδόθηκε το 1974.

Έχει γράψει πεζογραφία, ποίηση και έχει κάνει μεταφράσεις. Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας.

Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας για το βιβλίο του "Ασία, Ασία", και το 2010 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας για το βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Το 2007 η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων" απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Έδωσε σειρά διαλέξεων για τα ελληνικά γράμματα στη Βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσου, σε ιδρύματα της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και σε πανεπιστήμια της Μελβούρνης. Το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο «Ανδρέας Κάλβος» του Κολεγίου Κουίνς του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης για τη στήριξη που παρείχε εκεί, ως πρόξενος, στον τομέα των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά.

Τον Απρίλιο του 2017 ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Σάμου.

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Επαγγελματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι Διπλωματικός υπάλληλος από το 1980.

Διετέλεσε Πρόξενος στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης (1983-1989), Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας (1989-1991), Σύμβουλος στην Πρεσβεία του Πεκίνου και στη Σεούλ, (1991-1994) και Γενικός Πρόξενος στη Μελβούρνη της Αυστραλίας από το 1994. Επίσης διετέλεσε επιτετραμμένος στο Καμερούν, στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στην Ισημερινή Γουινέα καθώς και Πρέσβης στο Σουδάν με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία.

Το 2010 τοποθετήθηκε ως πρέσβης στην Ινδονησία[1] με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ.

Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στον διπλωματικό κλάδο.

Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ' απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α' στον βαθμό του Πρέσβεως και τοποθετήθηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO[2].

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2017) Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας-Βιογραφίας-Χρονικού-Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας για το έργο του με τίτλο «Παντού. Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις», Εκδόσεις Κέδρος.[3]
  • (2014) Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.
  • (2010) Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας για το βιβλίο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ»
  • (2007) Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική του συλλογή «Λεπτομέρειες κόσμων»
  • (2000) Κρατικό βραβείο μαρτυρίας για το βιβλίο του «Ασία, Ασία»
  • (1989) Βραβείο "Ανδρέα Κάλβου" από το Queen's College του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση και Πεζογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2020) Βράχια, εκδ. Ύψιλον[4]
  • (2019) Εκεί, εκδ. Κέδρος[5]
  • (2017) Ινδικοπλεύστης, εκδ. Κέδρος
  • (2016) Για ένα πιάτο χόρτα, Ποίηση, εκδ. Ύψιλον[6]
  • (2015) Παντού, εκδ. Κέδρος[7][8]
  • (2013) Βλέπω, εκδ. Ύψιλον
  • (2011) Μανχάταν - Μπανγκόκ(μαρτυρίες - μεταβάσεις), εκδ. Κέδρος
  • (2010) Μετάξι στον κήπο, εκδ. Ύψιλον
  • (2009) Από το Τόκιο στο Χαρτούμ, εκδ. Κέδρος
  • (2008) Ν, όπως Νοσταλγία, εκδ. Ύψιλον
  • (2007) Έρωτες τοπίων: Κίνα, Ινδονησία, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, εκδ. Κέδρος
  • (2006) Λεπτομέρειες κόσμων, εκδ. Ύψιλον
  • (2005) Με τις Μογγόλες, εκδ. Κέδρος
  • (2004) Στην απαγορευμένη πόλη, (αφηγήματα) εκδ. Κέδρος
  • (2004) Υστερόγραφα γης, εκδ. Ύψιλον
  • (2003) Πιο μακριά δεν γίνεται, Σειρά: Γράμματα για σένα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
  • (2000) Ασία, Ασία, εκδ. Κέδρος
  • (1999) Παράφραση της νύχτας, εκδ. Ύψιλον
  • (1999) Χρυσαλλίδα στον πάγο, εκδ. Ύψιλον
  • (1994) Γεωγραφία κινδύνων, εκδ. Ύψιλον
  • (1989) Παράφραση της νύχτας, εκδ. Ύψιλον
  • (1983) Ο δράκος του μεσημεριού, εκδ. Ύψιλον
  • (1979) Όλοι κοιμούνται στο καράβι, εκδ. Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη
  • (1976) Κι άλλη ποίηση, εκδ. Κούρος
  • (1974) Φόρμες και άλλα ποιήματα (1970-1973), εκδ. Κούρος

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χ.Λ. Μπόρχες, Το βιβλίο των φανταστικών όντων, εκδ. Libro (1983,1991,2016)
  • Συλλογικό έργο, Ανθολογία του μαύρου χιούμορ, Αιγόκερως (1996)
  • Long, John Luther. Madame Butterfly: Η γιαπωνέζικη κούκλα, εκδ. Ηλέκτρα, (2007)
  • Σίφνος, Εκδ. Καστανιώτη, (2009)

Επιμέλειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αλέξανδρος Μπάρας: μια παρουσίαση, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2004

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Περιοδικό Χάρτης Ιανουάριος 2019 (Ινδία – Βιετνάμ: Τελετές επαναφοράς)
  • Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα, Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη & Εταιρεία Συγγραφέων, 2011
  • Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: ποίηση και ζωγραφική, Αθήνα, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, 2011
  • Σάββατο, Μαυρομιχάλη 18, (Χριστούγεννα 2010, αναμνηστική έκδοση) Αθήνα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2010
  • Η δική μας Αμερική: η αμερικανική κουλτούρα στην Ελλάδα, Αθήνα, εκδ. Μεταίχμιο, 2010
  • Εισαγωγή στην ποίηση του Ελύτη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2009
  • Τα ποιήματα του 2008, Αθήνα, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2009
  • Τα ποιήματα του 2007, Αθήνα, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2008
  • Ενδοσκεληδόν: ανθολογία έργων της ελληνικής λογοτεχνίας με ήρωες μοτοσυκλέτες και μοτοσυκλετιστές, Θεσσαλονίκη, Ζήτρος, 2008
  • Θεωρία, λογοτεχνία, Αριστερά, Αθήνα, Το Πέρασμα, 2008 και εκδ. Ταξιδευτής 2013
  • Τα ποιήματα του 2006, Αθήνα, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2007
  • Η κριτική για τα βιβλία του Τηλέμαχου Αλαβέρα, Θεσσαλονίκη, Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης
  • Για τον Ηλία Λάγιο, Αθήνα, εκδ. Ερατώ, 2005
  • Δεκαέξι κείμενα για το Άξιον Εστί, Αθήνα, εκδ. Ίκαρος, 2001
  • Το βιβλίο της νύχτας, Αθήνα, εκδ. Πατάκης, 2001
  • Πολυφωνία για τον Δ. Π. Παπαδίτσα: ένας χρόνος από την τελευτή του, Αθήνα, εκδ. Ευθύνη, 1988

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Post, The Jakarta. «Popular Greece envoy in Jakarta gets extension». The Jakarta Post (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  2. «Permanent Delegate of Greece (July 2015) | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization». www.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  3. http://www.kathimerini.gr/937286/article/politismos/vivlio/anakoinw8hkan-ta-kratika-vraveia-logotexnias,1/12/2017[νεκρός σύνδεσμος]
  4. «Βράχια». ύψιλον / βιβλία. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  5. «Εκεί, Γιώργος Βέης - Skroutz.gr». www.skroutz.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. Δανιήλ, Ανθούλα (29 Ιουνίου 2016). «Γιώργος Βέης: «Για ένα πιάτο χόρτα»». diastixo.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  7. Αναγνώσεις (21 Αυγούστου 2016). «ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ: Ο καιρός μας δίνει...». ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  8. Δανιήλ, Ανθούλα (10 Ιουνίου 2015). «Γιώργος Βέης: «Παντού» κριτική της Ανθούλας Δανιήλ». diastixo.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]